menu

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

   23.    Βολιώτικα 3:
  "Έφυγε"στο άνθος της ηλικίας του ο Χριστόφορος!
    Μέσα σε ατμόσφαιρα βαθιάς θλίψης και οδύνης,αποχαιρέτισαν φίλοι,συγγενείς και πλήθος κόσμου τον εικοσάχρονο Χριστόφορο Κ.Ντίνο,ο οποίος απεβίωσε προχθές,στις 12 Φεβρουαρίου,μετά από άνιση μάχη που είχε δώσει το τελευταίο τρίμηνο με καλπάζουσα μορφή καρ κίνου,σε νοσοκομεία του Βόλου και της Θεσσαλονίκης.Η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη,τη Δευτέρα 16.2.2015,ώρα 10.30', στον Ιερό Ναό της Αναλήψεως,πλησίον του οποίου βρίσκεται και η κατοικία της οικογένειάς του.Η ολιγοήμερη καθυστέρηση της κηδείας του έγινε για να μπορέσει να παρευρεθεί στη νεκρώσιμη ακολουθία και η αδελφή του Χριστόφορου,Παρασκευή,η οποία διαμένει και εργάζεται στην Κύπρο.
   Ο Χριστόφορος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βόλο.Οι γονείς του κατάγονται από τα Άγναντα της
Άρτας ο πατέρας του Κων/νος και από τον Ελληνόπυργο και την Οξυά Καρδίτσας η μητέρα του.
   Ο Χριστόφορος ήταν ανεψιός μου.Αυτός ήταν και ο λόγος που σε μένα έλαχε να του απευθύνω τον ύστατο χαιρετισμό που ακολουθεί πιο κάτω.Η μητέρα του Δήμητρα,που γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Ελληνόπυργο Καρδίτσας,είναι πρώτη μου εξαδέλφη,καθώς η μητέρα μου και ο πατέρας της ήταν αδέλφια και παιδιά του Στυλιανού Ευαγγελάκη,από την Οξυά.
    Περιττό να πω ότι η ατμόσφαιρα,καθ'όλη τη διάρκεια της νεκρώσιμης ακολουθίας μέχρι και το νεκροταφείο του Βόλου,ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη από τη συγκίνηση,εξαιτίας και του γεγονότος
ότι ο Χριστόφορος "έφυγε" τόσο νωρίς,στο άνθος της ηλικίας του!Η πιο σπαρακτική εικόνα,ωστόσο-
βγαλμένη,λες,από την τελευταία πράξη αρχαίας τραγωδίας-αποτυπώθηκε ως εξής:Τη στιγμή που κατέβαζαν το φέρετρο μέσα στο χώμα,με περιεχόμενο ένα 20χρονο παλληκάρι 1,87μ.,στην άκρη του ανοίγματος έβλεπες τρεις μαυροφορεμένες φιγούρες να σφιχταγκαλιάζονται,μάγουλο με μάγουλο,
σαν λέγανε μεταξύ τους:"Τώρα μείναμε μόνοι!Χωρίς το Χριστόφορό μας,το φύλακα άγγελό μας!"

                                                 Η ηρωική μορφή του πατέρα!
      Υπάρχει κάτι ακόμα σ'αυτή τη θλιβερή ιστορία ζωής,το οποίο ούτε κι εγώ γνώριζα.Το έμαθα
την τελευταία μέρα πριν από την κηδεία του Χριστόφορου και θα ήθελα να το καταθέσω εδώ-ας
μου το επιτρέψει η οικογένεια της ξαδέρφης μου.Πολλές φορές ίσως συμβαίνει να συναντάμε στο δρόμο μας-ή να βρίσκονται πίσω από τη διπλανή μας πόρτα-ηρωικές μορφές που ούτε καν το είχαμε
υποψιαστεί μέχρι τότε.Μία ηρωική μορφή είναι και ο ίδιος ο πατέρας του Χριστόφορου!Και,κατ'αρ χάς,να πω ότι ο Κώστας είναι από τους πιο δραστήριους και πιο ευγενικούς ανθρώπους που έχω γνω
ρίσει ποτέ μου!Ένας εξαιρετικός πατέρας και οικογενειάρχης!Ακούστε,λοιπόν,πολύ σύντομα την ιστορία του:
      Ο Κώστας γεννήθηκε στην Αθήνα.Εκεί έμεναν τότε οι γονείς του,μετά το 1960.Η μητέρα του είχε αρρωστήσει βαριά και μπήκε σε μία κλινική-για το υπόλοιπο της ζωής της-αφήνοντας πίσω της
τρία αγόρια πολύ μικρής ηλικίας!Ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε και εγκατέλειψε
τα τρία παιδιά του σε τρία διαφορετικά ορφανοτροφεία!Περάσανε αρκετά χρόνια χωρίς τα τρία αδέρφια να έχουν καμία επαφή μεταξύ τους!Ο Κώστας,μάλιστα-που ήταν και ο μικρότερος-δεν γνώ
ριζε καν την ύπαρξη των άλλων δύο αδερφών του!Αργότερα γνωρίστηκαν και φαντάζεστε την
έκπληξή τους όταν αντίκρυσε ο ένας τον άλλον!Μία ιστορία ζωής αντίστοιχη της τηλεοπτικής μας
εκπομπής"Πάμε πακέτο"!Στην κηδεία του Χριστόφορου ήταν και οι τρεις τους εκεί με τις οικογέ-
νειές τους!Τι λείπει σήμερα απ'τη ζωή μας για να ακτινογραφήσει και να καταγράψει με το δικό της
μοναδικό τρόπο παρόμοιες οικογενειακές ιστορίες;Η λαϊκή μούσα!

   
                Επικήδειος για το Χριστόφορο Ντίνο!
   
     Με οδύνη και σπαραγμό ψυχής,αποχαιρετάμε σήμερα ένα νεαρό βλαστάρι της πόλης του
Βόλου και της εδώ συνοικίας μας.Αποχαιρετάμε τον εικοσάχρονο ανεψιό μου Χριστόφορο!
       Δύσκολο-δραματικά δύσκολο-να σταθεί κανείς ψύχραιμα μπροστά στο άψυχο σώμα αυτού
του παλληκαριού,να βάλει σε τάξη τη σκέψη του ετούτη την ώρα,να συναρμολογήσει μέσα του 
κοινόχρηστες λέξεις,να αποτυπώσει με ακρίβεια το μέγεθος της απώλειας και να του απευθύνει
τον ύστατο χαιρετισμό!
      Πολύ φτωχά τα λόγια,Χριστόφορε,για να αποδώσει κανείς αυτό που αντιπροσώπευες πριν από τρεις περίπου μήνες,σε σχέση με αυτό που βιώνουμε όλοι μας,συγκλονισμένοι,σήμερα εδώ!Μία μόνο λέξη:ΑΔΙΚΟ!Άδικο να κρύβεις βαθιά στο χώμα,μέσα στο καταχείμωνο,την άνοιξη της ζωής!Αλλά η βάσκανος μοίρα δεν ξέρει από δίκαιο και άδικο,από χαρές και λύπες!Ό,τι για εμάς τους ανθρώπους είναι άδικο,για εκείνη είναι νόμος αδυσώπητος!
     Βρισκόσουν στο άνθος της ηλικίας σου,Χριστόφορε,και ήσουν η πιο ζωντανή έκφραση της
ζωής.Ήσουν ο λατρεμένος γίγαντας με τη μορφή του Χριστού στο πρόσωπο,όπως μου είπαν!Ήσουν το καμάρι της οικογένειας,της γειτονιάς και όλων,όσοι σε γνώριζαν.Όλοι είχαν και έχουν να λένε κάτι μόνο για την καλοσυνάτη παρουσία σου και για την ευγένεια που σε διέκρινε παντού στο πέρασμά σου!
     Και έκανες όνειρα για τη ζωή,Χριστόφορε!Ήθελες πολύ να σπουδάσεις και,αν οι γονείς σου
είχαν τα απαιτούμενα χρήματα,θα είχες μπει ήδη σε μία πορεία για να πετύχεις το στόχο σου!
Όμως,κι αυτό άδικο,Χριστόφορε,γιατί δεν είχες και την τύχη με το μέρος σου,μαζί με τις αναμ
φισβήτητες ικανότητές σου!Ήθελες,όπως έλεγες,να συμβάλεις-στο μέτρο που σε αναλογούσε-
στο να μετριαστεί η αδικία σ'αυτόν τον κόσμο,αλλά η κλεψύδρα του χρόνου τελείωνε μπροστά σου!Είχες ζήσει έντονα,νύχτα και μέρα,λεπτό προς λεπτό,επί εφτά ατελείωτα χρόνια,τον τιτάνιο αγώνα που έδιναν οι γονείς σου για να ξαναπάρουν πίσω το σπίτι που είχαν αγοράσει με τις οικονομίες και τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής!Και όταν αυτό έγινε πραγματικότητα-κάποτε και η Δικαιοσύνη έχει τις εκλάμψεις της σ'αυτή τη χώρα-ξεκινήσατε σαν οικογένεια μία και νούρια ζωή,πιο ήρεμη και πιο αισιόδοξη.Κι εκεί επάνω ήρθε της μοίρας το μεγάλο χτύπημα: Αντί εσύ να αδράξεις τη ζωή,Χριστόφορε,και να σπουδάσεις,όπως επιδίωκες,αντί να σφιχταγκαλιάσεις τις χάρες και τις χαρές της ζωής,τότε ήταν που σαγηνεύτηκες από τους μαγικούς αυλούς των φτερωτών σειρήνων,ήπιες της άρνας το νερό,πέταξες κατάχαμα το περιτύλιγμα των ονείρων σου και μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα φτερούγισες μακριά στον κόσμο του ονείρου και στις γειτονιές των αγγέλων!Και δεν ξαναγύρισες ποτέ πια στο σπιτικό σου,Χριστόφορε,εκεί που τώρα γυροφέρνουν τραγικές φιγούρες οι γονείς σου!Ε,αυτό μόνο μια ζηλιάρα μοίρα θα μπορούσε να το είχε κάνει,για να σε πάρει κοντά της!Ζήλεψε και ερωτεύθηκε τα νιάτα σου,τη νεανική σου ομορφιά,τον αγνό και τρυφερό ακόμα κόσμο της δικής σου ψυχής!
     Νωρίς-πολύ νωρίς-μας άφησες,Χριστόφορε!Μα,και εντελώς απροδόκητα!Μόλις στη ροδαυ
γή της νιότης σου και της ζωής!Ο πόνος της απώλειας αβάσταχτος!Γι'αυτό και όλοι μας εδώ,οι
γονείς σου,η αδερφούλα σου μαζί με τον αυριανό της σύντροφο,οι συγγενείς σου,οι φίλοι σου,οι
συμπολίτες και οι συμπατριώτες σου,δεν θα επιτρέψουμε να σκορπιστείς σαν χρυσόσκονη μέσα 
στο έρεβος της νύχτας και της Ιστορίας της ζωής!Όσο κι αν έτσι το αποφάσισε η άκαρδη μοίρα, εμείς δεν θα το αποδεχτούμε!Το δίχως άλλο,θέλουμε να βρίσκεσαι καθημερινά ανάμεσά μας!ΘΑ ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ μέσα στις καρδιές και τις ψυχές ολωνών μας!Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει,Χριστόφορε!ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ!
                                                                                                                         Πάττας Γεώργιος

        

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εδώ μπορείτε να γράψετε το σχόλιό σας...

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *