menu

Κυριακή 20 Αυγούστου 2017

               83. Εν όψει Eurobasket 2017:
       
       Λίγα λόγια προς τον προπονητή της εθνικής μας,
                                 Κώστα Μίσσα


   Καιρός ήταν να ασχοληθώ, για λίγο, και με την Εθνική μας Ομάδα του μπάσκετ - " την επίσημη αγαπημένη των Ελλήνων", όπως συνηθίζουμε να λέμε! Μιας και, στις 31 Αυγούστου, ξεκινάει το Eurobasket στο Ελσίνκι, θα ήθελα να απευθύνω λίγα λόγια προς τον προπονητή της εθνικής μας, τον Κώστα Μίσσα - τον οποίο θαύμαζα πολύ κάποτε και ως παίκτη του Πανιωνίου και της τότε εθνικής.
   Δεν θα σας μιλήσω ως ειδικός, κ. Μίσσα, γιατί δεν είμαι ειδικός! Ως ένας απλός θεατής και φίλαθλος της εθνικής μας θα σας μιλήσω. Είδα τα φιλικά παιχνίδια της εθνικής, τελευταία, και διεπίστωσα κάτι: Δεν είδα τρίποντα στο παιχνίδι της!
    Αν κοιτάξει κανείς τις μεγάλες σχολές του μπάσκετ, κ. Μίσσα - και τις εθνικές τους ομάδες - όπως είναι η Σερβία, οι ΗΠΑ, η Ισπανία κ.ά., τη διαφορά στο παιχνίδι τους την κάνουν τα τρίποντα! Και όπως παίζεται σήμερα το μπάσκετ, τρόπαια δεν κερδίζονται - αλλά ούτε το να μείνει κανείς στην πρώτη γραμμή των ομάδων - χωρίς τρίποντα! Μπορεί από την Εθνική μας Ομάδα του μπάσκετ να έχουν αποχωρήσει οι μεγάλοι τριποντίστες (Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Σπανούλης κ. ά.), αλλά και η σημερινή μας ομάδα διαθέτει αξιόλογο σύνολο, σπουδαίους παίκτες και μεγάλα ταλέντα. Λείπει, όμως, το τρίποντο! Δεν πρέπει να διστάζουν οι παίκτες μας να δοκιμάζουν και τρίποντα, ακόμα και αν δεν επιτυγχάνουν πάντα! Και όταν λέω "να δοκιμάζουν", εννοώ όλους τους παίκτες και όχι μόνο τους περιφερειακούς. Είδατε τον Μπουρούση - που δεν είναι περιφερειακός παίκτης - πόσες φορές δοκιμάζει τρίποντο και πετυχαίνει; Αυτό πρέπει να κάνουν όλοι! Το τρίποντο - όπως εγώ το έχω αντιληφθεί - έχει το δικό του μυστικό, ψυχολογικού χαρακτήρα, κυρίως: Παίρνεις την μπάλα έξω από τα 6,25 μ. και είσαι μόνος; Αμέσως τρίποντο, χωρίς δεύτερη σκέψη! Αν εδώ ο παίκτης κάνει έστω και την παραμικρή σκέψη "μήπως δεν το πετύχω", αμέσως έχασε και το τάιμινγκ και την ενέργεια και αποτυγχάνει! Ο παίκτης που με εκφράζει απολύτως εδώ - γιατί εφαρμόζει πολύ καλά αυτό που είπα πριν - είναι ο Κώστας Παπανικολάου. Σουτάρει ακαριαία, χωρίς δεύτερη σκέψη και συνήθως το πετυχαίνει! Μόνο έτσι μπαίνουν τα τρίποντα! Ακολουθούν μετά ο Νίκος Παππάς, ο Κώστας Σλούκας, ο Νίκος Καλάθης κ.ά.  
    Γι' αυτό, κ. Μίσσα, επιτρέψτε μου - και ας μην το εκλάβετε αυτό ως υπόδειξη, άποψη είναι - δύο-τρεις μέρες σκληρή προπόνηση μόνο με τρίποντα! Τόση προπόνηση, ώστε οι παίκτες μας να βλέπουν ακόμα και .....στον ύπνο τους ότι δοκιμάζουν τρίποντα! Σιγά-σιγά, θα τους βγει στο παρκέ το αποτέλεσμα και θα ανεβάσουν - κατακόρυφα, πιστεύω - τα ποσοστά τους!
    Ευχαριστώ που με ακούσατε και Καλή επιτυχία στο Eurobasket!


Y.Γ. Επιτρέψτε μου, κ. Μίσσα, να σας πω και κάτι ακόμα: Ίσως να είμαι από τους ελάχιστους Έλληνες που είχε βάλει μπασκέτα στην αυλή του σπιτιού του, πριν από το 1987! Και πού; λέτε: Σε ένα χωριό των Αγράφων, από το οποίο και κατάγομαι! Είναι μία χαριτωμένη και πολύ ευχάριστη ιστοριούλα το θέμα αυτό, που ελπίζω να βρω το χρόνο κάποια στιγμή να την καταγράψω εδώ στον προσωπικό μου ιστότοπο "Ο Φηγουσιώτης"(ofigousiotis.blogspot.gr), όπου κάνω τις δημοσιεύσεις μου.
   Όσο για την υπόθεση "Αντετοκούνμπο", όπως και να 'χει το θέμα, ξεχάστε την πάραυτα! Δεν ωφελεί πια να τη σκέφτεστε. Όσο λυπηρό και να είναι το γεγονός, πρέπει να λειτουργήσει θετικά στους παίκτες μας και όχι αρνητικά! Άλλωστε, με τους παίκτες που διαθέτει το εθνικό μας συγκρότημα, μπορεί να έχει τα αποτελέσματα, που όλοι μας επιθυμούμε, και χωρίς το Γιάννη! Αλίμονο, αν στηριζόμαστε σε έναν καλό παίκτη και στους....απόντες!
   Και ένα τελευταίο: Όχι βιαστικές πάσες! Οι παίκτες μας πρέπει να καταλάβουν καλά τη διαφορά: Άλλο γρήγορο παιχνίδι και άλλο βιαστικό ή εκβιαστικό! Γρήγορο, σαφώς, ναι! Βιαστικό - που καταλήγει συνήθως σε λάθος πάσα - όχι! Concentration, λοιπόν!

  
     

Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017

                 82. Φάκελος "Οξυά" αριθ.1:
      
     Πολύ αργοί οι ρυθμοί λειτουργίας και άστοχες οι επιλογές                                 των τοπικών μας Αρχών!                                                 

    
   Ο λαός του χωριού της Οξυάς - και όχι μόνο - περιμένει, με κομμένη την ανάσα, να πληροφορηθεί τι μέλλει γενέσθαι με τη γενέτειρά του. Υπάρχει κάτι στον ορίζοντα αυτή τη στιγμή; Σχεδιάζεται κάτι άμεσα, από τους αρμόδιους φορείς, που θα φέρει απτά αποτελέσματα σε ένα υπό διάλυση χωριό;  Σαφείς απαντήσεις ζητά ο κόσμος, τόσο από τις τοπικές Αρχές όσο και από όσους έχουν επιφορτιστεί με το χρέος μιας υπεύθυνης ενημέρωσης. Ποιες ενέργειες επιλέγονται από τους τοπικούς μας φορείς, με ποιους ρυθμούς και ποια λογική τα διέπει όλα αυτά; Αυτό είναι το θεματικό πλαίσιο που θα μας απασχολήσει σ' αυτή την ενότητα. 
  Στη θεματική ενότητα 72 αυτού του ιστότοπου, μαζί με μία επιστολή μου προς το Κοινοτικό Συμβούλιο της Οξυάς, στην οποία επιστολή ανέπτυσσα τους λόγους που επιβάλλουν σήμερα τη σύγκληση μιας γενικής λαϊκής Συνέλευσης των απανταχού Οξυωτών - όπου θα πρέπει να ληφθούν καθοριστικής σημασίας αποφάσεις για τον τόπο τους - είχα προαναγγείλει και το άνοιγμα ενός φακέλου, για ό,τι γίνεται ή δεν γίνεται στην Οξυά. Ο φάκελος αυτός αρχίζει να ανοίγει σήμερα και θα συνεχιστεί, εννοείται, και στο μέλλον, ακολουθώντας όλη τη διαδρομή - θετική ή αρνητική - και καταγράφοντας, βήμα προς βήμα, όλες τις εξελίξεις που θα προκύψουν στον  τόπο που γεννηθήκαμε. Χρέος όλων μας να συνεισφέρουμε σ' αυτή την προσπάθεια. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, να ξετυλίγουμε το κουβάρι της υπόθεσής μας:

1. Η επιστολή μου προς το Κοινοτικό Συμβούλιο Οξυάς εστάλη - με e-mail - στις 17 Απριλίου (Δευτέρα του Πάσχα). Σύμφωνα με το νόμο, η απάντηση στην επιστολή μου θα έπρεπε να έχει δοθεί εντός δέκα ημερών, από την ημέρα της παραλαβής της (Ν. 1943/91). Λόγω των ημερών του Πάσχα - αλλά και της Πρωτομαγιάς, ακόμα - ας ανεβάσουμε την προθεσμία μας στον ένα μήνα. Η επιείκεια, όταν δεν παρεξηγείται, αποτελεί αρετή και λειτουργεί θετικά. Το αντίθετο συμβαίνει όταν κάποιοι την εκλαμβάνουν ως αδυναμία - όπως εδώ - και προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν μόνο προς ίδιον όφελος ή της παρέας τους. Από τις 17 Απριλίου μέχρι σήμερα - ημέρες του Δεκαπενταύγουστου που διανύουμε - έχουν περάσει τέσσερις ολόκληροι μήνες και, όχι μόνο δεν πήρα καμία απάντηση, ο πρόεδρος της Οξυάς δεν έφερε καν προς συζήτηση στο Κοινοτικό Συμβούλιο την επιστολή μου! Έτσι του πρότεινε ο  Δήμαρχος Μουζακίου, μου είπε ο ίδιος ο πρόεδρος, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μέσα στο Μάη - κάτι που μου το επιβεβαίωσε λίγο αργότερα και ο πρώην πρόεδρος (Δημήτρης Πάτας) - τηλεφωνικά πάντα! Τώρα, αν η απόφαση αυτή ελήφθη μεταξύ των δύο μόνο ή και των τριών μαζί, αυτό δεν μου το διευκρίνισε κανείς! Στη συνέχεια, ωστόσο, ενδεχομένως να διευκρινισθεί κι αυτό από όσα εδώ οι αναγνώστες θα έχουν την...ευτυχία  να πληροφορηθούν! Ο πρώην πρόεδρος, μάλιστα, μου είπε και το εξής:"Αποφάσισαν αναστολή, αλλά αργότερα θα κάνουν, είπαν, και συγκέντρωση"! Θα κάνουν, λέει, κάποια συγκέντρωση, τη στιγμή που είναι γνωστό ότι - και το τόνισα στην επιστολή μου - μία γενική συνέλευση των Οξυωτών απαιτεί προετοιμασία μηνών! Οι Οξυώτες είναι διασκορπισμένοι, όχι μόνο έξω από το χωριό τους - στα γύρω χωριά του Μουζακίου, μέχρι τις μεγάλες πόλεις και το εξωτερικό - αλλά και μέσα στα όρια του ίδιου του χωριού τους, στους διάφορους συνοικισμούς! Πέραν αυτού, υπάρχουν και διαδικαστικά ζητήματα που θα πρέπει να μπουν σε μία τάξη και σε έναν προγραμματισμό που θα καθιστά δυνατή, όχι μόνο τη διεξαγωγή της συνέλευσης, αλλά και θα εγγυάται τα επιδιωκόμενα αποτελέσματά της. Για τέτοιου είδους συνέλευση μίλησα εγώ - και δεσμεύτηκα να την αναλάβω, αν μου ζητηθεί - και όχι για προχειρότητες! Με αυτούς τους όρους, αγαπητοί φίλοι, και τα όσα μέχρι στιγμής ακούσατε, πρακτικά σημαίνουν ότι για φέτος τα χρονικά περιθώρια, για σύγκληση της συνέλευσης, έχουν σχεδόν εξαντληθεί! Μένει να δούμε το γιατί!
   Με εκπλήσσει, πραγματικά, η παραπάνω πρόταση - απόφαση - προφορική, βέβαια, και χωρίς άλλες διατυπώσεις - του δημάρχου, την οποία ο πρόεδρος αποδέχτηκε, χωρίς καμία αντίρρηση! Μα, στην Οξυά, ο πρόεδρος έχει την αποκλειστική ευθύνη για τα προβλήματα της Κοινότητάς του, αλλά βάσει του νόμου ο ίδιος και την αρμοδιότητα για να συγκαλέσει γενική Συνέλευση των δημοτών του - υποχρεωτικά μία φορά κατ' έτος και εκτάκτως όταν οι συνθήκες το απαιτούν. Πιο αναγκαία και πιο έκτακτη περίπτωση θαρρώ πως δεν υπάρχει! Φυσικά, θα ενημερώσει το δήμαρχο για την απόφασή του και θα ζητήσει τη βοήθειά του, πάνω σε ποικίλα θέματα, προκειμένου η συνέλευση να στεφθεί με επιτυχία. Θα τον ενημερώσει και για έναν ακόμα λόγο, που απορρέει από το νόμο: Για να αποστείλει ο δήμαρχος έναν υπάλληλο του δήμου, ή έναν αντιδήμαρχο, για να κρατήσει τα δικά του πρακτικά από τη συνέλευση. Όχι, όμως, να ζητήσει ο πρόεδρος την έγκριση του δημάρχου για τη συνέλευση - πόσω μάλλον να αποδεχτεί να του επιβληθεί η απόφαση του δημάρχου, σε ό,τι αφορά στη σύγκληση ή όχι της συνέλευσης! Άλλωστε, είναι πλέον πασιφανές ότι ο Δήμαρχος Μουζακίου δεν δείχνει να έχει ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στα προβλήματα της Οξυάς! Το αφήνω αυτό έτσι και χωρίς κανένα άλλο σχόλιο! Και ιδού, τώρα, το αποτέλεσμα: Απόφαση παράνομη - μη απάντηση, δηλαδή, σε επιστολή και αίτημα ενός δημότη - και ενέργεια αντιδημοκρατική, αντιδεοντολογική και τελείως αντιαναπτυξιακή και σε αντίθεση με τα συμφέροντα ενός χωριού, που βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας του! Σαφώς, όλο και κάποια δικαιολογία θα έχουν έτοιμη και οι δύο για την κωλυσιεργία τους και για την αναστολή της τόσο αναγκαίας, αυτή τη στιγμή, συνέλευσης. Κάποιο νομικίστικο ....τερτίπι ή κάτι άλλο; Κανείς δεν μας το είπε ευθέως! Κάτι πήγε να μου πει ως ....δικαιολογία ο πρόεδρος, όταν, στις 23 Ιουλίου 2017, μου είχε τηλεφωνήσει για έναν άλλο λόγο, όπως θα δούμε: "Έπρεπε, μου λέει, να υποβληθεί στο δήμο η επιστολή και να πρωτοκολληθεί"! Όλα τα' χε η Μαριορή, μόνο ο φερετζές της έλειψε! Κι έτσι να ήταν - που δεν είναι - πωτοκόλλησέ την εσύ, πρόεδρε, ή στείλε μου μία απάντηση με ανάλογο διευκρινιστικό περιεχόμενο. Όχι, όμως, με τις υποδείξεις και την απόφαση της αναστολής να πετάξεις την επιστολή στον κάλαθο των αχρήστων !Ουσιαστικά περί αυτού πρόκειται!

2.             Ημερίδα ενημέρωσης για τα Υδροηλεκτρικά Έργα στην Οξυά!

   Όλες οι ενέργειες των υπευθύνων στην Τοπική μας Αυτοδιοίκηση, αγαπητοί αναγνώστες, διέπονται από την ίδια λογική, όπως θα δούμε και σ' αυτό το θέμα.
   Πιο πάνω, ανέφερα την ημερομηνία "23 Ιουλίου". Ακούστε τι συνέβη τότε - πριν από ένα μήνα, περίπου:
   Ήταν Κυριακή, 9 το πρωί, και ο πρόεδρος της Οξυάς μου τηλεφωνεί για να με προσκαλέσει ως ομιλητή σε μία ημερίδα , που διοργάνωναν με το Δήμο Μουζακίου, με στόχο την ενημέρωση των Οξυωτών για τα υπό κατασκευή Υδροηλεκτρικά Έργα στο οξυώτικο ποτάμι. Εξεπλάγην, όντως, για την πρόσκληση, όχι τόσο γιατί η ημερίδα είχε προγραμματιστεί για τις 11 π.μ. της ίδιας μέρας, όσο για τη σκοπιμότητά της. Είναι αλήθεια ότι ο πρόεδρος με είχε προσκαλέσει - τηλεφωνικά πάντα - από τον περασμένο Μάιο για μία παρόμοια ενημέρωση που επρόκειτο να κάνει, αλλά και τότε - όπως και τώρα - του αρνήθηκα, για τους εξής λόγους:

α. Είχα κάνει, ήδη, αρκετές δημοσιεύσεις για τη χρησιμότητα των εν λόγω υδροηλεκτρικών - και αιολικών πάρκων - και είχα δώσει επαρκείς απαντήσεις στους επικριτές - εντός και εκτός Οξυάς - των έργων με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), τόσο στο MouzakiNews, την άνοιξη του 2015, όσο και στον προσωπικό μου ιστότοπο (θεματικές ενότητες 36, 46, 65, 72 του "Φηγουσιώτη") και οι Οξυώτες γνωρίζουν πολύ καλά - είπα στον πρόεδρο - ότι μόνο όφελος προκύπτει από αυτά τα έργα για όλους (Κοινότητα Οξυάς, Δήμο Μουζακίου, καταναλωτές και εθνική οικονομία), χωρίς, μάλιστα, να υπάρχει καμία επιβάρυνση για το περιβάλλον! Πέρα, βέβαια, από αυτές τις δημοσιεύσεις μου, σήμερα στο οπλοστάσιο των επιχειρημάτων μου υπάρχουν και κάποια επιπλέον στοιχεία, αλλά δεν προτίθεμαι πλέον να μιλήσω, του εξήγησα, σε καμία άλλη παρόμοια συγκέντρωση παρά μόνο σε μία λαϊκή Συνέλευση, όπως προτείνω και στην επιστολή μου. Γιατί, στη συνέλευση αυτή - αν και όταν γίνει, εννοείται - εκτός των άλλων, πιθανότατα να αφιερωθεί και κάποιος χρόνος για περισσότερη ενημέρωση του κόσμου, αν οι συνθήκες και η συνέλευση το απαιτήσουν.

β. Η προαναφερθείσα ημερίδα - για ενημέρωση, υποτίθεται, των Οξυωτών για τα υδροηλεκτρικά - έγινε με καθυστέρηση δύο ολόκληρων χρόνων! Στις αρχές Αυγούστου του 2015,  ο πρόεδρος της Οξυάς μου πρότεινε - και το αποδέχτηκα αμέσως - να κάνω μία ενημερωτική συγκέντρωση για τα υδροηλεκτρικά στους Οξυώτες, στις 16 του μηνός, όταν πολύς κόσμος τότε ακόμα έρχονταν το Δεκαπενταύγουστο στη γενέτειρά τους. Τότε, ο πρόεδρος ήταν πραγματικά άλλος άνθρωπος - πιο καλοπροαίρετος - οφείλω να ομολογήσω. Ακούστε, όμως, την έκπληξή μου όταν, μετά από ένα σύντομο ταξίδι μου στο Βόλο, επέστρεψα στη γενέτειρα και ετοιμαζόμουν για τη συμφωνηθείσα συγκέντρωση - ενημέρωση: Δεν μπορούσα να βρω τον πρόεδρο στο τηλέφωνο, όσο κι αν το προσπάθησα! Μετά πληροφορήθηκα ότι τον είχε πλησιάσει ο πρώην πρόεδρος και του άλλαξε σχέδια και ....μυαλά! Ανέβαλαν τη συγκέντρωση, χωρίς ποτέ ο πρόεδρος να με ενημερώσει γι' αυτό! Ο πρώην πρόεδρος (Δημήτρης Πάτας) με "πληροφόρησε" ότι ανέβαλαν τη συγκέντρωση, προκειμένου, λέει, "να καλέσουν ειδικούς επιστήμονες για την ενημέρωση"! Άναυδος! Κατάλαβα ότι επρόκειτο μάλλον για επίδειξη δύναμης εξουσίας και παραγοντισμού - πιθανότατα σε συνδυασμό και με άλλους κρυφούς σχεδιασμούς - παρά για μία ενέργεια που την επέβαλαν οι συνθήκες εκείνης της στιγμής! Έτσι, χάθηκε η ευκαιρία και το τάιμινγκ, που ήταν τότε λίαν ευνοϊκά! Μέσα σε λίγη ώρα, οι Οξυώτες θα είχαν πάρει, δια ζώσης, τις σωστές πληροφορίες για τη φύση αυτών των έργων και, κυρίως, θα είχαν καταλάβει - καθώς γνώριζα τι συμβαίνει - ότι ποτέ δεν θα ήταν δυνατόν να χάσουν τα νερά τους, όπως τους είχαν παραπληροφορήσει και προκαταλάβει αρνητικά τη γνώμη τους. Από τις εξελίξεις που επακολούθησαν, διαφάνηκε ξεκάθαρα ότι η αναβολή εκείνης της συγκέντρωσης, δεν ήταν μόνο σαμποτάρισμα σε μένα. ΄Ηταν, κυρίως, σαμποτάρισμα κατά των ίδιων των Υδροηλεκτρικών Έργων, στην Οξυά, αλλά και ένα αυτογκόλ της ίδιας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης! Όσο για "τους ειδικούς επιστήμονες", έκαναν δύο ολόκληρα χρόνια  για να τους βρουν! Εκτός τόπου και χρόνου, δηλαδή! Τους κάλεσαν, για να φανεί ότι τους κάλεσαν και όχι για κάτι ουσιαστικό! Τι άλλο θα έλεγαν οι άνθρωποι, πέρα από αυτά που έλεγα κι εγώ στις δημοσιεύσεις μου; Όμως, αυτοί δεν θα μπορούσαν να γνωρίζουν - όπως εγώ - την κατάσταση που επικρατεί στο χωριό της Οξυάς. Ενημερωτικές συγκεντρώσεις, επομένως, του τύπου της ημερίδας της 23 Ιουλίου, είναι άκαιρες και άνευ νοήματος. Γι' αυτό, άλλωστε, παρευρέθηκαν ελάχιστοι Οξυώτες!

γ. Σήμερα, ο κόσμος της Οξυάς - πλην εξαιρέσεων - γνωρίζει την αλήθεια για τα έργα των ΑΠΕ, αλλά σαφώς και υπάρχουν ακόμα κάποιοι που ντρέπονται να το ομολογήσουν ότι έπεσαν θύματα παραπληροφόρησης και παραπλάνησης! Αυτοί και μόνο συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν τα ίδια, με το μεμψίμοιρο τροπάρι της αρνητικής στάσης τους απέναντι στα υδροηλεκτρικά. Ταυτόχρονα, όμως, ο κόσμος της Οξυάς σήμερα είναι εξοργισμένος, καθώς - μαζί με τις παλινωδίες των ιθυνόντων - βλέπει το χωριό του να κατρακυλά στον κατήφορο της διάλυσής του, χωρίς να περιμένει βοήθεια από πουθενά! "Έρχονται στο χωριό μας, λένε, μόνο για να πάρουν; Κανένα έργο δεν θα κάνουν"; Τα αντισταθμιστικά, από τα υπό κατασκευή υδροηλεκτρικά, μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά, αλλά δεν μπορούν να λύσουν το σημερινό οξύ πρόβλημα του χωριού της Οξυάς. Γι' αυτό, χρειάζεται η συνδρομή της πολιτείας. Αυτή είναι η αλήθεια και γι' αυτό επιμένω ότι μόνο μία λαϊκή Συνέλευση των Οξυωτών μπορεί να αποφορτίσει την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί - όπως τονίζω και στην επιστολή μου. Εκεί θα πρέπει να έχουν κληθεί να παρευρεθούν οι αρμόδιες Αρχές - δήμος, Περιφέρεια Θεσσαλίας και συναρμόδια υπουργεία - και να πάρουν θέση. Να μας πουν, δηλαδή, αν έχουν τη βούληση και τον τρόπο να βοηθήσουν το χωριό της Οξυάς για την κατασκευή δύο βασικών έργων υποδομής - τα αναφέρω στην επιστολή μου - ώστε ο τόπος αυτός να βγει από το σημερινό αδιέξοδο, στο οποίο έχει περιέλθει, να πάρει βαθειά ανάσα και, με μία επανεκκίνηση, να βρει το σύγχρονο πλέον βηματισμό του! Τότε, είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι Οξυώτες θα εγκρίνουν, όχι μόνο ένα υδροηλεκτρικό έργο, αλλά δύο και τρία! Όχι μόνο ένα αιολικό πάρκο, αλλά περισσότερα του ενός - όπου αυτά μπορούν να γίνουν! Προς όφελος όλων μας θα ήταν μία παρόμοια ευτυχής εξέλιξη! Ας μην ξεχνάμε ότι η συναίνεση των κατοίκων μιας περιοχής - για την κατασκευή αυτών των έργων - αποτελεί βασική παράμετρο του σχετικού για ανάλογα έργα νόμου.

3.                         Ο καθαρισμός των δρόμων της Οξυάς το καλοκαίρι!

   Το θέμα του καθαρισμού των δρόμων το καλοκαίρι, μπήκε εδώ μόνο για έναν λόγο. Γιατί το πνεύμα και η λογική, που το διέπουν, βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος με αυτά που διέπουν και τις παραπάνω ενέργειες των τοπικών μας Αρχών. "Δένει", επομένως, με όσα προηγήθηκαν.
    Το εσωτερικό οδικό δίκτυο της Οξυάς αποτελείται μόνο από χωματόδρομους, οι οποίοι τα καλοκαίρια έχουν ανάγκη καθαρισμού με το γκρέιντερ του δήμου. Γίνεται αυτός ο καθαρισμός; Οι αρμόδιοι θα μας πουν ότι γίνεται, αλλά αυτό είναι μισή αλήθεια που συνιστά ολόκληρο ψέμα! Ακούστε, λοιπόν, τι γίνεται: Περνάει το γκρέιντερ σε αρκετούς  δρόμους - όχι σε όλους. Τι καθαρίζει, όμως, και πώς; Γιατί δεν καθαρίζει όλους τους δρόμους, όπου περνάει. Ποια κομμάτια δρόμου θα καθαρίσει, αυτό επαφίεται σε σκοπιμότητες και σε κάποια κριτήρια γνωστά, για τα οποία, ωστόσο, δεν θα ήθελα ακόμα να γίνει λόγος εδώ. Το θέμα μοιάζει με αυτό που λέει ο λαός: "Τι κάνει νιάου - νιάου στα κεραμίδια"! Έχουν παντελώς απογυμνωθεί κάποιοι! Πέρυσι, για παράδειγμα, ο δρόμος από τη Γουρνόλακκα μέχρι το κέντρο της Οξυάς είχε καθαριστεί αρκετά καλά και τα αυτοκίνητά μας κάπως "περπατούσαν". Φέτος, το κομμάτι αυτό καλύτερα να το περπατήσει κανείς με τα πόδια! Καθαρίστηκαν, όμως, άλλα σημεία δρόμων φέτος - με κάποια "λογική" πάντα. Πολύ θα θέλαμε να μας εξηγήσουν οι ίδιοι οι αρμόδιοι, αλλά αυτοί τώρα δεν έχουν καμία επικοινωνία με το κοινό! Όλα γίνονται εν κρυπτώ! Ουδεμία εξήγηση! Γιατί δεν καθαρίστηκε ο παραπάνω δρόμος, που είναι βασικότατη αρτηρία - όπως αυτές καθορίστηκαν με το πρώτο οξυώτικο συνέδριο, το 1989; Γιατί δεν καθαρίζεται εδώ και χρόνια μία άλλη βασική αρτηρία προς το δάσος της Οξυάς και τη Βρύση Αλαμανή; Κάθε χρόνο - όπως έχω γράψει στη θεματική ενότητα 65 αυτού του ιστότοπου - αφιέρωνα αρκετές ώρες ή μέρες για να καθαρίζω μόνος μου αυτόν το δρόμο, σε κάποια δύσκολα σημεία του, ώστε να μπορούν να περνούν στοιχειωδώς τα αυτοκίνητά μας. Το καλοκαίρι έχει μεγάλη κίνηση αυτή η αρτηρία, γιατί συνδέει και τους δύο οδικούς άξονες προς τη δυτική και ανατολική Αργιθέα. ΦΕΤΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΛΕΙΣΤΟΣ! Στα μισά του περίπου, έχει μία ζημιά που τον καθιστά αδιαπέραστο! Έσπασε ένας τσιμεντένιος αγωγός νερού και το νερό χύνεται μέσα στο δρόμο. Παρότι τους έχει γνωστοποιηθεί εγκαίρως από αρκετούς κατοίκους - κανείς ακόμα δεν ενδιαφέρθηκε να αποκαταστήσει τη ζημιά! Πότε θα γίνει αυτό; Όταν τελειώσει το καλοκαίρι; Επίσης, γιατί δεν καθαρίζεται ο δρόμος, από τον αυχένα του Αγίου Νικολάου, που οδηγεί προς το δρόμο της Καράβας; Μόνο που δεν ξέρω εδώ ποιος καθαρίζει αυτό το κομμάτι, καθώς εμπλέκεται και ο Δήμος Αργιθέας. Το κλειδί, όμως, του δρόμου προς τις οξυώτικες στάνες - που είναι υπόθεση της Οξυάς και του Δήμου Μουζακίου - αυτό γιατί δεν καθαρίζεται; Τι περιμένουν οι αρμόδιοι; Να εξαφανιστεί και το τελευταίο κοπάδι από αυτό τον τόπο; Ναι, βέβαια, μπορούμε τότε να έχουμε, θα μου πείτε, τα κατεψυγμένα Ν. Ζηλανδίας και τη φέτα από γάλα σκόνη!
   Ακούστε, τώρα, αγαπητοί φίλοι, και το τελευταίο, που είναι και το χειρότερο: Υπάρχουν μαρτυρίες πολιτών που έχουν ιδεί τα μηχανήματα καθαρισμού των δρόμων να κάθονται με τις ώρες μέσα στις ρεματιές, ώσπου να περάσει η ώρα εργασίας και να σηκωθούν να φύγουν! Αν είναι δυνατόν! Το ξέρουν αυτό οι ιθύνοντες; Δεν καθαρίζει τους δρόμους το μηχάνημα, γιατί; θα μου πείτε, αφού έρχεται στην Οξυά. Γιατί αυτή είναι η γραμμή που έχει πάρει - μία γραμμή που έχει κάτι από σαμποτάρισμα; Προς ποιον αυτό; Ή μήπως δεν καθαρίζει για να μην καταναλώσει καύσιμα; Και τα καύσιμα αυτά, που υποτίθεται ότι καταναλώθηκαν, προς όφελος τίνος πηγαίνουν; Δεν θα πω τίποτε άλλο επ' αυτού, ετούτη τη στιγμή! Ντρέπομαι, ειλικρινά, για την κατάντια μας!

4.                                                     Τα συμπεράσματα!

    Υπάρχουν αρκετά ακόμα σημαντικά ζητήματα και συμβάντα - με αντίστοιχο περιεχόμενο -  που θα άξιζε τον κόπο να κατατεθούν εδώ, αλλά προς στιγμήν, τουλάχιστο, παραλείπονται, για να μη δοθεί μεγάλη έκταση στο δημοσίευμά μου. Κάποια άλλη φορά. Γι' αυτό και προχωρώ κατ' ευθείαν στα συμπεράσματα, που εξάγει κανείς, μετά από όσα ανέφερα πιο πάνω:

α. Το πρώτο συμπέρασμα που συνάγεται, νομίζω ότι είναι οφθαλμοφανές! Είναι αυτοί ρυθμοί λειτουργίας ενός τοπικού οργανισμού που ως σκοπό του έχει να επιλύει τα προβλήματα των τοπικών κοινωνιών; Όσο και να προσπαθήσουν κάποιοι να προβάλουν δικαιολογίες ότι ο "Καλλικράτης" δημιούργησε έναν δυσκίνητο και δυσλειτουργικό φορέα - και σ' αυτό δεν θα διαφωνήσω μαζί τους - δεν μπορούν να καλύψουν το τεράστιο έλλειμμα οργάνωσης, προγραμματισμού και ιεράρχησης των αναγκών και των προβλημάτων αυτού του τόπου! Φυσικά και δεν φταίει, κύριοι, ο "Καλλικράτης" όταν εσείς αναβάλλετε, κωλυσιεργείτε και κάνετε δύο χρόνια να διοργανώσετε μία ενημερωτική συγκέντρωση! Φυσικά και δεν φταίει ο "Καλλικράτης, όταν εσείς δεν προγραμματίζετε να αποκαθιστάτε αμέσως τα προβλήματα που χρήζουν άμεσης παρέμβασης και δίνετε στους ρυθμούς αυτής της παρέμβασης διαστάσεις του τύπου: "Όσο να σηκώσουν το ένα, βρωμάει το άλλο", όπως λέει ο λαός! Κι αν, επίσης, μας πείτε ότι δεν έχετε τα κονδύλια - που και πάλι δεν θα διαφωνήσω - δεν μπορείτε να μας πείσετε, γιατί πολλές από τις ενέργειές σας, όπως είδαμε πιο πάνω - αλλά και άλλες που δεν τις αναφέρω εδώ - δεν χρειάζονταν καθόλου, ή, έστω, χρειάζονταν ελάχιστα χρήματα! Όταν υπάρχει η βούληση, η αποφασιστικότητα, ο προγραμματισμός και η διάθεση, πολλά μπορούν να γίνουν ακόμα και χωρίς χρήματα! Θα μπορούσα εδώ να σας αραδιάσω του κόσμου τα παραδείγματα, αλλά και πάρα πολλές από τις δικές σας αμέλειες και αναβλητικότητες που θα μπορούσαν να φέρουν κονδύλια! Τα κονδύλια δεν έρχονται απ' τον ουρανό. Τα αναζητά κανείς! Ρωτάει, αναζητά πηγές, ενημερώνεται, χτυπάει πόρτες, ενεργεί και υποβάλλει έγγραφα - αλλά πού; Επ' αυτού, ποιες ενέργειες έχουν γίνει; Ό,τι και να μας πουν κάποιοι, δεν θα είναι παρά προφάσεις εν αμαρτίαις! ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ! Θέλετε ένα παράδειγμα από την Οξυά; Το χωριό αυτό δεν υπάρχει καν στον προγραμματισμό του δήμου! Τα τελευταία χρόνια δεν έχει γίνει σ' αυτό ούτε μία μπασκέτα για τα παιδιά! Πριν από λίγες μέρες, είδα να έχουν μπει στην Αγία Βαρβάρα τρεις κούνιες! Τρεις κούνιες μπορεί να έχει κάθε σπίτι! "Να δεις, είπα μέσα μου, ότι αυτοί θα θελήσουν αυτό να το πουν "Παιδική Χαρά"! Κάτι είναι βέβαια κι αυτό, αλλά "Παιδική Χαρά" δεν το λες! Αν αναζητήσει κανείς στο MouzakiNews αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, που αφορούν στην Οξυά, το μόνο που θα βρει είναι οι δημοπρασίες της ξυλείας του δάσους της (οξιάς). Τίποτε άλλο! Μόνο τα χρήματα από αυτές τις δημοπρασίες να επέστρεφαν πάλι στο χωριό της Οξυάς, κάτι θα μπορούσε να είχε γίνει! Δεν επιστρέφουν ούτε αυτά! Η άποψη ότι: "Η Οξυά έχει πολλά προβλήματα στις υποδομές της, άρα, δεν μπορούν να καλυφθούν!", έχει γίνει πια δόγμα! Και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι, επειδή η Οξυά έχει πολλά προβλήματα, αυτό μας δίνει το δικαίωμα να μην κάνουμε τίποτε σ' αυτό το χωριό; Τι είδους λογική και πολιτική είναι αυτή; Ακριβώς το αντίθετο θα έπρεπε να συμβαίνει: Επειδή η Οξυά έχει πολλά προβλήματα, θα έπρεπε κάθε χρόνο να γίνεται κάτι επιπλέον, ώστε να καλύψει τα κενά της! Και σ'αυτό, νομίζω ότι θα πρέπει σήμερα να δείξει κατανόηση - και να συμβάλει για την κάλυψη αυτών των κενών - και η κυβέρνησή μας. Ο Δήμος Μουζακίου, είναι αλήθεια - και το έχω γράψει κάποτε - ανήκει στους αδικημένους δήμους της χώρας και θα πρέπει τώρα να έχει κάποια ευνοϊκή μεταχείριση, σε ό,τι αφορά τις χρηματοδοτήσεις, προκειμένου να καλύψει τα κενά των ανύπαρκτων υποδομών στις ορεινές Τοπικές Κοινότητές της, όπως είναι και η Οξυά! Πόσω μάλλον σήμερα που το χωριό αυτό μπορεί να δώσει στην εθνική οικονομία αρκετά έργα των ΑΠΕ.

β. Αυτό που ακολουθεί, νομίζω ότι δεν έχει προηγούμενο! Το φουκαρά τον πρόεδρο της Οξυάς - συγνώμην για το χαρακτηρισμό! - τον έχουν βάλει κάποιοι στη μέση και του κάνουν συνεχώς πλύση εγκεφάλου και "μαθήματα" προσαρμογής στο....σύστημα!: Πώς να αποφεύγει, χαμογελώντας, πώς να αρνείται, συμφωνώντας, πώς να ξεχνά τη....νύχτα ό,τι υπόσχεται την ημέρα, πώς να κωλυσιεργεί, πώς να αναβάλει κ.ο.κ., ώστε να "ρολάρει" η κατάσταση, να πάει πιο κάτω, να κερδίζεται χρόνος - ενώ στην ουσία χάνεται - και μετά....βλέπουμε! Ακούστε, όμως, και το παρακάτω: Ενώ έτσι τον συμβουλεύουν να κάνει, αυτοί οι ίδιοι έρχονται από την άλλη και σου λένε - μου το είπαν και σε μένα, δηλαδή - ώστε να τον χρησιμοποιούν ως ασπίδα προστασίας, καθώς η ευθύνη θα φαίνεται ότι είναι δική του, και να βολεύονται: "Μην ακούς τον πρόεδρο! Δεν ξέρει το παιδί, δεν μπορεί...."! ( Ενώ εκείνοι ξέρουν, γι' αυτό και ακολουθούν τη "μεθοδολογία" της νοικοκυράς που δεν θέλει να ζυμώσει! Ποια γραμμή και ποια κέντρα τους την υπέδειξαν ή την επέβαλαν);

- Τι; Δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του; Να πάρει το καπέλο του και να φύγει, διασώζοντας έτσι και την αξιοπρέπειά του, αυτές τις κρίσιμες για τον τόπο ώρες! Να παραιτηθεί, βγάζοντας και μία ανακοίνωση για ποιο λόγο γίνεται αυτό, ώστε να δοθεί η δυνατότητα σε κάποια άλλα παιδιά, από τη λίστα των πλειοψηφισάντων στην Οξυά, να βγουν μπροστά. Μπορεί εκείνος που θα αναλάβει τα ηνία να είναι επίσης ολίγων γραμμάτων - καμία σημασία - αλλά τουλάχιστο να έχει τη βούληση και την αποφασιστικότητα που απαιτούν οι περιστάσεις. Να μην άγεται και φέρεται! Και, πάνω απ' όλα, να έχει ένα όραμα για το χωριό! Να πάρουν αποφάσεις για δύο-τρία πράγματα στην Οξυά και να αγωνιστούν με όλες τους τις δυνάμεις - και εμείς μαζί τους - για τη διάσωση του χωριού! Αν δεν κινητοποιηθούμε αυτές τις ώρες, πότε θα κινητοποιηθούμε; Όταν οι κούκκοι θα λαλούν, αλλά δεν θα υπάρχει κανείς για να τους ακούσει; Το πρώτο που χρειάζεται είναι μία γενική λαϊκή Συνέλευση - όπως έχουμε πει. Προσέξτε με εδώ: Η οργάνωση αυτής της συνέλευσης για έναν πρόεδρο ολίγων γραμμάτων είναι, όντως, βαρύ φορτίο. Κατανοητό αυτό! Όμως, στην επιστολή μου προς το Κοινοτικό Συμβούλιο, δεσμεύτηκα να αναλάβω υπεύθυνα αυτό το φορτίο - μαζί, εννοείται, με κάποια ακόμα παιδιά που έχουν την καλή διάθεση να βοηθήσουν. Δεσμεύτηκα να αναλάβω όλα τα θέματα που αφορούν στην οργάνωση της γενικής Συνέλευσης: δημοσιεύσεις, προσκλήσεις, διαδικασίες που πρέπει να ακολουθηθούν, προκειμένου η συνέλευση να διεξαχθεί ομαλά, μέσα σε πολιτισμένα και δημοκρατικά πλαίσια, και να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα, αλλά και μία σύντομη εισήγηση. Η δέσμευσή μου, βέβαια, αυτή δεν πέρασε ολόκληρη - για ευνόητους λόγους - στην ιντερνετική δημοσίευση. Υπάρχει, όμως, στην επιστολή μου προς το Κοινοτικό Συμβούλιο. Προβλήματα σαφώς και θα συναντήσουμε, ούτε συζήτηση, αλλά θα τα καταφέρουμε! Το μόνο που θα έχει να κάνει ο πρόεδρος είναι να ελέγχει τα κείμενα - και να κάνουμε μαζί τις αλλαγές που θα ήθελε - να  υπογράφει και να στέλνει με e-mail τις δημοσιεύσεις, να φροντίζει για την αλληλογραφία και να αναλάβει η Κοινότητα κάποια μικροέξοδα για την εξεύρεση του χώρου της συνέλευσης και την εγκατάσταση τεχνολογικών μέσων. Οπωσδήποτε, όλα αυτά απαιτούν άριστη συνεργασία μεταξύ μας. Χωρίς αυτή τη συνεργασία και την αλληλοεμπιστοσύνη, τίποτε δεν μπορεί να προχωρήσει! Οι φόβοι μου, ωστόσο, αλλού ελλοχεύουν: Μετά την τακτική της κωλυσιεργίας, που εκθέτει κάποιους, πολύ φοβάμαι μήπως, υποκρινόμενοι, μεν, αυτοί ότι επιθυμούν τη σύγκληση της γενικής Συνέλευσης, αλλά υπογείως να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να αποτύχει! Κάτι μου λέει ότι δεν τολμούν να τη συγκαλέσουν και θα θελήσουν με κάθε τρόπο να την αποφύγουν! Αισθάνονται ότι εκεί μάλλον θα πρέπει να απολογηθούν - και τι να πουν; - αλλά και για άλλους λόγους που δεν είναι της στιγμής. Όμως, θα ήθελα να τους καθησυχάσω. Η συνέλευση αυτή θα έχει άλλο σκοπό και άλλο χαρακτήρα. Δεν θα είναι, επ' ουδενί, ούτε απολογιστική, ούτε απολογητική. Αυτό δεν θα επιτραπεί σε κανέναν, γιατί τότε θα εκτραπεί από τους στόχους που θα έχει θέσει. Θα γίνει με σκοπό να ληφθούν καθοριστικές αποφάσεις για το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου! Οι δεσμεύσεις και οι προτάσεις των αρμόδιων φορέων, αυτές, ναι, σαφώς και θα έχουν μεγάλη σημασία στη συνέλευση, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Εκεί που έχει φτάσει σήμερα η κατάσταση στο χωριό της Οξυάς, Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ και μόνη του ελπίδα είναι Η ΒΟΗΘΕΙΑ που θα έρθει από την πολιτεία, πρωτίστως, και τα αντισταθμιστικά, μετέπειτα, ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΩΝ ΑΠΕ ( υδροηλεκτρικά και ανεμογεννήτριες)!
 
    


        

Παρασκευή 11 Αυγούστου 2017

    81. Πολύ νωρίς έφυγε απ΄τη ζωή ο Πάρης!


   Στην πιο μεστή του ηλικία - μόλις 57 ετών - έφυγε από κοντά μας ο φίλος και συγχωριανός μας Πάρης Μπλέτσας! Μετά τη χειρουργική επέμβαση, στην οποία υποβλήθηκε, τον πρόδωσε η μετάσταση της επάρατης νόσου που τον ταλαιπωρούσε τους τελευταίους 5-6 μήνες. Τελικά, υπέκυψε στο μοιραίο στις 27 Ιουλίου, μία ημέρα μετά την ονομαστική του εορτή! Η κηδεία του έγινε την επομένη, 28 του μηνός, στο Μουζάκι, ενώπιον πλήθους κόσμου που συνέρρευσε για να παρακολουθήσει την εξόδιο ακολουθία, στον κεντρικό Ναό του Μουζακίου (ώρα 6 μ.μ.). Στους αποχαιρετιστήριους λόγους τους, ο Κώστας Δ. Μπλέτσας - πρώην πρόεδρος του Συλλόγου των Απανταχού Οξυωτών Αθηνών - έπλεξε το εγκώμιο της προσωπικότητας του Πάρη, ενώ ο γράφων αναφέρθηκα κυρίως στους προβληματισμούς του θανόντος για τη γενέτειρά του και την έντονη επιθυμία του να ιδεί στο χωριό του να δημιουργούνται στοιχειώδεις υποδομές, για μία σύγχρονων προδιαγραφών διαβίωση των κατοίκων του. Δυστυχώς, το μόνο που είδε εν ζωή ο Πάρης ήταν μία συνεχής φθίνουσα πορεία της γενέτειρας, που, χωρίς κάποιες παρεμβάσεις από την πολιτεία και τις αρμόδιες Αρχές, το χωριό της Οξυάς οδηγείται εκ του ασφαλούς στη διάλυσή! Πιο συγκεκριμένα, στον ύστατο χαιρετισμό μου προς το φίλο Πάρη, είπα τα εξής:
   "Η πρωινή είδηση, σήμερα, δεν ήταν απλώς δυσάρεστη. Ήταν οδυνηρή έκπληξη που σε αφήνει άναυδο! Και ήταν ακόμα πιο οδυνηρό, στη συνέχεια, το να προσπαθήσεις να ανασυντάξεις τα συντρίμια του εαυτού σου και να αποχαιρετήσεις για πάντα έναν εξαιρετικό φίλο και συγχωριανό, που τόσο ξαφνικά και άδικα έφυγε από κοντά μας, μία μόνο μέρα μετά την ονομαστική του εορτή, πάνω στην πιο μεστή και παραγωγική του ηλικία. Μόλις 57 ετών!
   Είχαμε αναθαρρήσει όλοι μας, φίλε μου Πάρη, όταν πριν από λίγες μέρες ακούσαμε ότι ξεπέρασες το πρόβλημά σου και τη δοκιμασία που σε ταλαιπωρούσε εδώ και λίγους μήνες, γι' αυτό και ο συγκλονισμός μας ήταν ακόμα πιο ισχυρός στο άκουσμα της αιφνιδιαστικής σου απώλειας! Είχαμε ακούσει ακόμα ότι στην ονομαστική σου εορτή - στις 26 Ιουλίου - προγραμμάτισες να έρθεις για τις διακοπές σου στην Οξυά και, κάτω από τη σκιά των δέντρων, που βρίσκονται μπροστά στην αυλή του σπιτιού σου, να ξεκουραστείς, μέσα στο δροσερό τοπίο της Γουρνόλακκας που τόσο αγαπούσες. Αλλά δεν πρόλαβες, Πάρη! Δεν πρόλαβες, ούτε εσύ να απολαύσεις εκεί τις διακοπές σου, αλλά ούτε και η δική μας χαρά να πραγματοποιηθεί, να σε δούμε πάλι γερό και δυνατό, όπως πάντα! Η αδυσώπητη μοίρα, βλέπεις, ούτε διακοπές κάνει, ούτε εξαιρέσεις! Όπου χτυπά, αφήνει έντονα τα σημάδια της!
    Μέσα στο χειμώνα, φίλε Πάρη, που είχαμε επικοινωνήσει κάποια στιγμή, μου είπες ότι κάτι θα ήθελες να μου πεις για το χωριό, όταν φέτος το καλοκαίρι θα συναντιόμασταν. Ούτε αυτό το πρόλαβες, φίλε μου! Το πήρες μαζί σου, αλλά, καθώς γνώριζα κάποιες σκέψεις σου, το χιούμορ σου και τον αυτοσαρκασμό, με τα οποία αντιμετώπιζες τα ζητήματα του χωριού, θα επιχειρήσω να το αποκρυπτογραφήσω. Υποθέτω - και δεν πρέπει να κάνω λάθος - ότι ήθελες να μου πεις κάτι που είχε σχέση με αυτό που πολύ εύστοχα κάποτε μου είχες πει: "Αθήνα-Μουζάκι, έρχομαι σε τρεις ώρες. Μουζάκι-Οξυά, θέλω τρεις μέρες"! Μέσα από τις υπερβολές μας, βέβαια, φίλε μου, πολλές φορές φωτίζουμε την αλήθεια και η αλήθεια εδώ είναι αμείλικτη, όταν βγαίνει στο φως και θελήσει κανείς να περιγράψει την ταλαιπωρία που υφίστανται οι Οξυώτες για να φτάσουν στο σπίτι τους, ανηφορίζοντας από το Μουζάκι ή θέλοντας να επιστρέψουν σ' αυτό! Ίδια και η ταλαιπωρία και όταν θελήσουν να συναντηθούν και να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, μέσα στα όρια του χωριού τους!Ούτε μία πλατεία στο Κέντρο του! Η Οξυά είναι το τελευταίο χωριό στην Ε.Ε. που δεν έχει πλατεία και αυτό από μόνο του θα έπρεπε να συγκινήσει κάποιους - και δεν εννοώ εδώ μόνο τις τοπικές Αρχές. 
   Φίλε μου Πάρη, ήσουν ένας ακατάβλητος μαχητής και το χωριό μας στερήθηκε την παρουσία σου, την ώρα που σε χρειαζόταν για να συνταχθείς με τις υγιείς δυνάμεις του τόπου μας και να απομονώσουμε τους "καβουροπιτάδες", όπως εγώ τους αποκαλώ, οι οποίοι, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, με τις πράξεις, τις αμέλειες και τους λόγους τους - εντός και εκτός της Οξυάς - συντελούν στην ασυνεννοησία και στη διάλυσή του! Πού να άκουγες και το τελευταίο που αυτοί λένε, φίλε μου: "Εδώ διαλύονται, λένε, χωριά του κάμπου, με περιφέρειες, καλλιεργήσιμες εκτάσεις και δυνατότητες ανάπτυξης, δεν θα διαλυθεί η Οξυά"; Είναι, δηλαδή, σαν να ομολογούν ότι θέλουν τη διάλυσή της! Τους πρόδωσε η σύγκριση ανόμοιων πραγμάτων! Όσα από τα χωριά του κάμπου διαλύθηκαν ή διαλύονται, αυτό δεν έγινε επειδή δεν είχαν ή δεν έχουν υποδομές, όπως συμβαίνει με την Οξυά, αλλά για λόγους που δεν είναι της στιγμής να τους αναφέρω, γιατί τότε θα ξεφεύγαμε από το λόγο που μας έφερε σήμερα σ' αυτόν εδώ το χώρο. Γνωρίζω πολύ καλά το θέμα και θα το αναπτύξω κάποια στιγμή  στο "Φηγουσιώτη", τον ιστότοπο όπου κάνω τις δημοσιεύσεις μου.
    Αυτή τη στιγμή, φίλε Πάρη, κρατάμε σαν φυλαχτό  την επιθυμία σου και την κάνουμε υπόσχεση ότι θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, ώστε το χωριό της Οξυάς στο εξής να ιδεί καλύτερες μέρες. Αυτό είναι και το μήνυμα που στέλνουμε, προς κάθε κατεύθυνση, ετούτη την ώρα του αποχαιρετισμού μας! Άλλωστε, είναι γνωστό ότι ένας τόπος - όπως ο Δήμος Μουζακίου - που δεν έχει λίμνες και θάλασσα, τα βουνά του πρωτίστως θα πρέπει να αξιοποιήσει. Εκεί χτυπάει η καρδιά της ανάπτυξής του. Εκεί όπου οι άνθρωποι, με μία σύγχρονων προδιαγραφών πρόσβαση, θα έχουν τη δυνατότητα να χαρούν τις ομορφιές του τόπου τους, να αναδείξουν τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα και να ατενίσουν τον κόσμο γύρω τους από ευρύτερους ορίζοντες. Ίσως τότε να αναπαυθεί και η δική σου ψυχή, φίλε μου, εκεί στους ακήρατους λειμώνες που θα βρίσκεται στο εξής! Τα προσφιλή σου πρόσωπα, η γυναίκα σου - η αγαπημένη σου Κατερίνα - τα αδέλφια σου, οι άλλοι οκείοι σου, οι φίλοι σου , οι συγχωριανοί και όλοι, όσοι βρέθηκαν σήμερα εδώ κοντά σου, θα σε θυμόμαστε για πάντα. Έχεις την εκτίμησή μας! ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ"!
                                       
                                                   Ένας παπάς, μα, τι παπάς!
                          (Εμβόλιμη αναφορά σ' αυτό το θέμα, λόγω της  επικαιρότητάς του)

    Μέσα στο συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα της εξοδίου ακολουθίας του Πάρη, υπήρξε και μία παραφωνία: ένας παπάς (ο παπα-Καναβός)! Ποτέ μου δεν πίστευα ότι θα μου συνέβαινε κάτι τέτοιο και, μάλιστα, αυτές τις ώρες! Με την είσοδό μου στο Ναό, μπήκα στο Ιερό, προκειμένου, ως είθισται, να δηλώσω ότι προτίθεμαι να εκφωνήσω τον επικήδειο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν γνώριζα καν αν υπήρχε και άλλος ομιλητής (τελικά, ήταν ακόμα ένας που δήλωσε μετά από μένα ότι θα μιλήσει). Από τους τρεις ιερείς, ήρθε κοντά μου ο προαναφερθείς:
- Πάτερ, σας ενημερώνω ότι προτίθεμαι να εκφωνήσω τον επικήδειο.... .
- Για να ιδώ (μου λέει).
    Του δείχνω τις τέσσερις μισές σελίδες και κάτι - καθώς σ' αυτές τις περιπτώσεις συνηθίζω να κόβω στη μέση τις χειρόγραφες σελίδες Α4 - και τότε τον ακούω να μου λέει, σε έντονο ύφος:
- Τι είναι αυτά; Αυτά είναι διάλεξη, όχι χαιρετισμός!
- Δύο σελίδες Α4 και κάτι είναι, πάτερ...!
- Όχι, είναι πάρα πολλά, να τα κόψεις!
- Τι να κόψω, πάτερ; Δομημένος λόγος είναι με ειρμό, κόβονται; Θα δημιουργηθούν χάσματα....!
- Όχι, να τα κόψεις. Αλλιώς δεν θα μιλήσεις!
     Α! με τα τελευταία του λόγια - και το ύφος του - άρχισε να δημιουργείται θέμα, σοβαρό μάλιστα, σε μια στιγμή που ακόμα δεν είχε εμφανιστεί άλλος ομιλητής. "Δεν μπορεί, κάτι συμβαίνει εδώ!", είπα μέσα μου. Και, να, τότε εμφανίζεται ο δεύτερος ομιλητής. Κι εκείνος περίπου τις ίδιες σελίδες είχε - δύο, έντυπες εκείνος, σελίδες και κάτι σε Α4 χαρτί - αλλά σ' αυτόν δεν έφερε καμία αντίρρηση. Τελικά, ο παπάς με το ζόρι και με φωνές - να δεις που μου έκανε και τη ...χάρη, στο τέλος! - μου επέτρεψε να μιλήσω, μόνο όταν άκουσε ότι ο άλλος παραιτείται, αλλά του είπε να μιλήσει πρώτα εκείνος!

                                                   "Είσαι απαράδεκτος....."!

    Ειλικρινά, δεν είχα σκοπό να αναφέρω εδώ το παραπάνω γεγονός, αν ο παπάς μας δεν έδινε ο ίδιος συνέχεια στο θέμα, ως εξής;
    Μετά το πέρας της νεκρώσιμης ακολουθίας, ο παπάς βγήκε στην αυλή της εκκλησίας και με περίμενε. Πώς το κατάλαβα; Μόλις με είδε να έρχομαι από μακριά, όρμησε, τρέχοντας, προς το μέρος μου και με δυνατή φωνή μέσα στον κόσμο, μου λέει: "Είσαι απαράδεκτος! Έκανες πολιτική αντιπαράθεση μέσα στην εκκλησία....! Άλλη φορά δεν θα ξαναμιλήσεις"! Προσπάθησα να του εξηγήσω, αλλά ούτε που με άκουγε. Μπήκε βιαστικά μέσα στο Ναό.
     Αν κανείς νομίσει ότι εγώ, προσωπικά, ευθυνόμουν σε κάτι για το θέμα που δημιουργήθηκε, λάθος κατάλαβε. Δυστυχώς - και το λέω αυτό με κάθε ειλικρίνεια - δεν φέρω ο ίδιος καμία ευθύνη για το επεισόδιο. Την ελαχίστη ευθύνη να αισθανόμουν ότι είχα, θα ζητούσα δημόσια συγνώμη. Αν πάρω την κάθε σκηνή της υπόθεσης, από την αρχή μέχρι το τέλος της, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι επρόκειτο για στημένο σκηνικό. Το γνώριζαν κάποιοι από το πρωί ότι θα μιλήσω. Κατάλαβα, μάλιστα, και ποιος ή μάλλον ποιοι το έστησαν. Ο ένας είναι Οξυώτης "καβουροπιτάς"! Ποιος ο στόχος τους; Να δημιουργηθεί θέμα μέσα στην εκκλησία και να αποδοθούν σε μένα οι ευθύνες! Αλλά, στη συνέχεια, να με εκθέσουν μέσα στο κοινό, καθώς αυτό βολεύει κάποιους κύκλους! Παραπληροφορημένος, παραπλανημένος και προκατειλημμένος εναντίον μου θεωρώ ότι ήταν ο παπάς μας.
     Φίλοι αναγνώστες, θα ήθελα για λίγο την προσοχή σας, για να μην παρεξηγηθώ. Δεν έχω τίποτε με τους ιερείς μας. Το αντίθετο, μάλιστα: Ίσως να είμαι από τους ελάχιστους ανθρώπους που εκφράζεται θετικά για το έργο της Εκκλησίας, αλλά και για το δίκαιο των παπάδων, με την κατάσταση που τελευταία έχει δημιουργηθεί στη χώρα μας. Θα 'ρθουνε στιγμές που δεν θα 'χουμε παπά για να μας θάψει! Όμως, δίκαιο δεν θα δώσω στο συγκεκριμένο παπά. Σέβομαι το σχήμα της Ιεροσύνης του και το ράσο, αλλά, ας μου επιτραπεί, όχι το πρόσωπο. Η συμπεριφορά του δεν συνάδει με την ιδιότητά του! Τόσο στην πρώτη φάση, μέσα στο Ναό, όσο και στη δεύτερη, έξω απ΄αυτόν. Αν είχαμε, τουλάχιστο, εδώ καμιά δεκαριά ομιλητές, τότε θα του αναγνώριζα κάποια ελαφρυντικά για τη στάση του. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας απαγορέψει - ούτε μας κάνει τη χάρη - να αποχαιρετίσουμε έναν νεκρό φίλο και συγχωριανό, ως είθισται, μέσα στην εκκλησία. Μία τάξη, λοιπόν, θα πρέπει κάποτε να μπει και σ' αυτό το θέμα. Ούτε μεζούρες κατά το δοκούν και ανάλογα με τις διαθέσεις κάθε ιερέα, λίγα μόλις λεπτά πριν από τη στιγμή του αποχαιρετισμού, αρμόζουν, ούτε λογοκρισίες. Κάθε ομιλητής αυτές τις στιγμές αναλαμβάνει την ευθύνη των λόγων του. Οι αρμόδιοι της Εκκλησίας μας θα μπορούσαν να βγάλουν μία ανακοίνωση - εκτός αν υπάρχει και δεν το γνωρίζω - με την οποία να καθορίζεται η διάρκεια - και το εύρος - ενός βασικού επικήδειου λόγου ή χαιρετισμού, καθώς και η διάκριση μεταξύ των δύο, ώστε να εκλείψουν παρόμοια φαινόμενα μέσα στην εκκλησία.
    Όσο για την "πολιτική αντιπαράθεση", που μου είπε, πού την είδε; Μήπως αυτό είχε από την αρχή στο νου του; Μίλησα για κόμματα και για πολιτικά πρόσωπα; Άκουσε να αναφέρομαι σε συγκεκριμένα ονόματα; Προσέβαλα κάποιον ή μήπως ξέφυγα από τα όρια της κοσμιότητας; Μίλησα μόνο για μία αφόρητη κατάσταση που επικρατεί στο χωριό της Οξυάς, ένα χωριό που βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης! Άλλωστε, αυτή η κατάσταση απασχολούσε έντονα εν ζωή το νεκρό φίλο μου. Δεν θα αναφερόμουν σ' αυτή; Οι στόχοι, οι καημοί και οι επιθυμίες του θανόντος, αυτά προέχουν, νομίζω, σ' αυτές τις περιπτώσεις. Προέχει, ωστόσο, και κάτι άλλο εδώ: Δεν είδα να συγκινηθεί ο παπάς μας από την κατάσταση της Οξυάς! Τουλάχιστο, αυτό φάνηκε από όλη αυτή την υπόθεση. Και ερωτώ: Συμφωνεί ο παπάς μας με τη διάλυση αυτού του χωριού; Τέτοιες ώρες, τη λέξη "απαράδεκτος" βρήκε ως την πιο κατάλληλη να μου απευθύνει; Ακόμα και πολιτική αντιπαράθεση να έκανα, αυτό θα ήταν πιο φοβερό από τη σκληρή πραγματικότητα της διάλυσης ενός χωριού; Γι' αυτό, δεν βρήκε έστω μία λέξη να πει;
     Ως εξαίρεση, τελικά, και μεμονωμένη θεωρώ την περίπτωση αυτού του παπά και δεν έχει καμία σχέση με άλλους ιερείς, που εκτιμώ βαθύτατα!

                                                     Σύντομο βιογραφικό του Πάρη!

     Ήταν το τρίτο παιδί του Ηλία Χρ. Μπλέτσα και της Όλγας Αν. Γκέκα. Γεννήθηκε το 1960, στην Οξυά. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στο Δημοτικό Σχολείο Μοναστηρίου (Αγίας Τριάδας) Οξυάς και αποφοίτησε από το 6τάξιο Γυμνάσιο Μουζακίου. Από το 1985, εργαζόταν ως υπάλληλος του ΙΚΑ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, στην Αθήνα, όπου έκτοτε και διέμενε (περιοχή Γκύζη). Ήταν παντρεμένος με την Οξυώτισσα Κατερίνα Παν. Μπλέτσα, που εργάστηκε ως νηπιαγωγός στο Δήμο Βριλησσίων Αττικής και σήμερα κατέχει ανώτερο και υπεύθυνο πόστο στο δήμο. Παρά το γεγονός ότι δεν απέκτησαν παιδιά , ήταν ένα ταιριαστό και ευτυχισμένο ζευγάρι. Έχει δύο ακόμα μεγαλύτερα αδέρφια ο Πάρης: τον Τάσο και την Ελένη.
  Λάτρης της σύγχρονης τεχνολογίας ο Πάρης, ήταν ένας συνειδητοποιημένος πολίτης που παρακολουθούσε με έντονο ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα στη χώρα μας (πολιτικά, οικονομικά, καλλιτεχνικά, αθλητικά). Ήταν φανατικός ΑΕΚτζής, όπως και ο αδερφός του ο Τάσος. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, επίσης, έδειχνε και για όσα συνέβαιναν στη γενέτειρά του, την Οξυά, και τον προβλημάτιζε πολύ η κατάσταση - και η φθίνουσα πορεία - στην οποία έβλεπε να έχει περιέλθει ο τόπος που γεννήθηκε. Παρά ταύτα, χαρά του ήταν να έρχεται και να ξεκουράζεται, για μερικές μέρες, τα καλοκαίρια στη Γουρνόλακκα της Οξυάς, όπου και η πατρική του κατοικία.

                                        Οι συναντήσεις μας στο.....γήπεδο και οι μνήμες!

   Η απώλεια ενός ανθρώπου συχνά γίνεται η αφορμή για να ξεσκονίσει κανείς τα ράφια του ασυνείδητου και να φέρει στην επιφάνεια μνήμες και συναισθήματα από το μακρινό παρελθόν, που βρίσκονται σε άμεση συνάφεια με το πρόσωπο που αποχαιρετίσαμε για πάντα. Αυτό το νόημα έχουν και όσα ακολουθούν πιο κάτω:
    Στα νεανικά μας χρόνια, τα καλοκαίρια υπήρχαν πολλά παιδιά σ' αυτή την περιοχή της Οξυάς, αλλά μαζεύονταν στη Γουρνόλακκα και παιδιά από άλλους συνοικισμούς του χωριού. Ο λόγος; Το ποδόσφαιρο! Ποδοσφαιρικό σχολείο η Γουρνόλακκα! Μην πάει ο νους σας σε κάποιο σύγχρονο γήπεδο - πού τέτοιες πολυτέλειες τότε! Ούτε και σήμερα, άλλωστε, δεν θα  τις βρεις.  Κοντά στο πατρικό σπίτι του Πάρη, υπήρχε ένα χωράφι με πολλά χόρτα. Σαν πιο μεγάλος εγώ, με μία κοσσιά έκοβα μόνος μου τα χόρτα του χωραφιού και, να, το γήπεδο έτοιμο προς χρήση! Κάπου 50Χ30 μ. περίπου! Είχε, βέβαια, μία ελαφρά κλίση προς τα κάτω, αλλά ποιος τα λογάριαζε τότε αυτά. Μάλλον μας βόλευε κιόλας κάποιες φορές! Μαρακανά ήταν για μας! Όσο για τέρματα; Βάζαμε μεγάλες πέτρες ή κάποια ρούχα μας. Σαν άρχιζε το παιχνίδι, παίκτες, διαιτητές και ....εποπτεύουσες Αρχές, όλα σε ένα και με ΚΑΠ την καλή μας προαίρεση! Εκτός και αν υπήρχαν κάποιοι μεγαλύτερης ηλικίας, που μας παρακολουθούσαν - και είχαν σχετικές γνώσεις. Αυτούς μπορούσαμε κάποτε να τους καλέσουμε να εκφέρουν τη γνώμη τους για κάποια αμφισβητούμενη φάση του αγώνα. Ένας απ' αυτούς ήταν ο μακαρίτης ο Θωμάς Χρ. Μπλέτσας - πήγε άδικα κι αυτός, σε τροχαίο - θείος του Πάρη, που θεωρούνταν ειδήμων και στο ποδόσφαιρο. Περίπτωση φιλομαθούς ανθρώπου ο Θωμάς - θυμάμαι - που πολλές φορές μας άφηνε άναυδους με τις γνώσεις που είχε, παρά το γεγονός ότι είχε τελειώσει μόνο το δημοτικό! Χρονόμετρο και ημίχρονα είχαμε, ωστόσο, ο χρόνος, που συμφωνούσαμε πριν από τον αγώνα, συνήθως παρατείνονταν δύο και τρεις φορές, ώσπου να πεινάσουμε και να μη μας κρατούν τα πόδια μας!

                                                     Μύλλερ και....Μπεκεμπάουερ!

    Ποδοσφαιρικά - και όχι μόνο, βέβαια -  εγώ και ο Πάρης είχαμε μία αμοιβαία εκτίμηση ο ένας για τον άλλον. Σχεδόν πάντα, ήμαστε αντίπαλοι στον αγώνα. Σέντερ φορ εγώ, γρήγορος και ευέλικτος - δεν έχανα γκολ στην περιοχή - γι' αυτό και ο Πάρης με "βάφτισε" Μύλλερ, ενώ από μένα άκουγε πολλές φορές να τον αποκαλώ Μπεκεμπάουερ, για το αρχοντικό του παιχνίδι στην άμυνα! Και ήταν, πράγματι, πολύ καλός και απροσπέλαστος κεντρικός αμυντικός ο Πάρης (1,90 μ. ύψος), που θα μπορούσε να είχε σταδιοδρομήσει και ως ποδοσφαιριστής αν τότε υπήρχε κάποιο πρόσωπο να τον προωθήσει σε ομάδες και να τον στηρίξει. Πολύ καλός αμυντικός ήταν και ο αδερφός του Πάρη, ο Τάσος, ο οποίος, στη συνέχεια, είχε κάποιου είδους εμπλοκή και με το ποδόσφαιρο στο Μουζάκι, όπου διαμένει. Μάλλον από το δικό του ταλέντο πήρε στοιχεία και η κόρη του, ως φαίνεται, που ήταν μέλος της ποδοσφαιρικής ομάδας του Λυκείου Μουζακίου, ομάδας που κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας, στο διασχολικό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα Θηλέων της χώρας μας, το 2013, εκπροσωπώντας στη συνέχεια και την Ελλάδα στο διασχολικό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, που διεξήχθη στη Γαλλία, το καλοκαίρι του ιδίου έτους!

Άποψη της Γουρνόλακκας
(Μία από τις έξι οικίες του οικισμού)

    Επιστρέφοντας, όμως, στο ....γήπεδο της Γουρνόλακκας - και κλείνοντας τη σύντομη αυτή ποδοσφαιρική αναφορά μου, για χάρη του αδικοχαμένου Πάρη - θα ήθελα να αναφέρω και κάποια άλλα παιδιά, σπουδαία ταλέντα, θυμάμαι, που έρχονταν τότε και έπαιζαν μαζί μας. Ο πιο σπουδαίος, βέβαια, ήταν ο Δημήτρης Κ. Κουτσικουρής, από το συνοικισμό της Δάφνης. Μεγάλο ταλέντο και ο Στέφανος Ν. Παπαρίζος. Και οι δύο αυτοί ήταν δημιουργικότατοι στο κέντρο του γηπέδου, θαυμάσιοι ντριπλέρ αλλά και πολύ καλοί επιθετικοί με φοβερά σουτ! Κάποτε έπαιξε μαζί μας και ένας ακόμα μεγάλος ποδοσφαιριστής από τη Γουρνόλακκα - για ένα διάστημα είχε παίξει και στον Παναθηναϊκό - αλλά έφυγε κι αυτός πολύ γρήγορα απ' τη ζωή: Ήταν ο Μακάριος Ευρ. Μπλέτσας! Το όνομά του δόθηκε από έναν δάσκαλο, που υπηρέτησε στο σχολείο του Μοναστηρίου, την εποχή που ο κύπριος ηγέτης Μακάριος είχε επιστρέψει από την εξορία του στις Σεϋχέλλες νήσους! Μαζί μας κάποιες φορές έπαιζε κι ένας...Κουσουλάκης - όπως τον φωνάζαμε: Ήταν ο Γιάννης Κων. Μπλέτσας, από τη Μεσορράχη! Τέλος, εξαιρετικοί άνθρωποι από τη Γουρνόλακκα - με λιγότερες, βέβαια,.....ποδοσφαιρικές δάφνες - υπάρχουν και αρκετοί ακόμα, όλοι τους συγγενικά πρόσωπα του Πάρη, που διαμένουν επίσης στην Αθήνα, όπως π.χ. είναι τα παιδιά του Θωμά Μπλέτσα και τα αδέρφια του Μακάριου - ονόματα που προαναφέρθηκαν - και άλλοι. Παράλειψή μου θα ήταν αν δεν ανέφερα το σύζυγο της Ελένης - αδερφής του Πάρη - τον Νίκο Κ. Μπλέτσα. Τα καλοκαίρια διαμένουν αρκετούς μήνες στο χωριό και καλλιεργούν τους κήπους τους, με τα υπέροχα κηπευτικά τους! Απαραιτήτως εδώ μας χρειάζεται και ο γεωπόνος: Είναι ο Λευτέρης Ευαγγ. Μπλέτσας - ξάδερφος κι αυτός του Πάρη απ΄τη Γουρνόλακκα. Λίγο πιο κάτω, από τη Μεσορράχη, είναι και οι γονείς και τα αδέρφια της Κατερίνας - της πολυαγαπημένης συζύγου του Πάρη - που διαμένουν στο Μουζάκι. Να είναι όλοι τους καλά! Να ζήσουν και να θυμούνται τον Πάρη τους!
   
   
   
    

Τρίτη 8 Αυγούστου 2017

                    80. Οξυώτικα 15:

      Μία θεατρική παράσταση τον Ιούλιο στην Οξυά!
    
  Αν εξαιρέσει κανείς το εκπληκτικό φυσικό περιβάλλον, την καθαρότητα της φύσης και τα αγνά και ανόθευτα προϊόντα της Οξυάς, λίγα είναι τα ευχάριστα που θα μπορούσε να παρουσιάσει στο κοινό ένα ρεπορτάζ από τη γενέτειρα και τη μέχρι στιγμής πάραμονή μου σ' αυτή. Με τις ευχάριστες εντυπώσεις θα ξεκινήσω, γιατί στις επόμενες δύο-τρεις θεματικές ενότητες του "Φηγουσιώτη" θα ακολουθήσουν τα δυσάρεστα, είτε αυτά έχουν να κάνουν με την αναπόδραστη μοίρα του ανθρώπου είτε με την τραγικότητα των συνθηκών ζωής, σε ένα υπό διάλυση χωριό, και την εντυπωσιακά - ίσως και μεθοδευμένα - αδιάφορη στάση κάποιων προσώπων!

   
    Μία ευχάριστη νότα, για το χωριό της Οξυάς, αποτέλεσε η θεατρική παράσταση του Ντίνου Κορδώση, Οι Γαρουφαλλιές του Μπαρμπα Θανάση, που δόθηκε από τη Θεατρική Ομάδα του Συλλόγου των Απανταχού Οξυωτών Αθηνών, το βράδυ του Σαββάτου της 22 Ιουλίου, στο θαυμάσιο χώρο της Αγίας Κυριακής. Πλήθος κόσμου την παρακολούθησε, χειροκρότησε τους συντελεστές της και απόλαυσε μία εξαιρετική κωμωδία, που συνδυάζει στοιχεία από την περασμένη και τη σύγχρονη ζωή.

                                  Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου

    Ως υπόθεση, το τρίπρακτο αυτό έργο εκτυλίσσεται σε ένα ορεινό χωριό των Αγράφων, που βρίσκεται κοντά στο Μουζάκι της Καρδίτσας. Το αφήγημά του αποτελεί ένα συνδυαστικό κράμα νεωτεριστικών αντιλήψεων και παλαιών αρχών, μέσα στις συνθήκες ζωής της δεκαετίας του '70. Βασικά του πρόσωπα είναι δύο συμφοιτητές μαθηματικών - Μιχάλης και Χάρης - ο ένας εκ των οποίων (Μιχάλης) βρέθηκε για δήθεν ολιγοήμερες καλοκαιρινές διακοπές στο χωριό του, προσκαλώντας και το φίλο του σ' αυτό, ο Μπαρμπα Θανάσης, ένας κτηνοτρόφος ολίγων αιγοπροβάτων, που ζούσε στο χωριό μαζί με τη μονάκριβη και πανέξυπνη κόρη του, τη Γαρουφαλλιά, η οποία είχε αναλάβει όλες τις δουλειές του σπιτιού, καθώς είχε μείνει ορφανή από μητέρα σε πολύ μικρή ηλικία. Κοντά σ' αυτούς και η προξενήτρα του χωριού - αυτές και οι καφετζούδες ποτέ δεν έλειπαν  σε κάθε χωριό, παλαιότερα - η νονά Τσεβή (του Μιχάλη).
     Ο Μιχάλης, ο οποίος, σε αντίθεση με το Χάρη που έγινε καθηγητής, διέκοψε τις σπουδές του - αλλά δούλευε σε συνεργείο αυτοκινήτων - ήρθε στο χωριό του, στο πανηγύρι του Αη-Λιά, για ένα συγκεκριμένο σκοπό: Να βρει έναν θαμμένο θησαυρό από την εποχή της Κατοχής, προκειμένου να ρεφάρει τη χρεωκοπία, στην οποία τον οδήγησε το πάθος της χαρτοπαιξίας - όλα αυτά, βέβαια, εν αγνοία της γυναίκας του που τον θεωρούσε ...καπιταλίστα και είχε έρθει μαζί του στο χωριό. Μηχανορράφος και κωμικά πανούργος καθώς ήταν ο Μιχάλης, παρασύρει το φίλο του το Χάρη σε πολλές περιπέτειες στο χωριό (με ερωτικά φλερτ και κωμικοτραγικές καταστάσεις, που διανθίζονται με αρκετά εύστοχα επινοήματα του σεναριογράφου). Τελικά, ο μόνος θησαυρός, που βρέθηκε, ήταν η Γαρουφαλλιά για το Χάρη.....!

                                         Έλαβαν μέρος από τη Θεατρική Ομάδα

1. Θανάσης Β. Πιτσιάβας (Μιχάλης)
2. Δημήτρης Χρ. Μπλέτσας (Χάρης)
3. Κώστας Δ. Μπλέτσας (Μπαρμπα Θανάσης)
4. Βασιλεία Κων. Μπλέτσα (Γαρουφαλλιά)
5. Βασιλική Χρ. Μπλέτσα (Μαρία, σύζυγος του Μπαρμπα Θανάση)
6. Δήμητρα Παντ. Κωνσταντάκη (Φωφώ, σύζυγος του Μιχάλη)
7. Γεωργία Δημ. Θεοδωράκη (νονά Τσεβή)

                                 Άλλοι συντελεστές της παράστασης

Ντίνος Κορδώσης: σεναριογράφος και σκηνοθέτης - επέλεξε και τη μουσική επένδυση.
Στέφανος Λεων. Κωνσταντινίδης (στούντιο Φάμπρικα): μίξη και επεξεργασία τραγουδιού.
Νάνση Κορδώση: τραγούδι.
Μιχάλης Κων. Γκέκας: μίξη και επεξεργασία των υπόλοιπων ακουσμάτων, μόρφωση του
                                        ηχογραφημένου αρχείου.

Παντελής Κων. Κωνσταντάκης: συντονιστής των συναντήσεων της Θεατρικής Ομάδας.
Τα σκηνικά επιμελήθηκε η Θεατρική Ομάδα.
Τα αντικείμενα, που απαιτήθηκαν, προέρχονταν από το κεντρικό Λαογραφικό μουσείο της Οξυάς.


                                                    Ο Ντίνος Κορδώσης

    Ο Ντίνος ο Κορδώσης δεν είναι Οξυώτης - από την Κόρινθο κατάγεται - αλλά θεωρώ ότι είναι ο πιο γνήσιος Οξυώτης! Ασχολείται με ιδιαίτερο ζήλο με τα αντικείμενά του και δεν τον έχει προσβάλει το μικρόβιο των...καβουροπιτάδων και των διχαστικών μηνυμάτων, που κατατρώγει τα σπλάχνα του χωριού της Οξυάς, εδώ και κάποια χρόνια, μέσα σε ένα κλίμα όπου και οι πιο σωστές και ρεαλιστικές ιδέες, που πέφτουν στο τραπέζι των συζητήσεων, αλέθονται μαζί με τα σκύβαλα μέσα στο μύλο της ασυνεννοησίας αυτού του τόπου και καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων! Έτσι, κάποιοι που υποδαυλίζουν αυτή την κατάσταση, είναι εκείνοι που επωφελούνται κιόλας, προωθώντας τους δικούς τους ιδιοτελείς σχεδιασμούς!
  Ο Ντίνος Κορδώσης είναι άνθρωπος εξαιρετικής παιδείας: μαθηματικός, πολιτικός μηχανικός, σεναριογράφος, σκηνοθέτης και με πολλά ακόμα ενδιαφέροντα (καλλιτεχνικά, επιστημονικά, εικαστικά, αστρονομικά, αθλητικά). Αποτελεί ευτυχή συγκυρία η παρουσία του και η ενασχόλησή του με τα δρώμενα του χωριού της Οξυάς, μέσω της Θεατρικής Ομάδας του Συλλόγου των Απανταχού Οξυωτών Αθηνών. Ως σεναριογράφος, δεν ξεκίνησε να γράφει τα σενάριά του από την Οξυά (δύο μέχρι στιγμής). Είχε ήδη μία διαδρομή στο χώρο. Έχει γράψει αρκετά ακόμα μονόπρακτα, για σχολική - και όχι μόνο - χρήση, τα οποία έτυχαν καθολικής αποδοχής και ευμενών σχολίων. Στα θέματα κοινωνικού περιεχομένου, που πραγματεύεται στα σενάριά του, είναι λίαν διεισδυτικός στους χαρακτήρες των ηρώων του και επικεντρώνεται κυρίως στα ουσιώδη ηθογραφικά στοιχεία. Δημιουργικός και φιλότεχνος όπως πάντα, προσεχώς πρόκειται να εγκαταστήσει, μπροστά στο Πολιτιστικό Κέντρο - πρώην Δημοτικό Σχολείο του κέντρου της Οξυάς - ένα ηλιακό ρολόι, δικής του έμπνευσης και κατασκευής!
    Ντίνο, σε ευχαριστούμε! Ευχαριστούμε και τα παιδιά της Θεατρικής Ομάδας, που επενδύουν δημιουργικά το χρόνο τους, καθώς και όλους τους συντελεστές της κάθε παράστασης!


     


             


         

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *