83. Εν όψει Eurobasket 2017:
       
       Λίγα λόγια προς τον προπονητή της εθνικής μας,
                                 Κώστα Μίσσα

   Καιρός ήταν να ασχοληθώ, για λίγο, και με την Εθνική μας Ομάδα του μπάσκετ - " την επίσημη αγαπημένη των Ελλήνων", όπως συνηθίζουμε να λέμε! Μιας και, στις 31 Αυγούστου, ξεκινάει το Eurobasket στο Ελσίνκι, θα ήθελα να απευθύνω λίγα λόγια προς τον προπονητή της εθνικής μας, τον Κώστα Μίσσα - τον οποίο θαύμαζα πολύ κάποτε και ως παίκτη του Πανιωνίου και της τότε εθνικής.

   Δεν θα σας μιλήσω ως ειδικός, κ. Μίσσα, γιατί δεν είμαι ειδικός! Ως ένας απλός θεατής και φίλαθλος της εθνικής μας θα σας μιλήσω. Είδα τα φιλικά παιχνίδια της εθνικής, τελευταία, και διεπίστωσα κάτι: Δεν είδα τρίποντα στο παιχνίδι της!

    Αν κοιτάξει κανείς τις μεγάλες σχολές του μπάσκετ, κ. Μίσσα - και τις εθνικές τους ομάδες - όπως είναι η Σερβία, οι ΗΠΑ, η Ισπανία κ.ά., τη διαφορά στο παιχνίδι τους την κάνουν τα τρίποντα! Και όπως παίζεται σήμερα το μπάσκετ, τρόπαια δεν κερδίζονται - αλλά ούτε το να μείνει κανείς στην πρώτη γραμμή των ομάδων - χωρίς τρίποντα! Μπορεί από την Εθνική μας Ομάδα του μπάσκετ να έχουν αποχωρήσει οι μεγάλοι τριποντίστες (Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Σπανούλης κ. ά.), αλλά και η σημερινή μας ομάδα διαθέτει αξιόλογο σύνολο, σπουδαίους παίκτες και μεγάλα ταλέντα. Λείπει, όμως, το τρίποντο! Δεν πρέπει να διστάζουν οι παίκτες μας να δοκιμάζουν και τρίποντα, ακόμα και αν δεν επιτυγχάνουν πάντα! Και όταν λέω "να δοκιμάζουν", εννοώ όλους τους παίκτες και όχι μόνο τους περιφερειακούς. Είδατε τον Μπουρούση - που δεν είναι περιφερειακός παίκτης - πόσες φορές δοκιμάζει τρίποντο και πετυχαίνει; Αυτό πρέπει να κάνουν όλοι! Το τρίποντο - όπως εγώ το έχω αντιληφθεί - έχει το δικό του μυστικό, ψυχολογικού χαρακτήρα, κυρίως: Παίρνεις την μπάλα έξω από τα 6,25 μ. και είσαι μόνος; Αμέσως τρίποντο, χωρίς δεύτερη σκέψη! Αν εδώ ο παίκτης κάνει έστω και την παραμικρή σκέψη "μήπως δεν το πετύχω", αμέσως έχασε και το τάιμινγκ και την ενέργεια και αποτυγχάνει! Ο παίκτης που με εκφράζει απολύτως εδώ - γιατί εφαρμόζει πολύ καλά αυτό που είπα πριν - είναι ο Κώστας Παπανικολάου. Σουτάρει ακαριαία, χωρίς δεύτερη σκέψη και συνήθως το πετυχαίνει! Μόνο έτσι μπαίνουν τα τρίποντα! Ακολουθούν μετά ο Νίκος Παππάς, ο Κώστας Σλούκας, ο Νίκος Καλάθης κ.ά.  

    Γι' αυτό, κ. Μίσσα, επιτρέψτε μου - και ας μην το εκλάβετε αυτό ως υπόδειξη, άποψη είναι - δύο-τρεις μέρες σκληρή προπόνηση μόνο με τρίποντα! Τόση προπόνηση, ώστε οι παίκτες μας να βλέπουν ακόμα και .....στον ύπνο τους ότι δοκιμάζουν τρίποντα! Σιγά-σιγά, θα τους βγει στο παρκέ το αποτέλεσμα και θα ανεβάσουν - κατακόρυφα, πιστεύω - τα ποσοστά τους!

    Ευχαριστώ που με ακούσατε και Καλή επιτυχία στο Eurobasket!

Y.Γ. Επιτρέψτε μου, κ. Μίσσα, να σας πω και κάτι ακόμα: Ίσως να είμαι από τους ελάχιστους Έλληνες που είχε βάλει μπασκέτα στην αυλή του σπιτιού του, πριν από το 1987! Και πού; λέτε: Σε ένα χωριό των Αγράφων, από το οποίο και κατάγομαι! Είναι μία χαριτωμένη και πολύ ευχάριστη ιστοριούλα το θέμα αυτό, που ελπίζω να βρω το χρόνο κάποια στιγμή να την καταγράψω εδώ στον προσωπικό μου ιστότοπο "Ο Φηγουσιώτης"(ofigousiotis.blogspot.gr), όπου κάνω τις δημοσιεύσεις μου.

   Όσο για την υπόθεση "Αντετοκούνμπο", όπως και να 'χει το θέμα, ξεχάστε την πάραυτα! Δεν ωφελεί πια να τη σκέφτεστε. Όσο λυπηρό και να είναι το γεγονός, πρέπει να λειτουργήσει θετικά στους παίκτες μας και όχι αρνητικά! Άλλωστε, με τους παίκτες που διαθέτει το εθνικό μας συγκρότημα, μπορεί να έχει τα αποτελέσματα, που όλοι μας επιθυμούμε, και χωρίς το Γιάννη! Αλίμονο, αν στηριζόμαστε σε έναν καλό παίκτη και στους....απόντες!

   Και ένα τελευταίο: Όχι βιαστικές πάσες! Οι παίκτες μας πρέπει να καταλάβουν καλά τη διαφορά: Άλλο γρήγορο παιχνίδι και άλλο βιαστικό ή εκβιαστικό! Γρήγορο, σαφώς, ναι! Βιαστικό - που καταλήγει συνήθως σε λάθος πάσα - όχι! Concentration, λοιπόν!