106. Φάκελος "Οξυά", αριθ. 2:
                  
            Επανεκκίνηση και όχι διάλυση!

    Πολλά θα μπορούσα να γράψω σ' αυτή τη δημοσίευση, αλλά δεν θα πλατειάσω. Θα είμαι συγκεκριμένος και όσο γίνεται πιο σύντομος. Έχω ακούσει μία άποψη για το χωριό της Οξυάς και μου έκανε κάκιστη εντύπωση το χωρίς λογική βάση σκεπτικό της αλλά και ο υποκειμενικός της χαρακτήρας: "Εδώ έχουν διαλυθεί χωριά του κάμπου με περιφέρειες και τεράστιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις και δεν θα διαλυθεί η Οξυά"; Είναι μία άποψη που διατυπώθηκε από μη Οξυώτες, αλλά στη συνέχεια, δυστυχώς, υιοθετήθηκε και από Οξυώτες, ως φαίνεται! Αν είναι δυνατόν! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι Οξυώτες υιοθέτησαν αυτή την άποψη ή, έστω, δέχτηκαν να τη μεταφέρουν προς τα έξω, χωρίς καμία αντίδραση και χωρίς καμία ενοχή! Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι υιοθέτησαν αυτή την άποψη εντελώς επιπόλαια και χωρίς να μπουν στον κόπο να εξετάσουν το θέμα λίγο βαθύτερα και με κάποια ευρύτητα πνεύματος. 

     Αλήθεια, μπορεί να έχει κάποια σχέση η σημερινή κατάσταση στην Οξυά με εκείνη στα χωριά του κάμπου που διαλύθηκαν; Ουδεμία! Ο λόγος, που κάποια χωριά του κάμπου έχουν διαλυθεί, είναι ένας και μοναδικός, όπως μου είπαν οι λίγοι εναπομείναντες κάτοικοί τους όπου κι αν πέρασα: "'Εφυγαν τα κορίτσια για καλύτερη ζωή στις πόλεις και ύστερα - μη μπορώντας να βρουν γυναίκες για να παντρευτούν - έφυγαν και τα αγόρια απ' το χωριό"!

- 'Ωστε, γι' αυτό βλέπω παντού εδώ να σκουριάζουν τόσα γεωργικά εργαλεία και μηχανήματα;

- Ακριβώς, γι' αυτό! Έφυγαν τα παιδιά μας και μείναμε μόνοι εμείς τα γερόντια στα χωριά μας!

     Απίστευτο και όμως αληθινό! Στα χωριά αυτά, δεν υπήρχαν προβλήματα υποδομών. Όλα τα είχαν. Δρόμους ασφαλτοστρωμένους, συγκοινωνία, πλατείες, υδραγωγεία, σχολεία, εύκολη πρόσβαση σε κοντινές πόλεις κ.ο.κ. Η γυναίκα ήταν που άλλαξε τον πληθυσμιακό χάρτη σε κάποια καμποχώρια, επειδή τα κορίτσια εκεί παλαιότερα μεγάλωναν με το όνειρο να φύγουν απ' τα χώματα και τη σκληρή δουλειά του χωραφιού! Έτσι, δυστυχώς, έχουν τα πράγματα - χωρίς να θέλω να αποδώσω ευθύνες σε κανέναν - αλλά αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση και για άλλα ορεινά χωριά, όπως είναι η Οξυά.

                                                Τι ισχύει σήμερα για την Οξυά! 

     Η Οξυά σήμερα - το έχουμε πει - είναι ένα υπό διάλυση χωριό! Ο λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι κι εδώ ένας και μοναδικός: η έλλειψη βασικών υποδομών! Η Οξυά είναι το τελευταίο χωριό στην Ε.Ε. που δεν έχει πλατεία στο Κέντρο του! Αυτό και μόνο είναι αρκετό για να έχει ήδη ευαισθητοποιήσει κάποιους. Οι δρόμοι του, επίσης - το εσωτερικό του δίκτυο - είναι πραγματικοί χωραφόδρομοι. Από την Οξυά, παλαιότερα, δεν έφευγαν μόνο τα κορίτσια. Πρώτα έφευγαν μάλλον τα αγόρια. Λίγοι νέοι παρέμεναν μόνιμα στο χωριό, για γεωργικές, κτηνοτροφικές ή δασικές ασχολίες. Οι περισσότεροι, όσοι δεν μάθαιναν γράμματα και δεν σταδιοδρομούσαν σε δημόσιες ή ιδιωτικές θέσεις εργασίας, έφευγαν για δουλειές στις μεγαλουπόλεις ή το εξωτερικό. Συνήθως, τα αγόρια παντρεύονταν κάποια κοπέλα απ' το χωριό και άνοιγαν το σπιτικό τους εκεί που εργάζονταν. Όμως, ποτέ δεν ξεχνούσαν το χωριό τους. Τα καλοκαίρια έρχονταν πάντα στην Οξυά για διακοπές - αν όχι και για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα. Κάποιοι, μάλιστα, που εγκαταστάθηκαν σε κοντινές στο Μουζάκι περιοχές, ανέβαιναν στο χωριό από τον Απρίλη μήνα μέχρι και το Νοέμβριο. Τώρα, όμως, τα πράγματα πήραν μία πολύ δυσάρεστη τροπή για την Οξυά. Οι άνθρωποι, λόγω ακριβώς της έλλειψης βασικών υποδομών, όπως είπα, αποφεύγουν την ταλαιπωρία που τους επιφυλάσσει η γενέτειρα!

                                                            Τι μέλλει γενέσθαι;

     Εξακόσια περίπου χρόνια η Ιστορία της Οξυάς και πάντα αυτός ο τόπος έσφυζε από ζωή! Σήμερα, τι; Σήμερα, η εγκατάλειψη βασιλεύει παντού, προς ικανοποίηση όσων συνέβαλαν συνειδητά σ' αυτό και κάποιων οικολογούντων που ήρθαν για να μας "σώσουν" από τα...καυσαέρια της βαριάς βιομηχανίας μας! Κατά διαστήματα, τη μονοτονία αυτή έρχονται να τη σπάσουν κάποιες εκδηλώσεις που διοργανώνονται από τους τρεις συλλόγους του χωριού - ουσιαστικά δύο, δηλαδή - και τα Εκκλησιαστικά συμβούλια. Αυτό που θα πρέπει να συνεγείρει σήμερα όλους τους Οξυώτες είναι η λέξη: επανεκκίνηση! Και μόνο αυτή! Oυσιαστικά, η λέξη αυτή σημαίνει δύο βασικά έργα υποδομής: Μία πλατεία στο Κέντρο του χωριού και μία ασφαλτόστρωση, 11 χλμ. περίπου, του δρόμου από τη γέφυρα των Βαγενίων - Παλαιοχώρι - Κέντρο - μέχρι την Αγία Τριάδα, μία ασφαλτόστρωση που θα αγκαλιάζει όλο το χωριό και θα αναδεικνύει τα μεγάλα συγκριτικά του πλεονεκτήματα! Μόνο τότε οι κάτοικοι του χωριού θα επιστρέψουν ξανά στον τόπο τους, γιατί θα έχουν έναν χώρο για καθημερινή συνάντηση και τη δυνατότητα να επικοινωνούν με κάποια άνεση μεταξύ τους, να χαρούν τη φύση, που τους προσφέρεται απλόχερα παντού, το πλούσιο ανάγλυφο και τις αμέτρητες ομορφιές της γενέτειράς τους. Ποιος, όμως, θα είναι εκείνος που θα απελευθερώσει τη μεγαθυμία του και θα βοηθήσει γι' αυτή την επανεκκίνηση του χωριού της Οξυάς; Μακάρι να υπήρχαν πολλοί, καθώς οι σημερινές του ανάγκες είναι πολλές και τα απαιτούμενα κονδύλια αρκετά υψηλά, αλλά δεν βλέπω άλλον εκτός από την ίδια την πολιτεία!

                Είδος πολυτελείας ακόμα και η χαλικόστρωση των δρόμων της Οξυάς σήμερα!

      Ανέκαθεν η Οξυά είχε τη δυνατότητα να χαλικοστρώνει το εσωτερικό δίκτυο των χωματόδρομών της, με χαλίκι που έπαιρνε από ένα συγκεκριμένο σημείο, στην ανατολική πλαγιά, που βρίσκεται πάνω ακριβώς στον οδικό άξονα προς την Ανατολική Αργιθέα, στη θέση της "Τραχήλου". Σήμερα, δυστυχώς, δεν έχει ούτε αυτή την πολυτέλεια. Μετά από παρέμβαση του Δασαρχείου Μουζακίου, απαγορεύτηκε η λήψη χαλικιού από το προαναφερόμενο σημείο, για οικολογικούς λόγους! Ήταν που ήταν στραβό τι κλήμα - και το...κλίμα - το 'φαγε κι ο γάιδαρος! Και, ενώ παλαιότερα επιτρεπόταν να παίρνουν χαλίκι από την "Τραχήλου" και να χαλικοστρώνουν τους δρόμους τους όλα τα γύρω χωριά, σήμερα δεν έχει αυτή τη δυνατότητα πλέον ούτε η ίδια η Οξυά! Και εδώ βάζω το ερώτημα: Μήπως θα έπρεπε το Δασαρχείο Μουζακίου να επανεξετάσει το θέμα αυτό με περισσότερη ευαισθησία και να επιτρέψει, τουλάχιστο για την Οξυά, να παίρνει έναν περιορισμένο όγκο χαλικιού για τις απολύτως αναγκαίες περιπτώσεις των δρόμων της; Νομίζω ότι κάθε λογικός άνθρωπος δεν θα διαφωνούσε να πει αμέσως το "ναι", σ' αυτό το ερώτημα. Σημασία όμως έχει να πει "ναι" και το Δασαρχείο!

      

   

 105. "Βόρεια Μακεδονία" το νέο όνομα των
                              Σκοπίων!

   Σε συμφωνία κατέληξαν οι τετράμηνης διάρκειας διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας - Σκοπίων. Το νέο όνομα της γειτονικής αυτής χώρας θα είναι πλέον: "Βόρεια Μακεδονία"!

   Είναι αλήθεια ότι, όταν αρχικά - κατά τις αρχές Ιουνίου - είχα ακούσει να γίνεται λόγος για το όνομα "Severna Maκedonia", διαφώνησα πλήρως. Και τούτο, όχι τόσο γιατί περιείχε την ελληνική λέξη "Μακεδονία" - μία σύνθετη ονομασία ήταν, ούτως ή άλλως, η πιο πιθανή κατάληξη των διαπραγματεύσεων - όσο γιατί η αμετάφραστη αυτή σλαβική λέξη "Severna"(=Bόρεια) ήταν εντελώς άγνωστη σε όλους - Έλληνες και ξένους - οπότε, το πιο πιθανό ήταν μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να εκπέσει και να παραμείνει μόνο η γνωστή λέξη "Μakedonia"! Ευτυχώς, όμως, αυτό δεν συμβαίνει, καθώς, εκτός από το διεθνή όρο της νέας ονομασίας "North Makedonia", κάθε χώρα θα μπορεί να χρησιμοποιεί το "Severna Makedonia" στη δική της γλώσσα.

                                Flashback στις δημοσιεύσεις του "Φηγουσιώτη"!

    Το τελευταίο εξάμηνο είχα κάνει αρκετές δημοσιεύσεις σ' αυτό τον ιστότοπο για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων. Θα θυμίσω εδώ μόνο μία που έχει άμεση σχέση με τη νέα ονομασία. Στη θεματική ενότητα 87 του "Φηγουσιώτη", είχα προτείνει ως πιο αξιοπρεπή ονομασία για το κρατίδιο των Σκοπίων το: "Δημοκρατία των Σκοπίων". Με την αυτοπρόταση αυτή της FYROM, θα είχαν αρθεί όλες οι μέχρι σήμερα παρεξηγήσεις μεταξύ των δύο χωρών (Ελλάδας-Σκοπίων), αλλά, δυστυχώς, αυτή η πρόταση δεν βρήκε ευήκοα ώτα. Ως δεύτερη εναλλακτική ονομασία - και στην περίπτωση της σύνθετης πλέον ονομασίας - στην ίδια θεματική ενότητα 87 είχα προτείνει μόνο το "Βόρεια Μακεδονία" - και το "Σκόπια" μαζί - απορρίπτοντας οποιαδήποτε άλλη σύνθετη  ονομασία. Το σκεπτικό αυτής της πρότασης μπορούν οι αναγνώστες να το ξαναδιαβάσουν στην παραπάνω θεματική ενότητα. Ο "Φηγουσιώτης", επομένως, θα μπορούσα να πω ότι, όχι απλώς πρότεινε τη νέα αυτή ονομασία, αλλά κατά κάποιον τρόπο την προέβλεψε κιόλας!"Το μη χείρον, βέλτιστον", θα μπορούσαμε να πούμε, εδώ που έφτασε η κατάσταση, μετά από μία πολύχρονη διαμάχη για το όνομα των Σκοπίων. Για συμβιβασμό πρόκειται, τελικά. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο ελληνικός λαός δικαίως διαμαρτύρεται ότι η Ελλάδα σύρθηκε άθελά της σ' αυτή τη διαμάχη και ότι το ελληνικό όνομα "Μακεδονία" δεν θα έπρεπε ποτέ να γίνει θέμα διαπραγμάτευσης, με οποιονδήποτε γείτονα. Δεν θα ήθελα, όμως, να επεκταθώ περισσότερο σ' αυτό το σημείο, γιατί δεν θα είχε πλέον και κανένα νόημα. Άλλα ζητήματα προέχουν αυτή τη στιγμή, μετά τη συμφωνία που επιτεύχθηκε και  η οποία πρόκειται να υπογραφεί αύριο Κυριακή (17 Ιουνίου) στις Πρέσπες.

                          Διασφαλίζει η νέα συμφωνία τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας;

     Δεν θα είχα καμία αντίρρηση να αποδεχτώ αμέσως και ασμένως τη νέα συμφωνία με τα Σκόπια, αν ήμουν και απολύτως βέβαιος ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας για το μέλλον της χώρας μας. Αν ήμουν βέβαιος, δηλαδή, ότι η συμφωνία, που επιτεύχθηκε, δεν αφήνει κανένα σκοτεινό σημείο ή κερκόπορτες για μελλοντικούς εθνικισμούς και αναζωπυρώσεις του ζητήματος που ταλανίζει, εδώ και πάνω από εκατό χρόνια, αυτή τη χώρα. Το αν και με ποιο τρόπο η νέα συμφωνία διασφαλίζει τα δίκαια της χώρας μας, μελλοντικά, προέχει πλέον και όχι το νέο όνομα, που ήταν και πρόταση του "Φηγουσιώτη". Και, όταν μιλάμε εδώ για διασφάλιση, εννοούμε γραπτές διατυπώσεις στο κείμενο της συμφωνίας, οι οποίες θα μπορούν να μας παρέχουν τη δυνατότητα για μία ουσιαστική εφαρμογή της στην πράξη αλλά και για μελλοντική νομική κατοχύρωση της χώρας μας έναντι των Οργανισμών του διεθνούς Δικαίου. Το τι μας λένε προφορικά σήμερα οι γείτονές μας, στα Σκόπια - και τι διακηρύσσουν - αύριο δεν θα έχει καμία απολύτως αξία. ΜΟΝΟ Ο,ΤΙ ΑΠΟΤΥΠΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΘΑ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ! Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει, άλλωστε, ότι δεν είναι η ισχύς της μικρής αυτής χώρας των Σκοπίων που η Ελλάδα - και ο ελληνικός λαός - φοβάται σήμερα ή στο μέλλον. Φοβάται - πρέπει να φοβάται - κυρίως τους κύκλους εκείνους που δρουν πάντοτε στα παρασκήνια και υποδαυλίζουν παρόμοιες εθνικιστικές αναζωπυρώσεις, που θα έχουν ως περιεχόμενο και πάλι τις αλυτρωτικές βλέψεις και τις εδαφικές διεκδικήσεις απέναντι στην Ελλάδα. Για να συμβεί, όμως, αυτό, θα πρέπει να βρουν πρόσφορο έδαφος, τόσο στους εθνικιστές της βόρειας γείτονος χώρας όσο και στις γραπτές διατυπώσεις, που υπάρχουν ή δεν υπάρχουν, στη νέα αυτή συμφωνία. Η αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας και η απαλοιφή όλων των λέξεων ή φράσεων, που παραπέμπουν σε "αλυτρωτισμούς", στο σύνταγμα των Σκοπίων, είναι αρκετά για τις προαναφερόμενες διασφαλίσεις; Αν, ναι, τότε πάμε παρακάτω. Ενισχυτικό παράγοντα αυτών των διασφαλίσεων αποτελεί, σαφέστατα, και η πιθανή είσοδος των Σκοπίων στο club των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά όχι, πάντως, καθοριστικό, χωρίς τις αντίστοιχες γραπτές διατυπώσεις στη συμφωνία. Οδηγός όλων, στο εξής, θα είναι πάντα και μόνο το περιεχόμενο της συμφωνίας! Αυτό είναι το πρώτο που θα ήθελα εδώ να υπογραμμίσω. Υπάρχουν, ωστόσο, και άλλα δύο-τρία πολύ βασικά ζητήματα, στα οποία θα ήθελα να σταθώ, στη συνέχεια, σε σχέση με τη συμφωνία μεταξύ Ελλάδας-Σκοπίων:

1. Τι διδάσκονται στο σχολείο τα παιδιά των Σκοπιανών και ποιο το περιεχόμενο των βιβλίων τους; Το πρόβλημα, για το όνομα της "Μακεδονίας", μεταξύ Ελλάδας και Σκοπίων, ασφαλώς και δεν το δημιούργησε η Ελλάδα. Τα Σκόπια το δημιούργησαν! Όταν κάποιος διεκδικεί και απαιτεί από το γείτονά του την αυλή του, σαφώς και δεν φταίει γι' αυτό ο γείτονας! Φταίνε εκείνοι που προπαγάνδισαν, για χρόνια, και υποδαύλισαν αυτή τη διεκδίκηση! Φταίνε κι εκείνοι που προγραμμάτισαν να διδάσκονται, επί έναν αιώνα, τα παιδιά τους στο σχολείο μία διαστρεβλωμένη Ιστορία και όχι τη δική τους! Από εκεί και όλα τα σημερινά στερεότυπα και οι φανατισμοί στη μικρή αυτή χώρα - και τα αδιέξοδα που δημιουργήθηκαν, στη συνέχεια. Αν, λοιπόν, σήμερα συνεχιστεί η ίδια αυτή κατάσταση στη γείτονα χώρα των Σκοπίων, τότε όσες συμφωνίες και να υπογραφούν μεταξύ των κυβερνήσεων των δύο χωρών, πολύ λίγη έως ελάχιστη σημασία θα έχουν στο μέλλον! Η Λερναία Ύδρα των φανατισμών, του "αλυτρωτισμού" και των διεκδικήσεων, μέσα στις αίθουσες των σχολείων εκτράφηκε και θα συνεχίσει να εκτρέφεται! Η Επιτροπή που θα συσταθεί, όπως προβλέπεται στη συμφωνία, για να μελετήσει το θέμα αυτό - και θα ολοκληρώσει το έργο της μέχρι το 2022 - θα πρέπει να βάλει βαθιά...το μαχαίρι στην πληγή, έτσι ώστε να μην ξανακούσουν οι Έλληνες να λέει ένας μαθητής των Σκοπίων ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν "Μακεδόνας" αλλά όχι Έλληνας και ότι η πατρίδα του φτάνει μέχρι τον Όλυμπο και το Αιγαίο Πέλαγος! Τότε θα έχουν άδικο οι Έλληνες να ξαναβγούν στους δρόμους και να διοργανώσουν συλλαλητήρια; Αυτό θα πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό και από τη διεθνή κοινότητα και να μην θεωρούν κάποιοι το θέμα της Μακεδονίας ως"καπρίτσιο της Ελλάδας"!  Αυτό είναι που εξοργίζει ακόμα πιο πολύ τους Έλληνες! Συμβιβασμός, λοιπόν, ναι, αλλά όχι να γίνουμε και...ανθέλληνες οι Έλληνες και να ξεχάσουν οι πραγματικοί Μακεδόνες ότι είναι "Μακεδόνες", τη στιγμή που βάφτισαν τον εαυτό τους "Μακεδόνες" εκείνοι που ήρθαν στην περιοχή του Βαρδάρη 900 χρόνια μετά το Μεγαλέξανδρο! Άντε, μπράβο! Ταυτόχρονα με τη συμφωνία, εξηγούμαστε, ώστε να γίνουμε και καλύτεροι ως γείτονες!

2. Η λεγόμενη από τους Σκοπιανούς "μακεδονική γλώσσα" είναι γνωστό ότι αποτελεί μία σλαβοβουλγαρική διάλεκτο. "Μακεδονική" γλώσσα δεν υπήρξε ποτέ μέσα στο διάβα των αιώνων της τρισχιλιετούς και πλέον Ιστορίας της Μακεδονίας, όπως ποτέ δεν υπήρξε και "μακεδονικό έθνος". Η Μακεδονία υπήρξε ανέκαθεν ένα κομμάτι της Ελλάδας, όπως π.χ. ήταν και η Θεσσαλία, η Ήπειρος, η Πελοπόννησος κ.ο.κ.. Οι φράσεις αυτές: "μακεδονική γλώσσα" και "μακεδονικό έθνος" εμφανίστηκαν μαζί με τις διεκδικήσεις της πάλαι ποτέ ομώνυμης Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας, όπως ο Τίτο τότε τις εμπνεύστηκε (1944). Ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος και ο δάσκαλός του, ο Αριστοτέλης, μιλούσαν μόνο την ελληνική γλώσσα. Αλλά και σε όλα τα αθάνατα μνημεία στην περιοχή της ελληνικής Μακεδονίας αναγράφονται μόνο ελληνικά στοιχεία. Ένα μικρό αγκαθάκι, επομένως, μπορεί κανείς να διακρίνει στη νέα συμφωνία ως προς τα θέματα αυτά. Πόσο αρκετά είναι, για να το απαλείψουν, όσα στο άρθρο 7 της νέας συμφωνίας διαλαμβάνονται; Εκεί γίνεται μία προσπάθεια να διευκρινιστούν οι σημασίες των λέξεων "μακεδονικός" και "Μακεδόνας", όπως κάθε λαός - Έλληνες και Σκοπιανοί - θα τις εννοούν στο μέλλον. Διευκρινίζεται, επίσης, ότι η λεγόμενη "μακεδονική γλώσσα" είναι νοτιοσλαβική διάλεκτος και δεν έχει σχέση με την ελληνική γλώσσα που μιλούσαν και μιλούν οι Έλληνες στη δική τους Μακεδονία. Είναι δυνατόν ο επιχειρούμενος εδώ συμβιβασμός να αποβεί προς μελλοντικό όφελος των δύο λαών; Αν αυτό διασφαλίζεται, τότε γιατί να διαφωνήσει κανείς; Αλλά και αυτό το θέμα νομίζω ότι - πέρα από τα διαλαμβανόμενα στη συμφωνία - έχει να κάνει και με το περιεχόμενο των σπουδών στα σχολεία στη γείτονα χώρα. Η προαναφερόμενη αρμόδια Επιτροπή, επομένως, που θα συσταθεί, θα πρέπει να τοποθετήσει και το ζήτημα αυτό στη σωστή του βάση. 

3. Πώς θα γίνει η εφαρμογή της συμφωνίας στην πράξη;  Όπως έχω τονίσει και στην προαναφερόμενη θεματική ενότητα 87 αυτού του ιστότοπου, η εφαρμογή της συμφωνίας στην πράξη αποτελεί καίριας σημασίας ζήτημα, προκειμένου να έχουμε θετικά αποτελέσματα στο μέλλον που θα είναι προς όφελος και των δύο χωρών (Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας). Ο βασικός λόγος που το τονίζω αυτό είναι ο εξής: Για να αποφευχθεί να εκπέσει, χρόνο συν τω χρόνω, το πρώτο συνθετικό της σύνθετης πλέον ονομασίας των Σκοπίων και παραμείνει μόνο το "Μακεδονία", όπως πολύ θα ήθελαν οι Σκοπιανοί γείτονες - ευτυχώς όχι όλοι - και όπως επί έναν αιώνα τώρα αυτοαποκαλούνται! Τώρα είναι καιρός να το συνειδητοποιήσουν και οι ίδιοι ότι ο αληθινός ηγέτης τους - ο Κίρο Γκλιγκόροφ - διώχθηκε και παρολίγο να δολοφονηθεί, επειδή τους είπε κάποτε την αλήθεια για την πραγματική τους Ιστορία και ταυτότητα! Κάποτε, θα πρέπει οι συμπαθέστατοι, κατά τα άλλα, γείτονές μας να μάθουν να ζουν και χωρίς ένδοξους....προγόνους που δεν είναι δικοί τους! Τουτέστιν, κάποτε θα πρέπει να απογαλακτιστούν από παρόμοια "παιδικά" παραμύθια, ώστε να μπορέσουν να αξιοποιήσουν καλύτερα το παρόν, για χάρη των ιδίων, των παιδιών τους και των μελλοντικών γενεών! Έχουν, λοιπόν, κάθε συμφέρον οι γείτονες των Σκοπίων να τηρήσουν με ευλάβεια τις δεσμεύσεις και τις προϋποθέσεις, που θέτει η συμφωνία, ώστε και η εφαρμογή της να προχωρήσει χωρίς προβλήματα, αλλά και να είναι εφικτή η είσοδος της χώρας τους σε υπερθνικούς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε.!





                                    

   104. " Έφυγε" από κοντά μας η Αικατερίνη Φυτσιλή!

  "Έφυγε" από κοντά μας, προχτές 11 Ιουνίου, η 99χρονη Αικατερίνη Φυτσιλή, μητέρα και γιαγιά γνωστών επιστημόνων της πόλης της Καρδίτσας. Απευθύνοντας κανείς το "ύστατο χαίρε" προς τη σεβάσμια "γιαγιά", όπως συνήθιζαν να την αποκαλούν, θαρρώ πως δεν της πρέπουν τόσο η θλίψη και τα δάκρυα, όσο οι έπαινοι για το ανεξίτηλο αποτύπωμα που μας άφησε εδώ στον "απάνω κόσμο", ύστερα από 99 χρόνια ζωής! Παρότι τα τελευταία χρόνια της ζωής της ήταν καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι, ποτέ δεν της έλειψαν τα βασικά στοιχεία που τη χαρακτήριζαν και πριν στη ζωή της: η αισιοδοξία, η καλοσύνη και η αγάπη για όλους. Πανώρια στα νιάτα της αλλά πάντα γλυκύτατη και όμορφη και στην ψυχή! Κοιτάζοντας πίσω της και βλέποντας τους καρπούς των κόπων της - και τη θαυμαστή πορεία που διέγραψε στη ζωή της, μαζί με το σύζυγό της δάσκαλο Φώτη Φυτσιλή από το Καλλίθηρο - μόνο περηφάνια γέμιζαν την ψυχή της. Παιδιά και εγγόνια, όλοι τους επιστήμονες, επιτυχημένοι στο στίβο της ζωής και ολοκληρωμένοι ως άνθρωποι! Τα περιουσιακά στοιχεία, που άφησε πίσω της, το ζεστό σπιτικό που δημιούργησε, οι επιτυχίες, η δύναμη της ψυχής και το πνευματικό κεφάλαιο, στα οποία συνέβαλε η ίδια, συνιστούν από μόνα τους το δαφνοστέφανο της απόλυτης νικήτριας στον αγώνα της ζωής. Τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά της, συγγενείς και φίλοι αγαπημένοι, την αποχαιρετίσαμε χθες Τρίτη, με βαθιά συγκίνηση και ευγνωμοσύνη, στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου και εψάλη η νεκρώσιμη ακολουθία. Οι επίγονοί της θα την τιμούν πάντα για τα τεράστια πλεονάσματα ψυχικού μεγαλείου και προκοπής που κατέλιπε σ' αυτούς, ως πολύτιμη κληρονομιά και αξιοζήλευτη παρακαταθήκη.

      Μπορεί η Αικατερίνη Φυτσιλή να έφυγε από κοντά μας ως φυσική παρουσία, αλλά ως εικόνα και δημιουργική Ελληνίδα θα ζει παντοτινά μέσα μας. Ας είναι ελαφρύ το χώμα, που σε σκεπάζει, αιωνόβια (σχεδόν) και"αθάνατη" γιαγιά!