*

77. Πολιτιστικά - Στα χνάρια της παράδοσης:

Αφιέρωμα στον αγραφιώτη τραγουδιστή Στέργιο Βλαχογιάννη!
                                (1927 - 1985)

  Το να αφιερώσει κανείς λίγο από το χρόνο του στη μνήμη κάποιων προσώπων που υπηρέτησαν με ιδιαίτερο ζήλο και αξιοπρέπεια τη δημοτική μας μουσική, είναι σαν να τιμά, πρωτίστως, την ίδια την παράδοση ενός τόπου. Πόσω, μάλλον, όταν τα πρόσωπα αυτά άφησαν έντονη τη σφραγίδα τους στα μουσικά δρώμενα του τόπου τους και της χώρας μας, γενικότερα.

      Ο Στέργιος Βλαχογιάννης καταγόταν από το Πετρίλο Καρδίτσας, το μεγαλύτερο χωριό της Ανατολικής Αργιθέας, όπου και γεννήθηκε το 1927. Ήταν ένας γνήσιος ερμηνευτής της δημοτικής  μας μουσικής και, κυρίως, της αργιθεάτικης εκδοχής της. Είχε εξαιρετικά γυρίσματα στη φωνή του και μία πρωτοτυπία στο ηχόχρωμά της. Το κυριότερο, όμως, χαρακτηριστικό του ήταν το κράτημα της φωνής του, χωρίς αναπνοές, με ταυτόχρονα ηχητικά κεντήματα, στα καθιστικά τραγούδια! Με την άνεση, που τον χαρακτήριζε στο τραγούδι του, μετέδιδε και στο ακροατήριο ένα αίσθημα ηρεμίας. Μέσα από αυτά τα τραγούδια - της τάβλας και της παρέας - αναδείχτηκε, άλλωστε, το πηγαίο ταλέντο του Στέργιου Βλαχογιάννη, πριν κάνει, με ώριμο βηματισμό, το άλμα προς τα μικρόφωνα των γάμων και των πανηγυριών, όπου και καθιερώθηκε το όνομά του στο καλλιτεχνικό στερέωμα του χώρου του και πέραν της Αργιθέας. 

   Στο ευρύτερο κοινό της Ελλάδας, ο Στέργιος Βλαχογιάννης έγινε ιδιαίτερα γνωστός μετά την εμφάνισή του στο Θέατρο Φιλοπάππου της Δώρας Στράτου, το 1978, όπου έγινε μία παρουσίαση των τραγουδιών και των χορών της Αργιθέας. Σ' αυτή την εκδήλωση, η Δώρα Στράτου έπλεξε το εγκώμιο της καλλιτεχνικής του αξίας, τη στιγμή που αποσπούσε και το θερμό χειροκρότημα του πολυπληθούς κοινού που ήρθε για να ακούσει τα τραγούδια του. Τότε ήταν που ηχογράφησε και τους δύο πρώτους του δίσκους (σε βινύλιο), με τα "Τραγούδια της Αργιθέας".

   Μεγάλη ώθηση στην καλλιτεχνική πορεία του Στέργιου Βλαχογιάννη έδωσε, επίσης, και ο μεγάλος δάσκαλος της δημοτικής μας παράδοσης Σίμων Καράς, οπότε και ηχογράφησε μία κασέτα, με τον τίτλο:"Καράβα μου περήφανη" (1982). Όπως συμβαίνει με όλους τους καλλιτέχνες αυτού του επιπέδου, ο Στέργιος Βλαχογιάννης εργάστηκε σε κέντρα της δημοτικής μουσικής, στην Αθήνα, και προσκλήθηκε σε χώρες του εξωτερικού, όπου υπάρχουν Έλληνες της διασποράς, για να τον ακούσουν από κοντά.
   Πέρα από το τραγούδι, ο Στέργιος Βλαχογιάννης - όπως πληροφορούμαι από ένα αφιέρωμα του Δήμου Αργιθέας - ήταν και σπουδαίος χορευτής στο τσάμικο και τους χορούς, γενικά, της Αργιθέας. Μάλιστα, σε ένα σημείο γράφει και το εξής εντυπωσιακό: "Ο Στέργιος Βλαχογιάννης τραγουδούσε συνεχώς ακόμα και όταν ήταν μόνος του....Και, όταν δεν είχε κανέναν για να τον κρατήσει, πιανόταν από ένα κλωνάρι έλατου και χόρευε"!
    Στο παραπάνω αφιέρωμα, βλέπω και τους αργιθεάτες καλλιτέχνες, με τους οποίους ο Στέργιος Βλαχογιάννης συνεργάστηκε μαζί τους. Ήταν οι: Λάμπρος και Χρυσόστομος Καζιακούρας, Δημ. Τσέλιος, Γιώργος Λέκκος, Γ. Βασιλακάκος, Γ. Τόλος και Λάμπρος Κίσσας, στο βιολί, οι: Αποστόλης Τζιαχρής, Δημ. Ρίζος, Σ. Καραμπίνης και Βασίλης Κωσταρέλος, στο κλαρίνο, και οι: Χριστόδουλος Κωσταρέλος, Βαγγέλης Ποζιός, στο τραγούδι. Επίσης, καθώς ο Στέργιος Βλαχογιάννης τραγουδούσε και ρεμπέτικα τραγούδια, κατά καιρούς συνεργαζόταν και με το συμπατριώτη του Ηλία Μακρή, έναν καλλιτέχνη από τα πιο δυνατά ονόματα στο χώρο του λαϊκού μας πενταγράμμου.

                                 Το τελευταίο "αντίο" του Στέργιου Βλαχογιάννη!

    Στην πλαγιά της "αρχόντισσας" της Καράβας, του μυθικού αυτού βουνού των Αγράφων που ο Στέργιος Βλαχογιάννης τραγούδησε με πάθος, όσο κανείς άλλος, εκεί, τελικά, έμελλε να αφήσει και την τελευταία του πνοή! Καθώς επέστρεφε, το πρωί της 7 Αυγούστου 1985, από το πανηγύρι του Ανθηρού - του μεγαλύτερου χωριού της Δυτικής Αργιθέας - στη θέση "Ματραντζή", κοντά στη δυτική κορυφογραμμή της Καράβας, κατρακύλησε με το αυτοκίνητό του στη βουνοπλαγιά και σκοτώθηκε! Τα ακριβή αίτια αυτού του αυτοκινητιστικού ατυχήματος δεν έγιναν, βέβαια, γνωστά, αλλά, εικάζεται ότι, οδηγώντας αρκετά αριστερά του χωματόδρομου, όπου το έδαφος δεν ήταν στέρεο, και, όντας ξενύχτης από το πανηγύρι, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και μαζί την ίδια του τη ζωή! Στη θέση αυτή σήμερα, στέκει επιβλητικό το μνημείο του Στέργιου Βλαχογιάννη, που η σύζυγος και τα δυο του παιδιά ανήγειραν στη μνήμη του, για να θυμίζει στους περαστικούς τον αδόκητο και άδικο χαμό του σπουδαίου αυτού αγραφιώτη αοιδού. Σε μαρμάρινη εντοιχισμένη πλάκα, επάνω στο μνημείο του, διαβάζει κανείς την επιγραφή:

                                                               ΕΔΩ
                                                               ΗΡΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΑ
                                                               ΑΓΑΠΗΣΑ ΠΟΘΗΣΑ
                                                               ΕΦΥΓΑ
                                                               7 - 8 - 85

    Εμείς, οι μεταγενέστερες γενεές, δεν έχουμε παρά να ευχαριστήσουμε, από τα βάθη της καρδιάς μας, το Στέργιο Βλαχογιάννη για τη μεγάλη του προσφορά και το έργο που μας άφησε πίσω του, ως βαρειά κληρονομιά στον τόπο που γεννήθηκε και στην πατρίδα μας.

* Ο χορός, στο δεύτερο VIDEO, είναι ο περίφημος Κλειστός της Αργιθέας!


      
      

    

           76. Παιδαγωγικά θέματα 5:
               
                  " Έξις δευτέρα φύσις" 

  Τη φράση αυτή του τίτλου μας, "Έξις, δευτέρα φύσις", λίγο ως πολύ την έχουμε ακούσει όλοι μας και πάνω - κάτω γνωρίζουμε και τη σημασία της: " Η συνήθεια είναι για τον άνθρωπο δεύτερη φύση" (σε ελεύθερη απόδοση). Πρώτη φύση του ανθρώπου, εννοείται, είναι οι κληρονομικές μας καταβολές, το DNA μας, ο κόσμος των ενστίκτων, οι βιολογικές μας ανάγκες. Οι συνήθειες αποτελούν δευτερογενές απόκτημα - μέσω των επιδράσεων του περιβάλλοντος - για τον άνθρωπο, γι' αυτό και λέμε ότι συνιστούν δεύτερη φύση. 

  Την τόσο σημαντική αυτή φράση, η οποία έχει άμεση σχέση με την αγωγή που δίνουμε ή παίρνουμε, τη χρησιμοποιούμε συχνά στο λόγο μας, αλλά κανείς - υποθέτω - δεν σκέφτεται ποιος την είπε, πόσω μάλλον ποιος την είπε πρώτος. Κάποιος Έλληνας φιλόσοφος, ίσως; Κάποιος ποιητής ή ρήτορας; Κάποιος μεταγενέστερος ψυχολόγος ή παιδαγωγός; Πριν σας πω, ποιος είπε πρώτος τη φράση αυτή, πότε και γιατί, επιτρέψτε μου μία σύντομη αναφορά σε κάτι που σκεφτόμουν εδώ και κάποια χρόνια:

     Στην Α' Γυμνασίου - του παλαιού εξαταξίου Γυμνασίου, εννοώ - είχαμε ένα βιβλίο για τα αρχαία ελληνικά, το οποίο μου άρεσε πολύ, θυμάμαι, τόσο γιατί μας έβαζε με πολύ ωραίο τρόπο στη σπουδή της αρχαίας ελληνικής γλώσσας όσο και για τα θέματα που περιείχε. Ήταν θέματα από τους μύθους του Αισώπου, την Ιστορία των αρχαίων Ελλήνων, τους άθλους του Ηρακλή και διάφορες άλλες διηγήσεις απ' τη ζωή. Πάντα είχα στο μυαλό μου κάποια από τα κείμενά του και πολύ θα ήθελα να τα ξαναδώ, αλλά πού να βρεις σήμερα εκείνο το βιβλίο;

     Πριν από λίγα χρόνια, σκέφτηκα να αναζητήσω στα βιβλιοπωλεία μας το βιβλίο της Α' Γυμνασίου, καθώς, εκτός από τα κείμενα που προανέφερα, για μένα είχε και συναισθηματική αξία, αλλά επιπλέον ήθελα να ιδώ και τη δομή εκείνης της ύλης που μας έβαλε τις βάσεις για τη σπουδή της γλώσσας μας. Φυσικά, πουθενά δεν υπήρχε. Τότε ήταν που συζήτησα το θέμα με ένα φίλο μου βιβλιοπώλη, στο Βόλο - τον Παναγιώτη Λιαναρίδη - και τον παρακάλεσα να κάνει μία προσπάθεια, μήπως και κάπου το εντοπίσει. Παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία, που διέθετα, ήταν ανεπαρκή - μόνο το όνομα του συγγραφέα θυμόμουνα -  δέχτηκε. Μετά από έναν περίπου χρόνο αναμονής, ο φίλος μου μου έφερε την πιο ευχάριστη είδηση: " Το βρήκα! μου λέει. Να το, αυτό εδώ είναι"! Μόνο 17€ ήταν η τιμή του! Τα πλήρη στοιχεία του βιβλίου είναι τα εξής: ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ν. ΖΟΥΚΗ, "ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ", Α' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΛΟΚΑΘΗ"! Νομίζω, τελικά, ότι ανακάλυψα έναν πραγματικό  θησαυρό, με όσα είδα να περιέχει! Δεν θεωρώ σκόπιμο, όμως, να γράψω πολλά εδώ για τα περιεχόμενά του. Δεν είναι της στιγμής. Μόνο λίγα για τη γλώσσα και τη δομή του θα ήθελα να παρουσιάσω, σύντομα: Ξεκινά με μικρά κειμενάκια της απλής αρχαίας ελληνικής - της αρχαϊζουσας, όπως λέμε σήμερα - και σταδιακά προχωρά με επίσης μικρά κείμενα, με αυξανόμενο το βαθμό δυσκολίας, της αρχαίας μας γλώσσας. Στο δεύτερο μέρος του, έχει κειμενάκια της καθαρεύουσας αλλά και της απλής καθαρεύουσας. Έτσι, ο μαθητής αποκτά μία γενική και συνολική εικόνα για την εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας, πριν καταλήξουμε, βέβαια, στη σημερινή της μορφή που είναι η δημοτική.
     Στο δεύτερο μέρος αυτού του βιβλίου, σε καθαρεύουσα γλώσσα, υπάρχει ένα κείμενο - ούτε καν μιας σελίδας - με τίτλο: "Η επίδρασις της αγωγής" (σελ. 129, αριθ. 52). Εδώ, σ' αυτό το κείμενο, βρίσκεται το όνομα εκείνου που πρώτος είπε την παραπάνω φράση του τίτλου μας. Ήταν ο νομοθέτης της Σπάρτης Λυκούργος, περί το 850 π.Χ.! Αργότερα, βέβαια, τη φράση,"Έξις δευτέρα φύσις", τη χρησιμοποίησαν και άλλοι στα έργα τους ( Αριστοτέλης, Κικέρων, Ιούλιος Καίσαρας, κατά σειρά προτεραιότητας, κ. ά.). Πριν, όμως, ο Λυκούργος πει τη φράση αυτή - και τονίσει στο ακροατήριό του τη μεγάλη αξία της αγωγής - πρώτα έκανε μία πολύ καλή και μακρόχρονη προεργασία: Πήρε δύο κουταβάκια από τους ίδιους γονείς και είπε στον υπηρέτη του να τα εκπαιδεύσει κατά τέτοιον τρόπο, ώστε το ένα να γίνει πολύ λαίμαργο και το άλλο πολύ καλό κυνηγόσκυλο! Σαφώς, η διαδικασία αυτής της εκπαίδευσης απαιτούσε κάποιο χρονικό διάστημα. Μετά την ολοκλήρωσή της, ο Λυκούργος καλεί τους συμπολίτες του, τους Σπαρτιάτες - όπως το συνήθιζε - και τους αναγγέλλει ότι θέλει κάτι να τους δείξει, αλλά χωρίς να τους πει κάτι περισσότερο για το θέμα που προετοίμασε να τους μιλήσει. Δίπλα του, στα παρασκήνια, βρισκόταν ο υπηρέτης του και κρατούσε δεμένα με σκοινιά τα δυο σκυλιά. Στην κατάλληλη στιγμή, κάνει νεύμα στον υπηρέτη και φέρνει μπροστά στο ακροατήριο τα δυο σκυλιά, βάζοντας ταυτόχρονα μπροστά τους, στα 4-5 μέτρα, μία γαβάθα με μπόλικο κρέας και ένα λαγό! Μόλις έδωσε εντολή στον υπηρέτη του να λύσει τα δυο σκυλιά, αστραπιαία το ένα ρίχτηκε με βουλιμία στη γαβάθα με το κρέας και το άλλο άρχισε να κυνηγά το λαγό. Άναυδοι οι Σπαρτιάτες! Ούτε που κατάλαβαν τι σήμαινε αυτό που έβλεπαν! Τότε ο Λυκούργος άρχισε να τους εξηγεί για το πώς εκπαίδευσε - και γιατί - τα δυο σκυλιά, προκειμένου να τους μιλήσει για την αξία της αγωγής που δίνουμε στα παιδιά και το ρόλο των συνηθειών που περνάμε σ' αυτά, από τη μικρή τους ηλικία. Η αγωγή, τους είπε, ασκεί βαθειά επίδραση στο χαρακτήρα του ανθρώπου - ανάλογα τη μορφή που αυτή θα έχει - και οι συνήθειες που αποκτάμε, μέσω της αγωγής, γίνονται για τον άνθρωπο δεύτερη φύση. Είναι αυτό που σήμερα, στην Παιδαγωγική Ψυχολογία, συνηθίζουμε να το λέμε "εξαρτημένα αντανακλαστικά", στα οποία στηρίζεται η γνωστή θεωρία του μπιχεϊβιορισμού. Μάλιστα, ο Λυκούργος, καταλήγοντας, είπε στους συμπολίτες του ότι, με την αγωγή που δίνουμε στα παιδιά μας, μέσω της καθημερινής επίδρασης που συνειδητά ή ασυνείδητα ασκούμε πάνω τους - με τις μεθόδους διδασκαλίας και διαπαιδαγώγησής τους - μπορούμε να μεταβάλουμε ακόμα και την ίδια τη φύση του ανθρώπου (την πρώτη, όπως είπαμε πιο πάνω)!

   Κατόπιν αυτών, τα συμπεράσματα, στα οποία καταλήγει κανείς αβίαστα, είναι τα εξής, συνοπτικά:

1. Ο Λυκούργος της Σπάρτης δεν ήταν μόνο μεγάλος νομοθέτης αλλά και μεγάλος παιδαγωγός. Το μεγαλοφυές σχέδιο, που έθεσε και προετοίμασε, για να μιλήσει με τόσο έντονα βιωματικό τρόπο για τη σημασία της αγωγής, προς τους συμπολίτες του, αυτό ακριβώς μας δείχνει.
2. Κάθε επιτυχημένη διδασκαλία, δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στο βίωμα και στην πολύ καλή προετοιμασία του δασκάλου στο σπίτι. Αν στηρίζεται μόνο στο λόγο - και στην προχειρότητα της στιγμής - ποτέ δεν μπορεί να είναι και να θεωρείται πετυχημένη.
3. Ακόμα και η σύγχρονη Παιδαγωγική Ψυχολογία και η Παιδαγωγική επιστήμη, γενικά, έχουν και αυτές τη βάση τους σε όσα οι αρχαίοι μας πρόγονοι μας παρέδωσαν. Αυτό, ας μη θεωρηθεί ότι αποτελεί μία αναφορά με εθνικιστικό περιεχόμενο. Άλλο θέλω να πω: Μπορεί αυτό να μας κάνει να αισθανόμαστε υπερήφανοι, ως Έλληνες, ταυτόχρονα, όμως, δεν μας τιμά κιόλας. Γιατί αυτό; Γιατί την τεράστια αυτή κληρονομιά, που οι αρχαίοι μας πρόγονοι μας παρέδωσαν, οι ξένοι φροντίζουν να τη γνωρίζουν καλύτερα από μας! Μόνο που εκείνοι, στις περισσότερες των περιπτώσεων, τη μελετούν, όχι τόσο για να τη γνωρίζουν όσο, γνωρίζοντάς την, να την προσαρμόσουν - άρα, να την αλλοιώσουν - στις δικές τους κοσμοθεωρητικές αντιλήψεις που τους συμφέρουν. Χρέος μας - και πρωτίστως των δασκάλων και των εκπαιδευτικών, γενικά - να γνωρίσουμε αυτή την κληρονομιά πρώτα εμείς, ώστε να είμαστε σε θέση να τη μεταδώσουμε στη συνέχεια και στα παιδιά μας.
4. Το βιβλίο της Α' Γυμνασίου, που προανέφερα, νομίζω ότι κάτι έχει να μας πει για το τι θα πρέπει να περιέχουν - και πώς θα πρέπει να είναι δομημένη η ύλη τους - κάποια βιβλία σήμερα, τα οποία έχουν να κάνουν με τη διδασκαλία της γλώσσας μας, συνολικά ( αρχαία, καθαρεύουσα, δημοτική), στη διαχρονική της εξέλιξη μέχρι τις μέρες μας.
5. Η βιωματική διδασκαλία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο και το κλειδί, προκειμένου η Παιδεία μας να αποκτήσει το αληθινό της περιεχόμενο και τα παιδιά να αγαπήσουν το σχολείο, τα "γράμματα" και το βιβλίο - και να μην έχουμε τα σημερινά, όχι ευχάριστα αποτελέσματα, που παρατηρούμε γύρω μας, πρωτίστως σε ό,τι αφορά τη χρήση της γλώσσας μας. Η μητρική μας γλώσσα είναι τα όρια του κόσμου μας, όπως ειπώθηκε, πάνω στην οποία θα στηριχθούν όλα τα υπόλοιπα που η Παιδεία μας προσφέρει.

           

               

               75. Γλωσσικά θέματα 2:

     "Στας Σέρρας", λέμε, "στις Σέρρες", ή "στα Σέρρα";
      
           (Από το προφίλ μου στο Facebook, στις 10.5.2017)


Έχω υπηρετήσει ως δάσκαλος στην περιοχή των Σερρών, γι' αυτό και, οσάκις γίνεται λόγος για τις Σέρρες, εντελώς αυθόρμητα βάζω αυτί για ν' ακούσω.
Σήμερα το πρωί, 10 Μαϊου, έτυχε να ιδώ, στην ΠΡΩΙΝΗ ΖΩΝΗ της ΕΡΤ1, μία τηλεοπτική συζήτηση για το πώς θα πούμε: "στις Σέρρες;", "στας Σέρρας;", ή "στα Σέρρας"; Μάλιστα, σε μία παλαιότερη εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου "Στην Υγιεά μας...", άκουσα να γίνεται λόγος για ουδέτερο γένος πληθυντικού αριθμού "Στα Σέρρα"! Εξεπλάγην, όντως, όταν το άκουσα.
 Αν βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά, θα δούμε το εξής απλό: Στην καθαρεύουσα, παλαιότερα, λέγανε: "αι Σέρραι" (ονομαστική πληθυντικού αριθμού, γένους θηλυκού), "τας Σέρρας" (αιτιατική πληθυντικού). Στη δημοτική γλώσσα, σήμερα, λέμε: " οι Σέρρες" (ονομαστική πληθυντικού, θηλυκού γένους) ,"τις Σέρρες" (αιτιατική πληθυντικού). Από εδώ και οι τύποι "στας Σέρρας" (απλή καθαρεύουσα) και "στις Σέρρες" (δημοτική), στην αιτιατική πληθυντικού,θηλυκού γένους - με την πρόθεση "σε" μπροστά στα άρθρα τους, που δηλώνει κατεύθυνση. Και ο τύπος "τα Σέρρα", πώς προέκυψε; Υπάρχει και κάποιος τύπος ουδέτερου γένους, πληθυντικού αριθμού; Ασφαλώς, όχι! Υπάρχει μόνο μία παρανόηση που προέρχεται από μία μικρή παραφθορά του παραπάνω τύπου "στας Σέρρας". Ας το δούμε πώς προέκυψε:
Με τη συνεχή αυθόρμητη χρήση κάποιων γραμματικών τύπων μέσα στη γλώσσα μας, γίνονται μικρές ή μεγαλύτερες λαϊκότροπες παραφθορές. Αυτό ακριβώς συνέβη κι εδώ. Ο τύπος "στας Σέρρας" με τον καιρό έγινε "στα Σέρρας" - καθώς το τελικό σίγμα ς στο άρθρο ακουγόταν λίγο έως καθόλου - και κάπου μέσα στο λόγο των ανθρώπων πέρασε και ο τύπος αυτός, ο οποίος τελικά  - σε μία άλλη εξελικτική του φάση - κατέληξε και ως "στα Σέρρα"! Άρα, δεν πρέπει να γίνεται αυτή η παρανόηση ότι έχουμε και γραμματικό τύπο ουδέτερου γένους. Απλώς, μία μικρή παραφθορά του τύπου "στας Σέρρας" έχουμε εδώ - που μοιάζει να είναι ουδέτερου γένους - και τίποτε περισσότερο.

                          74. Εκπαιδευτικά θέματα:

      Εγγραφές στα Δημοτικά σχολεία και Νηπιαγωγεία!

     (Μία σύγχυση διαπίστωσα να επικρατεί στους γονείς και κηδεμόνες ως προς τον τρόπο εγγραφής των παιδιών τους στα Δημοτικά σχολεία και Νηπιαγωγεία. Με τη δημοσίευση αυτή, ο "Φηγουσιώτης" αποβλέπει σε μία συνοπτική και υπεύθυνη, επί του θέματος, ενημέρωσή τους.)

                                                    α. Γενικά στοιχεία

    Οι γονείς και κηδεμόνες των παιδιών θα πρέπει να έχουν υπόψη τους τα εξής γενικά στοιχεία:

1.Τα μαθήματα αρχίζουν στις 11 Σεπτεμβρίου και τελειώνουν στις 15 Ιουνίου του επόμενου χρόνου.

2. Οι εγγραφές από φέτος (2017) και στο εξής, στα Δημοτικά σχολεία και Νηπιαγωγεία, θα γίνονται από τις 2 μέχρι τις 19 Μαϊου. Εγγραφές μετά τη 19η Μαϊου θεωρούνται εκπρόθεσμες και απαιτούν την έγκριση του οικείου Προϊσταμένου Πρωτοβάθμιας Εκπ/σης.

3. Κάθε παιδί - προκειμένου για τις πόλεις - εγγράφεται ΜΟΝΟ στο σχολείο που η κατοικία του βρίσκεται μέσα στα όρια της σχολικής του περιφέρειας. Αν, για κάποιους λόγους, ένας γονέας ή κηδεμόνας θέλει να εγγράψει το παιδί του σε σχολείο άλλης σχολικής περιφέρειας, θα πρέπει πρώτα να το εγγράψει στο σχολείο της δικής του περιφέρειας και ύστερα να κάνει αίτηση μετεγγραφής του σε άλλο σχολείο.

4. Προκειμένου για το Δημοτικό σχολείο:

    Στην Α' τάξη φέτος (2017), θα εγγραφούν τα παιδιά που έχουν γεννηθεί  μέσα στο 2011 (έχουν συμπληρώσει,δηλαδή, το 6ο έτος της ηλικίας τους). 

    Προκειμένου για τα Νηπιαγωγεία:

   Φέτος (2017), θα εγγραφούν τα παιδιά που γεννήθηκαν μέσα στα έτη 2012 και 2013 (τα παιδιά, δηλαδή, των 4 και 5 ετών).

5. Τα βασικά στοιχεία που χρειάζεται ο διευθυντής/η διευθύντρια ενός σχολείου, προκειμένου να εγγράψει ένα παιδί στο σχολείο του, είναι τα εξής πέντε:

   - όνομα του μαθητή,

   - επώνυμο,

   - όνομα πατέρα,

   - όνομα μητέρας,

   - έτος και ημερομηνία γέννησης.

  Τα στοιχεία αυτά βεβαιώνονται, είτε από τα δικαιολογητικά που προσκομίζει ο γονέας ή κηδεμόνας του παιδιού είτε αναζητούνται και ταυτοποιούνται διαδικτυακά, μέσω του Πληροφοριακού Συστήματος mySchool του Υπουργείου Παιδείας, ένα σύστημα που συνδέεται με τη βάση δεδομένων του Ολοκληρωμένου Πληροφοριακού Συστήματος Εθνικού Δημοτολογίου (ΟΠΣΕΔ). Το ΟΠΣΕΔ επικαιροποιείται πάντα από τους δήμους της χώρας.

6. Η φυσική παρουσία του γονέα ή κηδεμόνα του παιδιού στο σχολείο είναι απαραίτητη, προκειμένου να γίνει η εγγραφή του. Αυτή δεν μπορεί να γίνει ηλεκτρονικά. Ηλεκτρονικά, συμπληρώνονται μόνο κάποια στοιχεία από το σχολείο, όπως θα δούμε πιο κάτω. Στα Γυμνάσια και τα Λύκεια οι εγγραφές διενεργούνται ενδοϋπηρεσιακά, χωρίς τη φυσική παρουσία των γονέων/κηδεμόνων.

        β. Δικαιολογητικά εγγραφής στα Δημοτικά σχολεία και                                                   Νηπιαγωγεία

1. Βιβλιάριο Υγείας του παιδιού - προκειμένου να διαπιστωθεί αν έχουν γίνει όλα τα προβλεπόμενα εμβόλια.

2. Ατομικό Δελτίο Υγείας του Μαθητή (ΑΔΥΜ), το οποίο οι γονείς/κηδεμόνες μπορούν να προμηθευτούν από οποιονδήποτε παιδίατρο ή παθολόγο, μετά από μία επίσκεψή τους μαζί με το παιδί.

3. Ένα επίσημο αποδεικτικό στοιχείο της διεύθυνσης κατοικίας του γονέα ή κηδεμόνα του παιδιού (π.χ. ΔΕΗ, ΟΤΕ, Ύδρευσης, συμβόλαιο κατοικίας κ.ά.).

4. Βεβαίωση παρακολούθησης Νηπιαγωγείου.

    (Σε περίπτωση που ένα παιδί, για διάφορους λόγους, δεν έχει παρακολουθήσει Νηπιαγωγείο, ακολουθείται άλλη διαδικασία. Τότε, ο γονέας ή κηδεμόνας προσκομίζει στον Προϊστάμενο της Πρωτοβάθμιας Εκπ/σης μία βεβαίωση για ποιους λόγους το παιδί δεν έχει παρακολουθήσει το Νηπιαγωγείο, προκειμένου να εγκρίνει εκείνος την εγγραφή του στο Δημοτικό σχολείο). 

                                         γ. Άλλα ενημερωτικά στοιχεία

1. Στο εξής, δεν θα απαιτείται, για την εγγραφή ενός παιδιού στο σχολείο, Πιστοποιητικό γέννησής του. Τα στοιχεία αυτού του Πιστοποιητικού θα αντλούνται από το σχολείο από τα προαναφερθέντα (βλ. πιο πάνω, α5) Πληροφοριακά Συστήματα mySchool και ΟΠΣΕΔ. Από το σύστημα mySchool, μπορούν να αντλούνται και οι Τίτλοι Προόδου κάθε παιδιού (Α' μέχρι Ε' τάξεις), τα Πιστοποιητικά Σπουδών (ΣΤ' τάξη δημοτικού και Δευτεροβάθμια Εκπ/ση),καθώς και η Βεβαίωση παρακολούθησης Νηπιαγωγείου.

2. Προσκόμιση Πιστοποιητικού γέννησης του παιδιού απαιτείται μόνο για τα παιδιά που προέρχονται από το εξωτερικό, αλλά, αν και πάλι αυτό δεν είναι δυνατόν να προσκομιστεί, τότε η εγγραφή του παιδιού στο σχολείο μπορεί να γίνει και με μία απλή ληξιαρχική πράξη γέννησής του.

3. Για οποιαδήποτε αλλαγή στα στοιχεία του μαθητή - και στη διεύθυνση κατοικίας του - μετά την εγγραφή του, ο γονέας/κηδεμόνας του οφείλει να ενημερώσει αμέσως, τόσο το δήμο, στον οποίο είναι εγγεγραμμένο το παιδί, όσο και το σχολείο του. 

                                    73. Οξυώτικα 14:

   Ο συνοικισμός της Μεγάλης Βρύσης Οξυάς!

      Το να πει κάποιος ότι κατάγεται από την Οξυά Καρδίτσας, για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα δεν σημαίνει σχεδόν τίποτε, αν δεν προσθέσει δίπλα και έναν τοπικό προσδιορισμό που αφορά το συνοικισμό του ή, έστω, την ενοριακή του περιοχή (Κέντρο, Αγία Τριάδα ή Μοναστήρι και Παλαιοχώρι). Ο συνοικισμός, όπου η πατρική μου κατοικία, είναι η Μεγάλη Βρύση και βρίσκεται στο πιο απόμακρο μέρος  της Αγίας Τριάδας. Είναι ο πιο γραφικός συνοικισμός της Οξυάς, περιτριγυρισμένος από έλατα, καστανιές (το Ζάβατο), πυκνή βλάστηση και φτερωμένες πλαγιές, έχοντας ως φόντο, προς το νοτιά, ένα από τα καλύτερα θεωρεία της Ελλάδας, τη χιλιοτραγουδισμένη Καράβα (υψόμ.2.184 μ.)! Το τοπίο της Μεγάλης Βρύσης είναι βατό παντού, αρκετά ομαλό και ολοπράσινο. Το υψόμετρο του συνοικισμού σε κάποια σημεία του φτάνει ακόμα και  τα 1.100 μέτρα.

                                             Η Ιστορία του συνοικισμού

     Στα χρόνια της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους - από το 1821 και εντεύθεν - οι κάτοικοι της Οξυάς ήταν συγκεντρωμένοι σε δυο περιοχές: στο σημερινό κεντρικό χωριό - οι περισσότεροι - και στο επίσης σημερινό Παλαιοχώρι (τότε Αϊλίτσι). Μετά, όμως, την απελευθέρωση και την αλλαγή των συνθηκών ζωής - όταν οι κάτοικοι σταμάτησαν να ασχολούνται με την υφαντουργία και τη βυρσοδεψία -  άρχισαν να δημιουργούνται οι συνοικισμοί, σε διάφορα σημεία του χωριού. Ο λόγος ήταν προφανής. Έφευγαν από το κεντρικό χωριό προς την περιφέρεια, προκειμένου να βρουν κατάλληλους τόπους για την κτηνοτροφία και τη δημιουργία καλλιεργήσιμων εκτάσεων, που θα τους εξασφάλιζαν τους αναγκαίους πόρους για την επιβίωσή τους. Τα χωράφια, που βλέπουμε σήμερα, στη Μεγάλη Βρύση και τους άλλους συνοικισμούς, τότε δεν υπήρχαν. Ανοίχτηκαν μετέπειτα, ή με την εκχέρσωση ομαλών εκτάσεων ή με το κάψιμο σημείων του δάσους.

                                  Οι πρώτοι κάτοικοι της Μεγάλης Βρύσης 

      Μπορεί ο συνοικισμός της Μεγάλης Βρύσης σήμερα να περιλαμβάνει στους κόλπους του και μικρότερους οικισμούς  ( όπως: Καρυά, Γουρνόλακκα, Συκαμνάκια κ.ά.), η ονομασία του, ωστόσο, δόθηκε από τον ομώνυμο κεντρικό του οικισμό, ο οποίος ονομάστηκε έτσι από το κεφαλόβρυσο που βρίσκεται στο επάνω μέρος του, το νερό του οποίου χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα για την άρδευση των κήπων και των πολύ λίγων πλέον καλλιεργήσιμων χωραφιών. 

                                                            

      Οι πρώτοι κάτοικοι της Μεγάλης Βρύσης ήταν αυτοί, που κατοίκησαν γύρω από την υπάρχουσα και σήμερα βρύση του κεντρικού της οικισμού, με το επώνυμο "Πάττας". Η βρύση αυτή - όπως και το προαναφερθέν κεφαλόβρυσο - ήταν ο βασικός λόγος της δημιουργίας αυτού του οικισμού. Συγκεκριμένα, από τα έξι αδέρφια - τα αγόρια, εννοώ εδώ - των "Πατταίων", που κατοικούσαν ως τότε στο κεντρικό χωριό, ο ένας (ο Θεόδωρος) παρέμεινε στο κέντρο του χωριού και οι άλλοι πέντε έφυγαν στην περιφέρεια ή εκτός χωριού: οι Σωτήρης και Βασίλης πήγαν στο συνοικισμό των Πλατανίων, ο Γιώργος σε ένα μέρος κοντά στο Παλαιοχώρι, ο Θωμάς έφυγε στον Παλαμά Καρδίτσας και ο τελευταίος, ο Στέφανος, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Μεγάλη Βρύση, το 1905! Ο Στέφανος - και παππούς μου - πέθανε πολύ νέος, στα 43 του, το 1917, από επιδημία, αφήνοντας πίσω του έξι ορφανά παιδιά, όλα κάτω των 16 ετών. Παρά τις δυσκολίες, η γιαγιά Ευαγγελή κατάφερε να τα μεγαλώσει και να τα αποκαταστήσει. Πέθανε το 1936. Τα τρία κορίτσια της παντρεύτηκαν εκτός του συνοικισμού και στη Μεγάλη Βρύση έμειναν τα τρία αγόρια, τα εξής, κατά σειρά ηλικίας: Κώστας, Παντελής και Ηλίας. Ο τελευταίος, ο Ηλίας, ήταν ο πατέρας μου, ο οποίος απεβίωσε και τελευταίος όλων, τον Ιούνιο του 2005. Και οι τρεις αδερφοί άφησαν πίσω τους, στη Μεγάλη Βρύση, πολλά παιδιά και εγγόνια. Τα χωράφια, που υπάρχουν σήμερα στη Μεγάλη Βρύση, σχεδόν όλα ανοίχτηκαν από τα παραπάνω τρία αδέρφια, γύρω από τη βρύση του οικισμού, όπου και οι κατοικίες των οικογενειών τους. Κάποια χωράφια τους, βέβαια, είχαν ανοιχτεί και σε άλλες περιοχές εκτός του οικισμού τους. Αρχικά, τα χωράφια ήταν σε κοινή χρήση όλων, αλλά, καθώς τα παιδιά τους μεγάλωναν, κάποια στιγμή πήραν την απόφαση να τα μοιραστούν μεταξύ τους. Κάθισαν, λοιπόν, κάτω οι τρεις τους και συμφώνησαν  στα εξής:

1. Χώρισαν τα χωράφια σε τρία "μεράδια" και με κλήρο είδαν ποιο ανήκει σε ποιον.

2. Η βρύση - ανεξάρτητα σε τίνος το μερίδιο θα τύχει (έτυχε στου Κώστα,τελικά) - συμφώνησαν να είναι κοινή για όλους, τόσο για τις τότε οικογένειές τους όσο και για τις μελλοντικές που επρόκειτο να δημιουργηθούν στον οικισμό. Ειδική αναφορά έγινε και για τη συντήρηση και υγιεινή της βρύσης που θα πρέπει να ανήκει στη φροντίδα όλων, με αλληλοκατανόηση και καλή προαίρεση.

3. Για την ύδρευση των οικογενειών τους, υπήρχε - και υπάρχει ακόμα σήμερα - ένας δρόμος 30 μ. περίπου από την ξύλινη εξώπορτα στο φράχτη των χωραφιών μέχρι τη βρύση, δρόμος που θα πρέπει - είπαν - να είναι πάντα ανοιχτός για όλους τους κατοίκους του οικισμού.

4. Για τους δρόμους, που οδηγούσαν στα χωράφια τους, συμφώνησαν να είναι πάντα ανοιχτοί, έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί να παίρνει νερό από τη βρύση και να πηγαίνει στα κτήματά του. Από τους ίδιους αυτούς δρόμους, είπαν, θα μπορούν να περνούν και τα υποζύγιά τους, είτε για να καλλιεργούν τα χωράφια τους είτε για να μεταφέρουν τα γεννήματά τους και άλλα υλικά που τους ήταν απαραίτητα.

5. Το πότισμα των χωραφιών θα γίνεται με τη σειρά - με προτεραιότητα στους κήπους - από το νερό του κεφαλόβρυσου, όπως είδαμε, που βρίσκεται 800 περίπου μέτρα πάνω από το συνοικισμό. Από το ίδιο αυτό νερό, εννοείται, πότιζαν - και ποτίζουν - τα χωράφια τους και άλλες οικογένειες  που διέμεναν ή διαμένουν  στον ευρύτερο συνοικισμό της Μεγάλης Βρύσης. Ήταν οι οικογένειες με τα επώνυμα "Μπλέτσας", "Κούτσικος", "Γκαραβέλας" - περίπου δέκα στον αριθμό. 

6. Από την πηγή του νερού - στο προαναφερθέν κεφαλόβρυσο,στη Μεγάλη Βρύση - είχαν ανοίξει έναν υδραύλακα που οδηγούσε σε όλα τα κτήματα των τριών αδερφών. Ο υδραύλακας αυτός , που περνάει μέχρι σήμερα και στις άκρες κάποιων σημείων, όπου εφάπτονται τα χωράφια των δύο εξ αυτών (Κώστα και Ηλία), και όπου αλλού ενδιάμεσα - προκειμένου να φτάσει σε όλα τα κτήματά τους - συμφώνησαν να είναι πάντα ανοιχτός για όλους! 

7. Το νερό της βρύσης συνήθως δεν χρησιμοποιούνταν για άρδευση των χωραφιών.  Ωστόσο, και να χρησιμοποιούσε κάποιος το νερό της για άρδευση, κανείς δεν θα έφερνε αντίρρηση. Η καλή προαίρεση και η αλληλοκατανόηση λειτουργούσαν πάντα στον οικισμό - εκτός και αν υπάρξει γι' αυτό το θέμα σήμερα άλλη ρύθμιση. Είχαν ανοίξει ένα αυλάκι απορροής των υδάτων της βρύσης  έξω από τα κτήματα - το οποίο αυλάκι υπάρχει και λειτουργεί μέχρι σήμερα.

8. Τέλος, έδωσαν τα χέρια και συμφώνησαν ότι κανείς δεν θα μπορεί στο μέλλον να παραβιάσει τη συμφωνία που συνήψαν  τα τρία αδέρφια μεταξύ τους, μία συμφωνία που θα περνά από γενιά σε γενιά και θα γίνεται σεβαστή από όλους, τόσο τους ίδιους όσο και τους μετέπειτα που θα ακολουθήσουν!

                                        112 χρόνια από τότε!

      Έχουν περάσει 112 χρόνια από συστάσεως του συνοικισμού της Μεγάλης Βρύσης και κανείς, μέχρι πριν από λίγα χρόνια, δεν διανοήθηκε να παραβιάσει την παραπάνω συμφωνία των τριών αδερφών και τους κανόνες της - που ως άγραφοι νόμοι είχαν και έχουν πάντοτε την ισχύ των γραπτών νόμων του κράτους μας. Και, όμως, πριν από λίγα χρόνια, συνέβη και αυτό που κανείς μέχρι τότε δεν είχε καν φανταστεί ότι θα μπορούσε να συμβεί: Βρέθηκε το πρόσωπο που θα "έσπαγε" τη συμφωνία εκείνη των προγόνων μας και θα παραβίαζε τους κανόνες της και, ουσιαστικά, τους νόμους του κράτους! Με ποιον τρόπο έγινε αυτό, θα το δούμε σε επόμενη δημοσίευση. Πρώτα θα ήθελα να διαπιστώσω αν, πράγματι, συνέβησαν πρόσφατα, όπως πληροφορούμαι, και κάποιες άλλες παράνομες και προκλητικές ενέργειες από το ίδιο πρόσωπο - και όσους άλλους συμμετέχουν σ' αυτό το ανοσιούργημα. Περιττό να πω ότι εξαιτίας των απαράδεκτων αυτών γεγονότων  ανατράπηκε άρδην η αρμονική συμβίωση των ανθρώπων του οικισμού, που συμβίωναν ειρηνικά μεταξύ τους εδώ και 112 χρόνια! Η ανατροπή, βέβαια, αυτή λαμβάνει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις όταν συμβαίνει μεταξύ στενών συγγενικών προσώπων και απογόνων τριών αδερφών που έκαναν την παραπάνω προφορική συμφωνία - εν είδει συμβολαίου γενεών!

Πηγές: 1.  Οι διηγήσεις των παραπάνω τριών αδερφών - πατέρα μου και θείων - που ο ίδιος είχα ακούσει, όταν ακόμα                                αυτοί ήταν εν ζωή. Τα ίδια ακριβώς άκουσα κατά καιρούς και από τις τρεις αδερφές τους και θείες μου.
            2.  Τα στοιχεία, που ο ίδιος είχα συλλέξει πριν από αρκετά χρόνια, για τη συγγραφή του βιβλίου μου για την Ιστορία                         και την Παράδοση του χωριού της Οξυάς.

     ( Ουσιαστικά, με τη δημοσίευση αυτή, ανοίγει ένας φάκελος για το συνοικισμό της Μεγάλης Βρύσης. Στις επόμενες δημοσιεύσεις - κάτω ακριβώς από την τωρινή - θα αναφέρονται  αναλυτικά: χρονολογίες, πρόσωπα που έλαβαν - ή λαμβάνουν - μέρος σε γεγονότα και πράξεις που συντελέστηκαν ή συντελούνται και ό,τι άλλο έχει σχέση με την προαναφερόμενη υπόθεση.)

                72. Οξυώτικα 13:

(Με την επιστολή αυτή προς το Κοινοτικό Συμβούλιο, ανοίγεται ουσιαστικά σ' αυτόν τον ιστότοπο ένας φάκελος για την Οξυά και τα οξυμένα της σήμερα προβλήματα. Αυτό σημαίνει ότι, αμέσως πιο κάτω, θα ακολουθήσουν συνεχόμενες αναρτήσεις-δημοσιεύσεις, με ημερομηνίες, τόπους, πρόσωπα και φορείς που θα λαμβάνουν μέρος κάθε φορά σε ενδεχόμενες εξελίξεις που θα υπάρξουν - ή δεν θα υπάρξουν - για τα θέματα στα οποία η επιστολή αναφέρεται).

         Επιστολή προς το Κοινοτικό Συμβούλιο Οξυάς!                                                          

            

     Αγαπητοί  συμπατριώτες,

     Χριστός Ανέστη και Χρόνια σας Πολλά!

    Πριν από λίγες μέρες, είχα κάποιες διαβουλεύσεις  με συγχωριανούς μας και σήμερα απευθύνομαι και προς εσάς, ως Τοπική Κοινότητα,  προκειμένου να σας καταστήσω κοινωνούς κάποιων σκέψεών μου που έχουν άμεση σχέση με το παρόν και το μέλλον του χωριού μας.

   Ασχολούμαι επί χρόνια με το χωριό μας, τόσο σε ερευνητικό επίπεδο, για την Ιστορία και την παράδοση του τόπου μας, όσο και σε σχέση με τα σύγχρονα προβλήματά του, όπως αυτές οι προσπάθειές μου διαφαίνονται μέσα από την έκδοση βιβλίου και τις δημοσιεύσεις  μου στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Η ενασχόλησή μου αυτή μου επιτρέπει να μπορώ να εκφράσω τις έντονες ανησυχίες μου για τη γενέτειρά μου και τη δυνατότητα να κάνω τις  εξής διαπιστώσεις:

     Το χωριό μας, αγαπητοί συμπατριώτες, διέρχεται, ίσως, τη χειρότερη περίοδο της Ιστορίας του, με έντονα παντού τα σημάδια μιας φθίνουσας πορείας του, κάτι που αποτυπώνεται, πρωτίστως, τόσο στο εσωτερικό οδικό του δίκτυο όσο και στην έλλειψη πλατείας στο Κέντρο του. Εδώ που φτάσαμε σήμερα, η αντιστροφή των αρνητικών δεδομένων του μπορεί να γίνει μόνο με την ενεργοποίηση των αντανακλαστικών και τη συστράτευση όλων μας. Κάποιες ευνοϊκές συγκυρίες υπάρχουν  για να τις εκμεταλλευτούμε, όπως θα πρέπει να ξεπεράσουμε και τα αδιέξοδα που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια.

    Ως θετική συγκυρία σήμερα θα πρέπει να θεωρήσουμε μία κίνηση για εγκατάσταση στο χωριό μας υδροηλεκτρικών έργων και αιολικών πάρκων, μία συγκυρία από την οποία, με τους κατάλληλους χειρισμούς, μπορούμε να έχουμε πολλαπλά οφέλη. Είναι, ίσως, η τελευταία ευκαιρία, λίγο πριν η κατάσταση στο χωριό μας γίνει ακόμα χειρότερη και μη αναστρέψιμη. Γιατί, αν σε λίγα χρόνια φύγουν από κοντά μας και οι τελευταίοι εναπομείναντες ηλικιωμένοι, που διαθέτουν βιώματα από τη γενέτειρά τους και ανεβαίνουν στο χωριό, διατηρώντας ακόμα ζωντανές τις εφεδρείες των ελπίδων και κάποιους χυμούς απ' τη ζωή μέσα σ' αυτό, τότε - αν δεν  ληφθούν ΤΩΡΑ αποφάσεις  και δεν αναληφθούν δράσεις - οι κούκκοι θα συνεχίσουν, μεν, να λαλούν στο χωριό μας την άνοιξη, αλλά κανείς δεν θα υπάρχει για να τους ακούσει! Παράλληλα, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι στο χωριό της Οξυάς τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκαν και κάποια αδιέξοδα. Στην πράξη, τα αδιέξοδα αυτά αποτυπώνονται στο διχαστικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ των συγχωριανών μας, με αφορμή τη διαμάχη για την εγκατάσταση, ή όχι, των προαναφερόμενων έργων με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ). Η ευθύνη εδώ είναι πολύ βαριά για εκείνους που τα απορρίπτουν, χωρίς μάλιστα να έχουν ισχυρά επιχειρήματα και τεκμηριωμένες θέσεις, αλλά και χωρίς να μπορούν να αντιπροτείνουν εναλλακτικές λύσεις  για τα  καυτά προβλήματα του χωριού μας. 

                                   Λίγα λόγια για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ)

      Πριν να προχωρήσω σε μία σύντομη αναφορά για τις  ΑΠΕ, μία διευκρίνιση: Όταν συμφωνώ με κάποιον - ή με κάποιους - για το θέμα των έργων με τις ΑΠΕ, αυτό δεν το κάνω για λόγους δημοσίων σχέσεων ή ιδιοτελείς σκοπούς. Η συμφωνία μου ή η διαφωνία μου για κάτι, άπτεται ΜΟΝΟ των συνειδησιακών μου ευαισθησιών, της υπευθυνότητας που με διακρίνει στα θέματα της ενημέρωσης  του κοινού και των διαπιστώσεών μου από τις ερευνητικές προσπάθειες που έχω καταβάλει. Αναλυτική κατάθεση απόψεων και θέσεων, βέβαια, για τις ΑΠΕ δεν θα μπορούσε εδώ να γίνει, αλλά μία σύντομη αναφορά σ' αυτές, όπως είπα, θεωρώ ότι είναι απολύτως απαραίτητη.

   Μετά τις διαπιστώσεις, που έγιναν, για την υπερθέρμανση του πλανήτη και τη ρύπανση του περιβάλλοντος, η παγκόσμια κοινότητα (ΟΗΕ, άλλοι Οργανισμοί, Οικολογικές οργανώσεις και κυβερνήσεις των κρατών) ενεργοποιήθηκε για να λάβει δραστικά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος. Σε παγκόσμιο επίπεδο πλέον, όλοι μιλούν για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ως τη μόνη λύση στα αδιέξοδα που δημιουργήθηκαν και τη διάσωση του πλανήτη. Τα έργα των ΑΠΕ - σύμφωνα με τα πιο έγκυρα επιστημονικά δεδομένα - είναι απολύτως φιλικά προς το περιβάλλον, χωρίς καμία επιβάρυνση σ' αυτό! Νεράκι των ποταμών μας είναι, αέρας των βουνών και θερμότητα του ήλιου. Επιπλέον, είναι και ανέξοδα. Οι ΑΠΕ αποτελούν την πιο φτηνή και καθαρή ενέργεια για παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Εκτός από την καθαρή ενέργεια, που δεν επιβαρύνει στο ελάχιστο το περιβάλλον, όλοι πλέον στρέφονται προς τις ΑΠΕ και για λόγους οικονομικής πολιτικής.

                         Είναι χρήσιμα τα έργα των ΑΠΕ για το χωριό μας ή όχι;

    Όπως ανέφερα ήδη, τα έργα αυτά είναι εντελώς φιλικά προς το περιβάλλον και  οι ΑΠΕ αποτελούν την πιο φτηνή και καθαρή ενέργεια για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Με τα έργα αυτά, η χώρα μας στοχεύει στο να απαλλαγεί σταδιακά από τον καταστροφικό, για το περιβάλλον και τη ζωή, λιγνίτη, αλλά και από το πετρέλαιο, που επιπλέον είναι και τα δύο πολύ ακριβή καύσιμη ύλη για το εθνικό μας βαλάντιο. Ταυτόχρονα, χρόνο συν τω χρόνω, η χώρα μας  προσπαθεί να απαλλαγεί από την αιμορραγία συναλλάγματος, προκειμένου να εξασφαλίσει την ηλεκτρική ενέργεια που μας είναι αναγκαία. Αλλά και για την τοπική κοινωνία και την Κοινότητα θα υπάρξουν πολύ σημαντικά αντισταθμιστικά οφέλη. Μία πιο αναλυτική ενημέρωση, για το θέμα των ΑΠΕ, θα μπορούσε να γίνει σε μία συνέλευση των κατοίκων και των δημοτών της Οξυάς, όπως θα δούμε και πιο κάτω. Πολύ βασικό, τέλος, να πούμε ότι η τεχνολογία και η προστασία του περιβάλλοντος, σήμερα, βαδίζουν χέρι-χέρι και όχι το ένα αποκλείοντας το άλλο, όπως το έχουμε ιδεί να συμβαίνει, με μεγάλη επιτυχία, και σε άλλες περιοχές (π.χ. στην Ανάβρα Αλμυρού). Η νομοθεσία μας στα ζητήματα αυτά  - τόσο η εθνική όσο και της Ε.Ε. - είναι πλέον πολύ καλά θωρακισμένη και κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το αυστηρό πλαίσιο που θέτει για την προστασία του περιβάλλοντος.

                                                           Η διαμάχη και η λύση!

   Το διχαστικό κλίμα, που επικρατεί σήμερα στο χωριό μας, είναι περισσότερο από εμφανές. Ξεκίνησε από το υπό κατασκευή Υ/Η  έργο στο Μελίσσι - όπου η υδροληψία του - και μετέπειτα επεκτάθηκε για όλα γενικά τα έργα των ΑΠΕ. Ο λόγος, ξέρετε, για τη δημιουργία αυτού του κλίματος, δεν οφείλεται τόσο στη διαπίστωση ότι τα έργα των ΑΠΕ στην Οξυά δεν είναι χρήσιμα όσο στη φόρτιση του θυμικού που επικρατεί στον οξυώτικο κόσμο αυτή την περίοδο, εξαιτίας  της εγκατάλειψης που βλέπει αποτυπωμένη παντού γύρω στο χωριό του. Όμως, άλλο πράγμα είναι ο θυμός για κάτι και άλλο το να εθελοτυφλούμε και να τα απορρίπτουμε όλα, ασυζητητί. Τι μέλλει, λοιπόν, γενέσθαι, ώστε να ξεπεραστούν τα αδιέξοδα αυτής της διαμάχης και να αντιστρέψουμε την αρνητική κατάσταση του χωριού μας; Η λύση μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από μία Λαϊκή Συνέλευση των κατοίκων και των δημοτών της Οξυάς, όπου θα τεθούν επί τάπητος όλα τα σχετικά με τις ΑΠΕ ζητήματα και, αφού συζητηθούν και αναλυθούν επαρκώς, θα ληφθούν καθοριστικές αποφάσεις για το χωριό μας. Η διοργάνωση της συνέλευσης, που θα πρέπει να πραγματοποιηθεί μέσα στο επόμενο τρίμηνο ή τετράμηνο, θα γίνει με άψογες, κατά το δυνατόν, δημοκρατικές διαδικασίες, οι οποίες διαδικασίες, ωστόσο, θα υπάρξουν για να διευκολύνουν τη λήψη των αποφάσεων και όχι για να την παρεμποδίσουν  - και ο νοών, νοείτω! Για τις λεπτομέρειες αυτής της σύγκλησης, θα μπορούμε μέσα στο επόμενο διάστημα να έχουμε πιο συχνή επικοινωνία - αν και εσείς το επιθυμείτε - και να θέσουμε το πλαίσιο διεξαγωγής της συνέλευσης.  ......Από νομικής πλευράς, η συνέλευση καλύπτεται με το Ν.3852/7.6.2010, ΦΕΚ 87/7.6.2010, τ.Α, άρθρ.85, βάσει του οποίου ο πρόεδρος υποχρεούται να προβαίνει στη σύγκληση συνέλευσης των κατοίκων και των δημοτών, προκειμένου να λαμβάνονται αποφάσεις για κρίσιμα ζητήματα του τόπου τους. Πιο κρίσιμα, εν προκειμένω, νομίζω, δεν γίνεται!

                                                      Το κλειδί της υπόθεσης!

    Το χωριό της Οξυάς σήμερα επείγεται για τα βασικά έργα στις υποδομές του. Δύο, θαρρώ, πως έχουν την απόλυτη προτεραιότητα, σε πρώτη φάση, για το χωριό μας: α) Η ασφαλτόστρωση, 11 χλμ. περίπου, από τη γέφυρα των Βαγενίων (Παλαιοχώρι-Κέντρο) μέχρι την Αγία Τριάδα, μία ασφαλτόστρωση που θα αγκαλιάσει περιφερειακά ολόκληρο το χωριό και θα του δώσει τη χαμένη του ζωντάνια, και β) η πλατεία στο Κέντρο του, η θέση της οποίας θα πρέπει να είναι, χωρίς καμία αμφισβήτηση, μπροστά στη Βρύση της Ζέρφης!

    Στη Λαϊκή Συνέλευση, που σας προτείνω, αγαπητοί συμπατριώτες, θα πρέπει να προσκληθούν εγκαίρως και να παρευρίσκονται και οι αρμόδιοι φορείς (Δήμος Μουζακίου, Περιφέρεια Θεσσαλίας και συναρμόδια υπουργεία). Το κλειδί, προκειμένου η Οξυά να ξεπεράσει τα σημερινά της αδιέξοδα και οι δημότες της να εγκρίνουν την κατασκευή των σχεδιαζόμενων έργων των ΑΠΕ στο χωριό τους, είναι να δοθούν , από τους παραπάνω φορείς , σαφείς, υπεύθυνες, επαρκείς και έμπρακτες, κατά το δυνατόν, διαβεβαιώσεις για τα δύο προαναφερόμενα βασικά έργα στην Οξυά. Τότε είναι σίγουρο ότι οι Οξυώτες θα εγκρίνουν αμέσως  την κατασκευή των έργων των ΑΠΕ στο χωριό τους και μάλιστα περισσότερα του ενός!  Άλλωστε, με κάθε νέο έργο που θα προστίθεται, τα αντισταθμιστικά οφέλη θα αυξάνονται κατακόρυφα. Μπορεί σήμερα αυτά από το ΜΗΥΕ στο Μελίσσι να μην είναι από μόνα τους αρκετά για να λύσουν το πρόβλημα της Οξυάς, αλλά θα είναι σημαντικά αν ζητήσουμε και εξασφαλίσουμε πρώτα  την αρωγή της πολιτείας. Προσοχή, όμως, εδώ: Κάποιοι που είναι εναντίον της κατασκευής των έργων των ΑΠΕ στην Οξυά, συμφωνούν, λέει, να γίνουν τα δύο βασικά έργα στο χωριό τους, αλλά διαφωνούν στο να επιτραπεί η κατασκευή έργων ΑΠΕ σ' αυτό. Αυτό έλειπε να πουν ότι δεν συμφωνούν να γίνουν δρόμοι και η πλατεία στο χωριό τους! Δεν κατάλαβαν, όμως, το εξής απλό: Αυτά τα δύο - δέσμευση των αρμοδίων και έγκριση των έργων των ΑΠΕ - πάνε πακέτο. Το ένα προϋποθέτει το άλλο. Ποιος θα δεσμευθεί, στ' αλήθεια, για τα δύο βασικά έργα στην Οξυά, αν από τους Οξυώτες δεν εγκριθούν τα έργα των ΑΠΕ στο χωριό τους; Και το αντίστροφο: Οι Οξυώτες ποτέ δεν θα επιτρέψουν τα έργα των ΑΠΕ στο χωριό τους, αν ταυτόχρονα δεν θα υπάρξει δέσμευση, από τους αρμόδιους, για τα δύο βασικά έργα που προαναφέρθηκαν! Αυτό θα πρέπει να γίνει κατανοητό και από τις δύο πλευρές. Πάντως, η έγκριση ή μη των έργων των ΑΠΕ στην Οξυά επαφίεται στη βούληση των κατοίκων και των δημοτών της Οξυάς και σε κανέναν άλλον.

 

          Αγαπητοί συμπατριώτες,

      Η ευκαιρία αυτή είναι, ίσως, η τελευταία για το χωριό μας και δεν θα πρέπει να χαθεί με κανέναν τρόπο.........! Όσο για την απαραίτητη εισήγηση στη συνέλευση, ευχαρίστως να την αποδεχτώ, εφόσον μου ζητηθεί. Αναμένοντας την απάντησή σας,

Βόλος 17 Απριλίου 2017                                                   Με εκτίμηση

                                                                                        και πατριωτικούς χαιρετισμούς

                                                                                              Πάττας Γεώργιος 

Υ.Γ. Ιδιαίτερη προσοχή στο εξής: Το θέμα μας δεν προσφέρεται για κομματική ή άλλη εκμετάλλευση! Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι, εφόσον έχουν κατανοήσει το πρόβλημα της Οξυάς και θέλουν να βοηθήσουν......! Γνώμονας όλων μας, στην προκειμένη περίπτωση, θα πρέπει να είναι το συμφέρον του χωριού μας και η υπαρξιακή του συνέχεια. Τα κόμματα έρχονται μετά τη διασφάλιση αυτή.                                            

    

 71. "Υμείς εστέ το άλας της γης..."!

   ( Από το προφίλ μου στο Facebook, στις 10.4.2017)

    Αγαπητοί φίλοι,

   Είχα σκοπό να σας γράψω κάτι άλλο, από τα ....εξ ανθρώπων (ανοήτως) γενόμενα τις τελευταίες μέρες - και δεν εννοώ εδώ από το Facebook - αλλά, επειδή αυτό θα ήταν ασύμβατο με το κλίμα των ημερών, το αφήνω για άλλη φορά.

   Η Μεγάλη Εβδομάδα ξεκίνησε, οπότε είναι ευκαιρία να πούμε και κάτι από τις Γραφές - και συγκεκριμένα από την Επί του Όρους Ομιλία του Χριστού. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς έγινε αυτή η ομιλία του, αλλά πάντως έγινε αρκετά νωρίτερα από την ημέρα των Βαϊων, πάνω σε έναν λόφο της Γαλιλαίας. Από τη σημαντική εκείνη ομιλία του Χριστού - και ποια δεν ήταν σημαντική, θα μου πείτε - όπου μίλησε μπροστά στους μαθητές του και ένα μεγάλο πλήθος κόσμου, που είχαν συρρεύσει για να τον ακούσουν, ξεχωρίζει μία φράση - η οποία, για μένα προσωπικά, αποτελεί την πεμπτουσία εκείνης της ομιλίας του, τόσο για τη δύναμη της παρομοίωσης και τη λογοτεχνικότητά της όσο και για τη νοηματική της πύκνωση. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι, σε εκείνη την εξελληνισμένη τότε περιοχή της Γαλιλαίας, η Επί του Όρους Ομιλία - σύμφωνα με τους ιστορικούς - έγινε στην ελληνική γλώσσα! 

   Απευθυνόμενος, λοιπόν, ο Χριστός προς τους μαθητές του, τους είπε το εξής: "Υμείς εστέ το άλας της γης...."! Τι εννοούσε; Εννοούσε κάτι απλό, όσο και πολύ ουσιώδες, ταυτόχρονα ( σε ελεύθερη απόδοση): Εσείς είστε το πνευματικό αλάτι που θα προστατεύει την κοινωνία των ανθρώπων από την ηθική και λειτουργική της σήψη! Όπως το αλάτι - που από τα αρχαία χρόνια θεωρούνταν σύμβολο του αδιάφθορου, του δυναμισμού και της ευφυϊας - προστατεύει τις τροφές από την αλλοίωσή τους και την αποσύνθεση, τον ίδιο ρόλο έβλεπε ότι έπρεπε να έχουν μέσα στην κοινωνία και οι μαθητές του. Να την προστατεύουν, δηλαδή, από τον κίνδυνο της σαπίλας, της διαφθοράς και της αυτοδιάλυσής της.

Η φράση αυτή του Χριστού, η οποία, βέβαια, συνεχίζεται με το: "Εάν το άλας μωρανθή, τίνι αλισθήσεται;", είχε πάντα μία διαχρονικότητα ως προς τα νοήματά της. Διαχρονικά, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, των οποίων ο ρόλος μέσα στην κοινωνία έχει μία ιδιαίτερη βαρύτητα - και εδώ δεν εννοώ τόσο, ή μόνο, τους κληρικούς. Εννοώ την πνευματική ελίτ - μαζί εδώ και τους πολιτικούς - ενός τόπου και τους ανθρώπους των γραμμάτων, γενικά. Εάν αυτοί χάσουν την υπευθυνότητα και την αξιοπιστία τους, τότε "τίνι αλισθήσεται" η υπόλοιπη κοινωνία; Δηλαδή, με τι τότε θα "αλατισθεί" η υπόλοιπη κοινωνία, ώστε να μη χάσει τις αξίες εκείνες, με τις οποίες διατηρεί ακμαία τη λειτουργία της και το δυναμισμό της; Μήπως αυτό μας λέει κάτι για την εποχή μας; Οι μέρες, που έρχονται, είναι η καλύτερη περίοδος για να κάνει την αυτοκριτική του ο καθένας!

               ΚΑΛΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, αγαπητοί φίλοι!