73. Οξυώτικα 14:

   Ο συνοικισμός της Μεγάλης Βρύσης Οξυάς!

      Το να πει κάποιος ότι κατάγεται από την Οξυά Καρδίτσας, για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα δεν σημαίνει σχεδόν τίποτε, αν δεν προσθέσει δίπλα και έναν τοπικό προσδιορισμό που αφορά το συνοικισμό του ή, έστω, την ενοριακή του περιοχή (Κέντρο, Αγία Τριάδα ή Μοναστήρι και Παλαιοχώρι). Ο συνοικισμός, όπου η πατρική μου κατοικία, είναι η Μεγάλη Βρύση και βρίσκεται στο πιο απόμακρο μέρος  της Αγίας Τριάδας. Είναι ο πιο γραφικός συνοικισμός της Οξυάς, περιτριγυρισμένος από έλατα, καστανιές (το Ζάβατο), πυκνή βλάστηση και φτερωμένες πλαγιές, έχοντας ως φόντο, προς το νοτιά, ένα από τα καλύτερα θεωρεία της Ελλάδας, τη χιλιοτραγουδισμένη Καράβα (υψόμ.2.184 μ.)! Το τοπίο της Μεγάλης Βρύσης είναι βατό παντού, αρκετά ομαλό και ολοπράσινο. Το υψόμετρο του συνοικισμού σε κάποια σημεία του φτάνει ακόμα και  τα 1.100 μέτρα.

                                             Η Ιστορία του συνοικισμού

     Στα χρόνια της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους - από το 1821 και εντεύθεν - οι κάτοικοι της Οξυάς ήταν συγκεντρωμένοι σε δυο περιοχές: στο σημερινό κεντρικό χωριό - οι περισσότεροι - και στο επίσης σημερινό Παλαιοχώρι (τότε Αϊλίτσι). Μετά, όμως, την απελευθέρωση και την αλλαγή των συνθηκών ζωής - όταν οι κάτοικοι σταμάτησαν να ασχολούνται με την υφαντουργία και τη βυρσοδεψία -  άρχισαν να δημιουργούνται οι συνοικισμοί, σε διάφορα σημεία του χωριού. Ο λόγος ήταν προφανής. Έφευγαν από το κεντρικό χωριό προς την περιφέρεια, προκειμένου να βρουν κατάλληλους τόπους για την κτηνοτροφία και τη δημιουργία καλλιεργήσιμων εκτάσεων, που θα τους εξασφάλιζαν τους αναγκαίους πόρους για την επιβίωσή τους. Τα χωράφια, που βλέπουμε σήμερα, στη Μεγάλη Βρύση και τους άλλους συνοικισμούς, τότε δεν υπήρχαν. Ανοίχτηκαν μετέπειτα, ή με την εκχέρσωση ομαλών εκτάσεων ή με το κάψιμο σημείων του δάσους.

                                  Οι πρώτοι κάτοικοι της Μεγάλης Βρύσης 

      Μπορεί ο συνοικισμός της Μεγάλης Βρύσης σήμερα να περιλαμβάνει στους κόλπους του και μικρότερους οικισμούς  ( όπως: Καρυά, Γουρνόλακκα, Συκαμνάκια κ.ά.), η ονομασία του, ωστόσο, δόθηκε από τον ομώνυμο κεντρικό του οικισμό, ο οποίος ονομάστηκε έτσι από το κεφαλόβρυσο που βρίσκεται στο επάνω μέρος του, το νερό του οποίου χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα για την άρδευση των κήπων και των πολύ λίγων πλέον καλλιεργήσιμων χωραφιών. 

                                                            

      Οι πρώτοι κάτοικοι της Μεγάλης Βρύσης ήταν αυτοί, που κατοίκησαν γύρω από την υπάρχουσα και σήμερα βρύση του κεντρικού της οικισμού, με το επώνυμο "Πάττας". Η βρύση αυτή - όπως και το προαναφερθέν κεφαλόβρυσο - ήταν ο βασικός λόγος της δημιουργίας αυτού του οικισμού. Συγκεκριμένα, από τα έξι αδέρφια - τα αγόρια, εννοώ εδώ - των "Πατταίων", που κατοικούσαν ως τότε στο κεντρικό χωριό, ο ένας (ο Θεόδωρος) παρέμεινε στο κέντρο του χωριού και οι άλλοι πέντε έφυγαν στην περιφέρεια ή εκτός χωριού: οι Σωτήρης και Βασίλης πήγαν στο συνοικισμό των Πλατανίων, ο Γιώργος σε ένα μέρος κοντά στο Παλαιοχώρι, ο Θωμάς έφυγε στον Παλαμά Καρδίτσας και ο τελευταίος, ο Στέφανος, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Μεγάλη Βρύση, το 1905! Ο Στέφανος - και παππούς μου - πέθανε πολύ νέος, στα 43 του, το 1917, από επιδημία, αφήνοντας πίσω του έξι ορφανά παιδιά, όλα κάτω των 16 ετών. Παρά τις δυσκολίες, η γιαγιά Ευαγγελή κατάφερε να τα μεγαλώσει και να τα αποκαταστήσει. Πέθανε το 1936. Τα τρία κορίτσια της παντρεύτηκαν εκτός του συνοικισμού και στη Μεγάλη Βρύση έμειναν τα τρία αγόρια, τα εξής, κατά σειρά ηλικίας: Κώστας, Παντελής και Ηλίας. Ο τελευταίος, ο Ηλίας, ήταν ο πατέρας μου, ο οποίος απεβίωσε και τελευταίος όλων, τον Ιούνιο του 2005. Και οι τρεις αδερφοί άφησαν πίσω τους, στη Μεγάλη Βρύση, πολλά παιδιά και εγγόνια. Τα χωράφια, που υπάρχουν σήμερα στη Μεγάλη Βρύση, σχεδόν όλα ανοίχτηκαν από τα παραπάνω τρία αδέρφια, γύρω από τη βρύση του οικισμού, όπου και οι κατοικίες των οικογενειών τους. Κάποια χωράφια τους, βέβαια, είχαν ανοιχτεί και σε άλλες περιοχές εκτός του οικισμού τους. Αρχικά, τα χωράφια ήταν σε κοινή χρήση όλων, αλλά, καθώς τα παιδιά τους μεγάλωναν, κάποια στιγμή πήραν την απόφαση να τα μοιραστούν μεταξύ τους. Κάθισαν, λοιπόν, κάτω οι τρεις τους και συμφώνησαν  στα εξής:

1. Χώρισαν τα χωράφια σε τρία "μεράδια" και με κλήρο είδαν ποιο ανήκει σε ποιον.

2. Η βρύση - ανεξάρτητα σε τίνος το μερίδιο θα τύχει (έτυχε στου Κώστα,τελικά) - συμφώνησαν να είναι κοινή για όλους, τόσο για τις τότε οικογένειές τους όσο και για τις μελλοντικές που επρόκειτο να δημιουργηθούν στον οικισμό. Ειδική αναφορά έγινε και για τη συντήρηση και υγιεινή της βρύσης που θα πρέπει να ανήκει στη φροντίδα όλων, με αλληλοκατανόηση και καλή προαίρεση.

3. Για την ύδρευση των οικογενειών τους, υπήρχε - και υπάρχει ακόμα σήμερα - ένας δρόμος 30 μ. περίπου από την ξύλινη εξώπορτα στο φράχτη των χωραφιών μέχρι τη βρύση, δρόμος που θα πρέπει - είπαν - να είναι πάντα ανοιχτός για όλους τους κατοίκους του οικισμού.

4. Για τους δρόμους, που οδηγούσαν στα χωράφια τους, συμφώνησαν να είναι πάντα ανοιχτοί, έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί να παίρνει νερό από τη βρύση και να πηγαίνει στα κτήματά του. Από τους ίδιους αυτούς δρόμους, είπαν, θα μπορούν να περνούν και τα υποζύγιά τους, είτε για να καλλιεργούν τα χωράφια τους είτε για να μεταφέρουν τα γεννήματά τους και άλλα υλικά που τους ήταν απαραίτητα.

5. Το πότισμα των χωραφιών θα γίνεται με τη σειρά - με προτεραιότητα στους κήπους - από το νερό του κεφαλόβρυσου, όπως είδαμε, που βρίσκεται 800 περίπου μέτρα πάνω από το συνοικισμό. Από το ίδιο αυτό νερό, εννοείται, πότιζαν - και ποτίζουν - τα χωράφια τους και άλλες οικογένειες  που διέμεναν ή διαμένουν  στον ευρύτερο συνοικισμό της Μεγάλης Βρύσης. Ήταν οι οικογένειες με τα επώνυμα "Μπλέτσας", "Κούτσικος", "Γκαραβέλας" - περίπου δέκα στον αριθμό. 

6. Από την πηγή του νερού - στο προαναφερθέν κεφαλόβρυσο,στη Μεγάλη Βρύση - είχαν ανοίξει έναν υδραύλακα που οδηγούσε σε όλα τα κτήματα των τριών αδερφών. Ο υδραύλακας αυτός , που περνάει μέχρι σήμερα και στις άκρες κάποιων σημείων, όπου εφάπτονται τα χωράφια των δύο εξ αυτών (Κώστα και Ηλία), και όπου αλλού ενδιάμεσα - προκειμένου να φτάσει σε όλα τα κτήματά τους - συμφώνησαν να είναι πάντα ανοιχτός για όλους! 

7. Το νερό της βρύσης συνήθως δεν χρησιμοποιούνταν για άρδευση των χωραφιών.  Ωστόσο, και να χρησιμοποιούσε κάποιος το νερό της για άρδευση, κανείς δεν θα έφερνε αντίρρηση. Η καλή προαίρεση και η αλληλοκατανόηση λειτουργούσαν πάντα στον οικισμό - εκτός και αν υπάρξει γι' αυτό το θέμα σήμερα άλλη ρύθμιση. Είχαν ανοίξει ένα αυλάκι απορροής των υδάτων της βρύσης  έξω από τα κτήματα - το οποίο αυλάκι υπάρχει και λειτουργεί μέχρι σήμερα.

8. Τέλος, έδωσαν τα χέρια και συμφώνησαν ότι κανείς δεν θα μπορεί στο μέλλον να παραβιάσει τη συμφωνία που συνήψαν  τα τρία αδέρφια μεταξύ τους, μία συμφωνία που θα περνά από γενιά σε γενιά και θα γίνεται σεβαστή από όλους, τόσο τους ίδιους όσο και τους μετέπειτα που θα ακολουθήσουν!

                                        112 χρόνια από τότε!

      Έχουν περάσει 112 χρόνια από συστάσεως του συνοικισμού της Μεγάλης Βρύσης και κανείς, μέχρι πριν από λίγα χρόνια, δεν διανοήθηκε να παραβιάσει την παραπάνω συμφωνία των τριών αδερφών και τους κανόνες της - που ως άγραφοι νόμοι είχαν και έχουν πάντοτε την ισχύ των γραπτών νόμων του κράτους μας. Και, όμως, πριν από λίγα χρόνια, συνέβη και αυτό που κανείς μέχρι τότε δεν είχε καν φανταστεί ότι θα μπορούσε να συμβεί: Βρέθηκε το πρόσωπο που θα "έσπαγε" τη συμφωνία εκείνη των προγόνων μας και θα παραβίαζε τους κανόνες της και, ουσιαστικά, τους νόμους του κράτους! Με ποιον τρόπο έγινε αυτό, θα το δούμε σε επόμενη δημοσίευση. Πρώτα θα ήθελα να διαπιστώσω αν, πράγματι, συνέβησαν πρόσφατα, όπως πληροφορούμαι, και κάποιες άλλες παράνομες και προκλητικές ενέργειες από το ίδιο πρόσωπο - και όσους άλλους συμμετέχουν σ' αυτό το ανοσιούργημα. Περιττό να πω ότι εξαιτίας των απαράδεκτων αυτών γεγονότων  ανατράπηκε άρδην η αρμονική συμβίωση των ανθρώπων του οικισμού, που συμβίωναν ειρηνικά μεταξύ τους εδώ και 112 χρόνια! Η ανατροπή, βέβαια, αυτή λαμβάνει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις όταν συμβαίνει μεταξύ στενών συγγενικών προσώπων και απογόνων τριών αδερφών που έκαναν την παραπάνω προφορική συμφωνία - εν είδει συμβολαίου γενεών!

Πηγές: 1.  Οι διηγήσεις των παραπάνω τριών αδερφών - πατέρα μου και θείων - που ο ίδιος είχα ακούσει, όταν ακόμα                                αυτοί ήταν εν ζωή. Τα ίδια ακριβώς άκουσα κατά καιρούς και από τις τρεις αδερφές τους και θείες μου.
            2.  Τα στοιχεία, που ο ίδιος είχα συλλέξει πριν από αρκετά χρόνια, για τη συγγραφή του βιβλίου μου για την Ιστορία                         και την Παράδοση του χωριού της Οξυάς.

     ( Ουσιαστικά, με τη δημοσίευση αυτή, ανοίγει ένας φάκελος για το συνοικισμό της Μεγάλης Βρύσης. Στις επόμενες δημοσιεύσεις - κάτω ακριβώς από την τωρινή - θα αναφέρονται  αναλυτικά: χρονολογίες, πρόσωπα που έλαβαν - ή λαμβάνουν - μέρος σε γεγονότα και πράξεις που συντελέστηκαν ή συντελούνται και ό,τι άλλο έχει σχέση με την προαναφερόμενη υπόθεση.)

                72. Οξυώτικα 13:

(Με την επιστολή αυτή προς το Κοινοτικό Συμβούλιο, ανοίγεται ουσιαστικά σ' αυτόν τον ιστότοπο ένας φάκελος για την Οξυά και τα οξυμένα της σήμερα προβλήματα. Αυτό σημαίνει ότι, αμέσως πιο κάτω, θα ακολουθήσουν συνεχόμενες αναρτήσεις-δημοσιεύσεις, με ημερομηνίες, τόπους, πρόσωπα και φορείς που θα λαμβάνουν μέρος κάθε φορά σε ενδεχόμενες εξελίξεις που θα υπάρξουν - ή δεν θα υπάρξουν - για τα θέματα στα οποία η επιστολή αναφέρεται).

         Επιστολή προς το Κοινοτικό Συμβούλιο Οξυάς!                                                          

            

     Αγαπητοί  συμπατριώτες,

     Χριστός Ανέστη και Χρόνια σας Πολλά!

    Πριν από λίγες μέρες, είχα κάποιες διαβουλεύσεις  με συγχωριανούς μας και σήμερα απευθύνομαι και προς εσάς, ως Τοπική Κοινότητα,  προκειμένου να σας καταστήσω κοινωνούς κάποιων σκέψεών μου που έχουν άμεση σχέση με το παρόν και το μέλλον του χωριού μας.

   Ασχολούμαι επί χρόνια με το χωριό μας, τόσο σε ερευνητικό επίπεδο, για την Ιστορία και την παράδοση του τόπου μας, όσο και σε σχέση με τα σύγχρονα προβλήματά του, όπως αυτές οι προσπάθειές μου διαφαίνονται μέσα από την έκδοση βιβλίου και τις δημοσιεύσεις  μου στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Η ενασχόλησή μου αυτή μου επιτρέπει να μπορώ να εκφράσω τις έντονες ανησυχίες μου για τη γενέτειρά μου και τη δυνατότητα να κάνω τις  εξής διαπιστώσεις:

     Το χωριό μας, αγαπητοί συμπατριώτες, διέρχεται, ίσως, τη χειρότερη περίοδο της Ιστορίας του, με έντονα παντού τα σημάδια μιας φθίνουσας πορείας του, κάτι που αποτυπώνεται, πρωτίστως, τόσο στο εσωτερικό οδικό του δίκτυο όσο και στην έλλειψη πλατείας στο Κέντρο του. Εδώ που φτάσαμε σήμερα, η αντιστροφή των αρνητικών δεδομένων του μπορεί να γίνει μόνο με την ενεργοποίηση των αντανακλαστικών και τη συστράτευση όλων μας. Κάποιες ευνοϊκές συγκυρίες υπάρχουν  για να τις εκμεταλλευτούμε, όπως θα πρέπει να ξεπεράσουμε και τα αδιέξοδα που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια.

    Ως θετική συγκυρία σήμερα θα πρέπει να θεωρήσουμε μία κίνηση για εγκατάσταση στο χωριό μας υδροηλεκτρικών έργων και αιολικών πάρκων, μία συγκυρία από την οποία, με τους κατάλληλους χειρισμούς, μπορούμε να έχουμε πολλαπλά οφέλη. Είναι, ίσως, η τελευταία ευκαιρία, λίγο πριν η κατάσταση στο χωριό μας γίνει ακόμα χειρότερη και μη αναστρέψιμη. Γιατί, αν σε λίγα χρόνια φύγουν από κοντά μας και οι τελευταίοι εναπομείναντες ηλικιωμένοι, που διαθέτουν βιώματα από τη γενέτειρά τους και ανεβαίνουν στο χωριό, διατηρώντας ακόμα ζωντανές τις εφεδρείες των ελπίδων και κάποιους χυμούς απ' τη ζωή μέσα σ' αυτό, τότε - αν δεν  ληφθούν ΤΩΡΑ αποφάσεις  και δεν αναληφθούν δράσεις - οι κούκκοι θα συνεχίσουν, μεν, να λαλούν στο χωριό μας την άνοιξη, αλλά κανείς δεν θα υπάρχει για να τους ακούσει! Παράλληλα, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι στο χωριό της Οξυάς τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκαν και κάποια αδιέξοδα. Στην πράξη, τα αδιέξοδα αυτά αποτυπώνονται στο διχαστικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ των συγχωριανών μας, με αφορμή τη διαμάχη για την εγκατάσταση, ή όχι, των προαναφερόμενων έργων με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ). Η ευθύνη εδώ είναι πολύ βαριά για εκείνους που τα απορρίπτουν, χωρίς μάλιστα να έχουν ισχυρά επιχειρήματα και τεκμηριωμένες θέσεις, αλλά και χωρίς να μπορούν να αντιπροτείνουν εναλλακτικές λύσεις  για τα  καυτά προβλήματα του χωριού μας. 

                                   Λίγα λόγια για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ)

      Πριν να προχωρήσω σε μία σύντομη αναφορά για τις  ΑΠΕ, μία διευκρίνιση: Όταν συμφωνώ με κάποιον - ή με κάποιους - για το θέμα των έργων με τις ΑΠΕ, αυτό δεν το κάνω για λόγους δημοσίων σχέσεων ή ιδιοτελείς σκοπούς. Η συμφωνία μου ή η διαφωνία μου για κάτι, άπτεται ΜΟΝΟ των συνειδησιακών μου ευαισθησιών, της υπευθυνότητας που με διακρίνει στα θέματα της ενημέρωσης  του κοινού και των διαπιστώσεών μου από τις ερευνητικές προσπάθειες που έχω καταβάλει. Αναλυτική κατάθεση απόψεων και θέσεων, βέβαια, για τις ΑΠΕ δεν θα μπορούσε εδώ να γίνει, αλλά μία σύντομη αναφορά σ' αυτές, όπως είπα, θεωρώ ότι είναι απολύτως απαραίτητη.

   Μετά τις διαπιστώσεις, που έγιναν, για την υπερθέρμανση του πλανήτη και τη ρύπανση του περιβάλλοντος, η παγκόσμια κοινότητα (ΟΗΕ, άλλοι Οργανισμοί, Οικολογικές οργανώσεις και κυβερνήσεις των κρατών) ενεργοποιήθηκε για να λάβει δραστικά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος. Σε παγκόσμιο επίπεδο πλέον, όλοι μιλούν για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ως τη μόνη λύση στα αδιέξοδα που δημιουργήθηκαν και τη διάσωση του πλανήτη. Τα έργα των ΑΠΕ - σύμφωνα με τα πιο έγκυρα επιστημονικά δεδομένα - είναι απολύτως φιλικά προς το περιβάλλον, χωρίς καμία επιβάρυνση σ' αυτό! Νεράκι των ποταμών μας είναι, αέρας των βουνών και θερμότητα του ήλιου. Επιπλέον, είναι και ανέξοδα. Οι ΑΠΕ αποτελούν την πιο φτηνή και καθαρή ενέργεια για παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Εκτός από την καθαρή ενέργεια, που δεν επιβαρύνει στο ελάχιστο το περιβάλλον, όλοι πλέον στρέφονται προς τις ΑΠΕ και για λόγους οικονομικής πολιτικής.

                         Είναι χρήσιμα τα έργα των ΑΠΕ για το χωριό μας ή όχι;

    Όπως ανέφερα ήδη, τα έργα αυτά είναι εντελώς φιλικά προς το περιβάλλον και  οι ΑΠΕ αποτελούν την πιο φτηνή και καθαρή ενέργεια για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Με τα έργα αυτά, η χώρα μας στοχεύει στο να απαλλαγεί σταδιακά από τον καταστροφικό, για το περιβάλλον και τη ζωή, λιγνίτη, αλλά και από το πετρέλαιο, που επιπλέον είναι και τα δύο πολύ ακριβή καύσιμη ύλη για το εθνικό μας βαλάντιο. Ταυτόχρονα, χρόνο συν τω χρόνω, η χώρα μας  προσπαθεί να απαλλαγεί από την αιμορραγία συναλλάγματος, προκειμένου να εξασφαλίσει την ηλεκτρική ενέργεια που μας είναι αναγκαία. Αλλά και για την τοπική κοινωνία και την Κοινότητα θα υπάρξουν πολύ σημαντικά αντισταθμιστικά οφέλη. Μία πιο αναλυτική ενημέρωση, για το θέμα των ΑΠΕ, θα μπορούσε να γίνει σε μία συνέλευση των κατοίκων και των δημοτών της Οξυάς, όπως θα δούμε και πιο κάτω. Πολύ βασικό, τέλος, να πούμε ότι η τεχνολογία και η προστασία του περιβάλλοντος, σήμερα, βαδίζουν χέρι-χέρι και όχι το ένα αποκλείοντας το άλλο, όπως το έχουμε ιδεί να συμβαίνει, με μεγάλη επιτυχία, και σε άλλες περιοχές (π.χ. στην Ανάβρα Αλμυρού). Η νομοθεσία μας στα ζητήματα αυτά  - τόσο η εθνική όσο και της Ε.Ε. - είναι πλέον πολύ καλά θωρακισμένη και κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το αυστηρό πλαίσιο που θέτει για την προστασία του περιβάλλοντος.

                                                           Η διαμάχη και η λύση!

   Το διχαστικό κλίμα, που επικρατεί σήμερα στο χωριό μας, είναι περισσότερο από εμφανές. Ξεκίνησε από το υπό κατασκευή Υ/Η  έργο στο Μελίσσι - όπου η υδροληψία του - και μετέπειτα επεκτάθηκε για όλα γενικά τα έργα των ΑΠΕ. Ο λόγος, ξέρετε, για τη δημιουργία αυτού του κλίματος, δεν οφείλεται τόσο στη διαπίστωση ότι τα έργα των ΑΠΕ στην Οξυά δεν είναι χρήσιμα όσο στη φόρτιση του θυμικού που επικρατεί στον οξυώτικο κόσμο αυτή την περίοδο, εξαιτίας  της εγκατάλειψης που βλέπει αποτυπωμένη παντού γύρω στο χωριό του. Όμως, άλλο πράγμα είναι ο θυμός για κάτι και άλλο το να εθελοτυφλούμε και να τα απορρίπτουμε όλα, ασυζητητί. Τι μέλλει, λοιπόν, γενέσθαι, ώστε να ξεπεραστούν τα αδιέξοδα αυτής της διαμάχης και να αντιστρέψουμε την αρνητική κατάσταση του χωριού μας; Η λύση μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από μία Λαϊκή Συνέλευση των κατοίκων και των δημοτών της Οξυάς, όπου θα τεθούν επί τάπητος όλα τα σχετικά με τις ΑΠΕ ζητήματα και, αφού συζητηθούν και αναλυθούν επαρκώς, θα ληφθούν καθοριστικές αποφάσεις για το χωριό μας. Η διοργάνωση της συνέλευσης, που θα πρέπει να πραγματοποιηθεί μέσα στο επόμενο τρίμηνο ή τετράμηνο, θα γίνει με άψογες, κατά το δυνατόν, δημοκρατικές διαδικασίες, οι οποίες διαδικασίες, ωστόσο, θα υπάρξουν για να διευκολύνουν τη λήψη των αποφάσεων και όχι για να την παρεμποδίσουν  - και ο νοών, νοείτω! Για τις λεπτομέρειες αυτής της σύγκλησης, θα μπορούμε μέσα στο επόμενο διάστημα να έχουμε πιο συχνή επικοινωνία - αν και εσείς το επιθυμείτε - και να θέσουμε το πλαίσιο διεξαγωγής της συνέλευσης.  ......Από νομικής πλευράς, η συνέλευση καλύπτεται με το Ν.3852/7.6.2010, ΦΕΚ 87/7.6.2010, τ.Α, άρθρ.85, βάσει του οποίου ο πρόεδρος υποχρεούται να προβαίνει στη σύγκληση συνέλευσης των κατοίκων και των δημοτών, προκειμένου να λαμβάνονται αποφάσεις για κρίσιμα ζητήματα του τόπου τους. Πιο κρίσιμα, εν προκειμένω, νομίζω, δεν γίνεται!

                                                      Το κλειδί της υπόθεσης!

    Το χωριό της Οξυάς σήμερα επείγεται για τα βασικά έργα στις υποδομές του. Δύο, θαρρώ, πως έχουν την απόλυτη προτεραιότητα, σε πρώτη φάση, για το χωριό μας: α) Η ασφαλτόστρωση, 11 χλμ. περίπου, από τη γέφυρα των Βαγενίων (Παλαιοχώρι-Κέντρο) μέχρι την Αγία Τριάδα, μία ασφαλτόστρωση που θα αγκαλιάσει περιφερειακά ολόκληρο το χωριό και θα του δώσει τη χαμένη του ζωντάνια, και β) η πλατεία στο Κέντρο του, η θέση της οποίας θα πρέπει να είναι, χωρίς καμία αμφισβήτηση, μπροστά στη Βρύση της Ζέρφης!

    Στη Λαϊκή Συνέλευση, που σας προτείνω, αγαπητοί συμπατριώτες, θα πρέπει να προσκληθούν εγκαίρως και να παρευρίσκονται και οι αρμόδιοι φορείς (Δήμος Μουζακίου, Περιφέρεια Θεσσαλίας και συναρμόδια υπουργεία). Το κλειδί, προκειμένου η Οξυά να ξεπεράσει τα σημερινά της αδιέξοδα και οι δημότες της να εγκρίνουν την κατασκευή των σχεδιαζόμενων έργων των ΑΠΕ στο χωριό τους, είναι να δοθούν , από τους παραπάνω φορείς , σαφείς, υπεύθυνες, επαρκείς και έμπρακτες, κατά το δυνατόν, διαβεβαιώσεις για τα δύο προαναφερόμενα βασικά έργα στην Οξυά. Τότε είναι σίγουρο ότι οι Οξυώτες θα εγκρίνουν αμέσως  την κατασκευή των έργων των ΑΠΕ στο χωριό τους και μάλιστα περισσότερα του ενός!  Άλλωστε, με κάθε νέο έργο που θα προστίθεται, τα αντισταθμιστικά οφέλη θα αυξάνονται κατακόρυφα. Μπορεί σήμερα αυτά από το ΜΗΥΕ στο Μελίσσι να μην είναι από μόνα τους αρκετά για να λύσουν το πρόβλημα της Οξυάς, αλλά θα είναι σημαντικά αν ζητήσουμε και εξασφαλίσουμε πρώτα  την αρωγή της πολιτείας. Προσοχή, όμως, εδώ: Κάποιοι που είναι εναντίον της κατασκευής των έργων των ΑΠΕ στην Οξυά, συμφωνούν, λέει, να γίνουν τα δύο βασικά έργα στο χωριό τους, αλλά διαφωνούν στο να επιτραπεί η κατασκευή έργων ΑΠΕ σ' αυτό. Αυτό έλειπε να πουν ότι δεν συμφωνούν να γίνουν δρόμοι και η πλατεία στο χωριό τους! Δεν κατάλαβαν, όμως, το εξής απλό: Αυτά τα δύο - δέσμευση των αρμοδίων και έγκριση των έργων των ΑΠΕ - πάνε πακέτο. Το ένα προϋποθέτει το άλλο. Ποιος θα δεσμευθεί, στ' αλήθεια, για τα δύο βασικά έργα στην Οξυά, αν από τους Οξυώτες δεν εγκριθούν τα έργα των ΑΠΕ στο χωριό τους; Και το αντίστροφο: Οι Οξυώτες ποτέ δεν θα επιτρέψουν τα έργα των ΑΠΕ στο χωριό τους, αν ταυτόχρονα δεν θα υπάρξει δέσμευση, από τους αρμόδιους, για τα δύο βασικά έργα που προαναφέρθηκαν! Αυτό θα πρέπει να γίνει κατανοητό και από τις δύο πλευρές. Πάντως, η έγκριση ή μη των έργων των ΑΠΕ στην Οξυά επαφίεται στη βούληση των κατοίκων και των δημοτών της Οξυάς και σε κανέναν άλλον.

 

          Αγαπητοί συμπατριώτες,

      Η ευκαιρία αυτή είναι, ίσως, η τελευταία για το χωριό μας και δεν θα πρέπει να χαθεί με κανέναν τρόπο.........! Όσο για την απαραίτητη εισήγηση στη συνέλευση, ευχαρίστως να την αποδεχτώ, εφόσον μου ζητηθεί. Αναμένοντας την απάντησή σας,

Βόλος 17 Απριλίου 2017                                                   Με εκτίμηση

                                                                                        και πατριωτικούς χαιρετισμούς

                                                                                              Πάττας Γεώργιος 

Υ.Γ. Ιδιαίτερη προσοχή στο εξής: Το θέμα μας δεν προσφέρεται για κομματική ή άλλη εκμετάλλευση! Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι, εφόσον έχουν κατανοήσει το πρόβλημα της Οξυάς και θέλουν να βοηθήσουν......! Γνώμονας όλων μας, στην προκειμένη περίπτωση, θα πρέπει να είναι το συμφέρον του χωριού μας και η υπαρξιακή του συνέχεια. Τα κόμματα έρχονται μετά τη διασφάλιση αυτή.                                            

    

 71. "Υμείς εστέ το άλας της γης..."!

   ( Από το προφίλ μου στο Facebook, στις 10.4.2017)

    Αγαπητοί φίλοι,

   Είχα σκοπό να σας γράψω κάτι άλλο, από τα ....εξ ανθρώπων (ανοήτως) γενόμενα τις τελευταίες μέρες - και δεν εννοώ εδώ από το Facebook - αλλά, επειδή αυτό θα ήταν ασύμβατο με το κλίμα των ημερών, το αφήνω για άλλη φορά.

   Η Μεγάλη Εβδομάδα ξεκίνησε, οπότε είναι ευκαιρία να πούμε και κάτι από τις Γραφές - και συγκεκριμένα από την Επί του Όρους Ομιλία του Χριστού. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς έγινε αυτή η ομιλία του, αλλά πάντως έγινε αρκετά νωρίτερα από την ημέρα των Βαϊων, πάνω σε έναν λόφο της Γαλιλαίας. Από τη σημαντική εκείνη ομιλία του Χριστού - και ποια δεν ήταν σημαντική, θα μου πείτε - όπου μίλησε μπροστά στους μαθητές του και ένα μεγάλο πλήθος κόσμου, που είχαν συρρεύσει για να τον ακούσουν, ξεχωρίζει μία φράση - η οποία, για μένα προσωπικά, αποτελεί την πεμπτουσία εκείνης της ομιλίας του, τόσο για τη δύναμη της παρομοίωσης και τη λογοτεχνικότητά της όσο και για τη νοηματική της πύκνωση. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι, σε εκείνη την εξελληνισμένη τότε περιοχή της Γαλιλαίας, η Επί του Όρους Ομιλία - σύμφωνα με τους ιστορικούς - έγινε στην ελληνική γλώσσα! 

   Απευθυνόμενος, λοιπόν, ο Χριστός προς τους μαθητές του, τους είπε το εξής: "Υμείς εστέ το άλας της γης...."! Τι εννοούσε; Εννοούσε κάτι απλό, όσο και πολύ ουσιώδες, ταυτόχρονα ( σε ελεύθερη απόδοση): Εσείς είστε το πνευματικό αλάτι που θα προστατεύει την κοινωνία των ανθρώπων από την ηθική και λειτουργική της σήψη! Όπως το αλάτι - που από τα αρχαία χρόνια θεωρούνταν σύμβολο του αδιάφθορου, του δυναμισμού και της ευφυϊας - προστατεύει τις τροφές από την αλλοίωσή τους και την αποσύνθεση, τον ίδιο ρόλο έβλεπε ότι έπρεπε να έχουν μέσα στην κοινωνία και οι μαθητές του. Να την προστατεύουν, δηλαδή, από τον κίνδυνο της σαπίλας, της διαφθοράς και της αυτοδιάλυσής της.

Η φράση αυτή του Χριστού, η οποία, βέβαια, συνεχίζεται με το: "Εάν το άλας μωρανθή, τίνι αλισθήσεται;", είχε πάντα μία διαχρονικότητα ως προς τα νοήματά της. Διαχρονικά, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, των οποίων ο ρόλος μέσα στην κοινωνία έχει μία ιδιαίτερη βαρύτητα - και εδώ δεν εννοώ τόσο, ή μόνο, τους κληρικούς. Εννοώ την πνευματική ελίτ - μαζί εδώ και τους πολιτικούς - ενός τόπου και τους ανθρώπους των γραμμάτων, γενικά. Εάν αυτοί χάσουν την υπευθυνότητα και την αξιοπιστία τους, τότε "τίνι αλισθήσεται" η υπόλοιπη κοινωνία; Δηλαδή, με τι τότε θα "αλατισθεί" η υπόλοιπη κοινωνία, ώστε να μη χάσει τις αξίες εκείνες, με τις οποίες διατηρεί ακμαία τη λειτουργία της και το δυναμισμό της; Μήπως αυτό μας λέει κάτι για την εποχή μας; Οι μέρες, που έρχονται, είναι η καλύτερη περίοδος για να κάνει την αυτοκριτική του ο καθένας!

               ΚΑΛΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, αγαπητοί φίλοι!

            70. Παιδαγωγικά θέματα 4:

                   Το σύνδρομο της δυσλεξίας!

    Αφορμή γι' αυτή τη δημοσίευση στάθηκε μία τηλεοπτική εκπομπή, που έτυχε να παρακολουθήσω πρόσφατα, η οποία μάλλον με μπέρδεψε περισσότερο, θα έλεγα, παρά με διαφώτισε, με τον τρόπο που διεξήχθη η συζήτηση. Και αν εγώ, που έχω ασχοληθεί κάπως με το θέμα της δυσλεξίας, δεν αποκόμισα κάτι χρήσιμο από την εκπομπή αυτή, τότε σκεφθείτε τι αποκόμισε εκείνος ο γονιός που δεν έχει καμία σχέση με το αντικείμενο. Ο κόσμος, ξέρετε, απεχθάνεται τις συζητήσεις, όπου ο ένας μιλάει επάνω στον άλλο, αλλά και τις εξεζητημένες επιστημονικές αναλύσεις. Πόσω μάλλον όταν σ' αυτές χρησιμοποιούνται και δυσνόητοι επιστημονικοί όροι. Πέντε πράγματα κατανοητά θέλει να ξέρει ο γονιός για το θέμα αυτό, ώστε, αν τύχει και παρατηρήσει κάποια από τα συμπτώματα αυτά στο παιδί του - που πρέπει να είναι πάντα σχολικής ηλικίας - να αποταθεί στο Γραφείο της Εκπαίδευσης της περιοχής του και να έρθει σε επαφή με κάποιον ειδικό επιστήμονα. Απλά, νομίζω, είναι τα πράγματα, όταν τα γνωρίζουμε, και ας μην κάνουμε τα εύκολα δύσκολα.

     Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μπερδεύουν την έννοια "δυσλεξία" με εκείνες της "δυσαρθρίας", της "δυσλαλίας" κ.λ.π., όπου ένα παιδί έχει κάποια δυσκολία στον προφορικό του λόγο και στο να προφέρει σωστά τις λέξεις. Καμία σχέση δεν έχει η δυσλεξία με τον τρόπο που ένα παιδί προφέρει τις λέξεις και αρθρώνει το λόγο του. Η δυσλεξία είναι μία ειδική διαταραχή - ή σύνδρομο, αν θέλετε - που ευθύνεται για μαθησιακές δυσκολίες που ένα παιδί αντιμετωπίζει μόνο στο γραπτό του λόγο! 

   Δεν θα ήθελα εδώ να απαριθμήσω απλώς τα συμπτώματα, που εμφανίζει ένας μαθητής με σύνδρομο δυσλεξίας. Άλλωστε, σύμφωνα με τη γνώμη των Ειδικών, αυτά είναι πολύ περισσότερα από όσα εγώ μπορώ να σας παρουσιάσω πιο κάτω. Θα περιοριστώ στα βασικά συμπτώματα, μέσα από μία χαρακτηριστική περίπτωση δυσλεκτικού παιδιού που έτυχε κάποτε να έχω στην τάξη μου. Καμία σημασία δεν έχει το ότι η περίπτωση αυτή μου έτυχε πριν από αρκετά ήδη χρόνια και σε εποχές που ακόμα δεν είχαμε ακούσει καν για τη διαταραχή της δυσλεξίας ούτε εμείς οι δάσκαλοι!
   Στις τρεις τελευταίες τάξεις του σχολείου ήταν μαζί μου ο προαναφερθείς μαθητής μου - σε πολυθέσιο σχολείο - και η κατάστασή του είχε ως εξής:
    Ήταν ένα έξυπνο παιδί, με εξαιρετική νοημοσύνη και κριτική σκέψη. Πολύ καλός στα μαθηματικά
και στον προφορικό του λόγο, σε όλα γενικά τα μαθήματα. Κανένα πρόβλημα στην άρθρωση των λέξεων. Όπου χρειαζόταν διήγηση, τα κατάφερνε θαυμάσια. Μάθαινε σχεδόν στο σχολείο τα μαθήματα που απαιτούσαν αφηγηματικό λόγο (π.χ. Ιστορία). Το μεγάλο του πρόβλημα εντοπιζόταν μόνο στην ανάγνωση και στο γραπτό του λόγο! Διάβαζε αργά - κάποτε σχεδόν συλλαβιστά - και μπορούσε, κατά την ανάγνωση, κάποιες φορές να σου βάλει ενδιάμεσα και λέξεις που δεν υπήρχαν στο κείμενο! Ήταν πολύ ανορθόγραφος και τα γράμματά του πραγματικά ορνιθοσκαλίσματα. Στην έκθεση, ήταν "ικανός" να σου γράψει την ίδια λέξη σωστά την πρώτη φορά - και ορθογραφημένη - και πιο κάτω δυο φορές εντελώς λάθος! Κάποτε, μπερδευόταν και έγραφε 3 αντί για έψιλον και το αντίστροφο. Τα έβλεπε καθρεφτικά, όπως λέγεται στη γλώσσα των Ειδικών. Επίσης, κάποια φορά μπορούσε να σου βάλει ενδιάμεσα στις λέξεις ένα κεφαλαίο γράμμα ( π.χ. σχοΛείο)! Αυτά ήταν τα βασικά συμπτώματα του δυσλεκτικού εκείνου παιδιού - εφτά στον αριθμό, μέχρι στιγμής - που εγώ είχα διαπιστώσει. Αν μου πείτε ότι ενδεχομένως να υπήρχαν και άλλα συμπτώματα, που εγώ δεν ήμουν  σε θέση τότε να τα αποκρυπτογραφήσω, καμία αντίρρηση. Μόνο ένας Ειδικός για το θέμα θα μπορούσε αυτό να μας το διαβεβαιώσει.
     Με λίγα λόγια, η κατάσταση εκείνου του παιδιού ήταν, θα έλεγα, διπλής όψεως: παράδεισος στον προφορικό του λόγο και κόλαση για τα γραπτά του και την ανάγνωση! Τι συμπέρασμα να βγάλει εδώ ο δάσκαλος, σ' αυτή την περίπτωση, και τι θα μπορούσε να κάνει για να διορθώσει κάπως την κατάσταση; Απορούσα κι εγώ ο ίδιος και αναρωτιόμουν τι συμβαίνει, αλλά, δυστυχώς, όπως ανέφερα και πιο πάνω, μέχρι τότε - κάπου τριάντα χρόνια τώρα - δεν είχαμε ακούσει καν για το πρόβλημα της δυσλεξίας. Όλη η εκπαιδευτική κοινότητα και όχι μόνο οι δάσκαλοι. Τα επιστημονικά και παιδαγωγικά περιοδικά που έπαιρνα τότε - από τα οποία και μόνο εκείνη την εποχή θα μπορούσαμε να έχουμε κάποια σχετική επίκαιρη ενημέρωση - πουθενά δεν βρήκα να γίνεται λόγος για το θέμα αυτό. Πολύ αργότερα, όταν το παιδί αυτό είχε αποφοιτήσει και από το Λύκειο, εμφανίστηκαν κάποιοι ειδικοί επιστήμονες και άρχισαν να μιλούν για δυσλεξία. Τότε ξεκίνησα να ενημερώνομαι και ο ίδιος για το θέμα μας, ένα θέμα που συμπεριέλαβα μετέπειτα και στο παιδαγωγικό μου βιβλίο.
    Κάποια μέρα, θυμάμαι, λέω το εξής σ' εκείνον το μαθητή μου:
- Για πες μου κάτι, σε παρακαλώ. Αυτή εδώ τη λέξη τη γράφεις σωστά. Πιο κάτω, όμως, την έγραψες λάθος. Δεν πρόσεξες; Για ποιο λόγο συνέβη αυτό;
- Δεν ξέρω, κύριε! ήταν η απάντησή του.
   Ανάλογη ήταν η απάντησή του κάθε φορά που τον ρωτούσα κάτι για το πρόβλημά του! Ήταν προφανές ότι τον ενοχλούσε και τον ίδιο η κατάστασή του. Ποτέ, ωστόσο, δεν τον πίεζα. Απλώς, με τις ερωτήσεις, που του έκανα, προσπαθούσα να διακρίνω κάποιο φως, προκειμένου να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα, αλλά ακόμα μου έλειπε το κλειδί της γνώσης για τη συγκεκριμένη διαταραχή. Ούτε ανάλογες πηγές υπήρχαν ακόμα, όπως είπα, ώστε να ανατρέξω και να ενημερωθώ. Το πιο σημαντικό, όμως, ήταν το εξής: Μου έλειπε ακόμα η λέξη - ή η έννοια, αν θέλετε - που συμπυκνώνει τη φύση αυτής της διαταραχής, λέξη με την οποία θα αναζητούσα τη σχετική πληροφόρηση και τη γνώση που θα μου έλυνε το πρόβλημα! Όταν από το δάσκαλο λείπει η γνώση - πόσω μάλλον η ίδια η έννοια, όπως προανέφερα, που αποκλείει και κάθε άλλη περαιτέρω προωθητική σκέψη -  πάνω σε οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίζει με τους μαθητές του, στο μαθησιακό ή συμπεριφορικό τομέα, αποτελέσματα δεν μπορεί να υπάρξουν! Οι λύσεις και τα αποτελέσματα έρχονται μόνο με την αναζήτηση της γνώσης οπουδήποτε και τη διατύπωση του προβλήματος που κάθε φορά έχουμε μπροστά μας. Για τη δυσλεξία, σήμερα, οι πηγές της πληροφόρησης και της αναζήτησης της γνώσης βρίσκονται στη διάθεση του καθενός. Προσοχή, όμως: Η δυσλεξία είναι ένα σύνδρομο, είπαμε, μάλλον άγνωστης ακόμα αιτιολογίας  - όχι ασθένεια ή πάθηση - το οποίο σύνδρομο ευθύνεται για συγκεκριμένες μαθησιακές δυσκολίες που έχουν σχέση με το γραπτό λόγο. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε είδους μαθησιακή δυσκολία ενός μαθητή, στο γλωσσικό μάθημα, μας δίνει και το δικαίωμα - ή και το άλλοθι μιας δικαιολογίας - να τη βαφτίζουμε "δυσλεξία"! Μαθησιακές δυσκολίες υπάρχουν πολλές και ανεξάρτητες από το σύνδρομο της δυσλεξίας.
     Ο δυσλεκτικός εκείνος μαθητής μου, τέλος, κάποτε μου είχε εκφράσει την επιθυμία του να γίνει γιατρός. Θαρρώ πως θα μπορούσε να γίνει πράγματι ένας πολύ καλός γιατρός - άλλωστε, και οι συνταγές, που θα έγραφε για τους ασθενείς του, θα ήταν.....συμβατές με τις γνωστές συνταγές των γιατρών μας! - αλλά κάθε προσπάθειά του τότε σκόνταφτε στα γραπτά του! Σήμερα, όμως, η αδικία αυτή για τους δυσλεκτικούς μαθητές έχει επανορθωθεί. Με την προσκόμιση ενός πιστοποιητικού, από ειδικό επιστήμονα, οι εξετάσεις της εισαγωγής στις ανώτερες και ανώτατες σχολές, για τους μαθητές αυτής της κατηγορίας, γίνονται πλέον μόνο προφορικά και όχι γραπτά.