57.Οξυώτικα 11:
   Μία σύγχρονη θεατρική παράσταση από το χθες της Οξυάς!

   Πολύ μικρών διαστάσεων αποδείχθηκε ο χώρος του αμφιθεάτρου της Νέας Αγχιάλου, χθες βράδυ του Σαββάτου, 26 του Μάρτη 2016, για να χωρέσει το πλήθος του κόσμου που συνέρρευσαν για να παρακολουθήσουν την παράσταση που έδωσε η ερασιτεχνική θεατρική ομάδα του Συλλόγου των Απανταχού Οξυωτών Αθηνών Ν.Καρδίτσας. Η ηθογραφική κωμωδία "Δυο γαμπροί για τη Γιωργίτσα", του Ντίνου Κορδώση, έτυχε αποθεωτικής υποδοχής και επιτυχίας και οι συντελεστές της απέσπασαν το θερμό χειροκρότημα των θεατών, οι περισσότεροι των οποίων ήταν Οξυώτες.

    Εξαιρετική η δουλειά του συγγραφέα, σεναριογράφου και σκηνοθέτη Ντίνου Κορδώση, παρά τις δύσκολες εποχές που διανύουμε και τα λειψά μέσα που είχε στη διάθεσή του. Από την άλλη, μπορεί ο σεναριογράφος να άντλησε ιδέες και υλικό, τόσο από το βιβλίο μου "Ιστορία και παράδοση της Οξυάς

Καρδίτσας και της περιοχής των Αγράφων" όσο  και από τις αφηγήσεις των μελών του παραπάνω συλλόγου, ο "μύθος"της υπόθεσης, ωστόσο, η πλοκή, οι εύστοχοι διάλογοι και η γλωσσική επένδυση του έργου, είναι αποτέλεσμα της προσωπικής ευρηματικότητας, έμπνευσης και άοκνης προσπάθειάς του. Τα κοινωνικά, ηθογραφικά και σκηνοθετικά στοιχεία είναι απόλυτα ταυτισμένα με την εποχή, στην οποία αναφέρεται η υπόθεση της κωμωδίας.

    Το σκηνικό ήταν πάντα, βέβαια, το ίδιο - ένα δωμάτιο σπιτιού με την επίπλωση της εποχής του 1960 - αλλά την πλοκή του έργου διαδέχονταν χαρακτηριστικοί διηγηματικοί κύκλοι, πολύ έξυπνα δεμένοι μεταξύ τους, τόσο γλωσσικά όσο και ενδυματολογικά. Ακόμα και ονόματα συνοικισμών, τοποθεσιών του χωριού, προσώπων και οικογενειών από τη μακρινή εκείνη εποχή ακούστηκαν, μέσα σε μια ατμόσφαιρα ασυγκράτητου γέλιου! Τα πιο σημαντικά από αυτά τα ευρηματικά σεκάνς - θα μπορούσαμε να τα πούμε - ήταν δύο: εκείνο της εισόδου στο σπίτι ενός υποτιθέμενου Οξυώτη ελληνοαμερικανού, με πολλά ντόλλαρς στην τσέπη (Κώστας Μπλέτσας), και το άλλο ενός γιατρού - με το όνομα ενός πραγματικού παθολόγου γιατρού που ερχόταν στο χωριό εκείνη την εποχή (Πέτρος Μπερέτας). Όλοι πήραμε τότε κάποιο σιροπάκι ή χαπάκι με τις....λιτές συνταγές του αείμνηστου Γκίκα, με το χαρακτηριστικό μπερεδάκι στο κεφάλι, τα κόκκινα σκαρπίνια και τις φαρδιές περισκελίδες του παντελονιού του πάντα δεμένες με καλτσοδέτες λίγο πιο πάνω από τους αστραγάλους - περίπου σαν άλλος κλόουν της παλαιάς ιταλικής κωμωδίας!(σ.σ.Τα τελευταία αυτά δεν υπήρχαν στο έργο, τα προτείνω τώρα εγώ, που τον θυμάμαι καλά)! Γιατί όχι; Μπορούν και τώρα ακόμα να προστεθούν και άλλα παρόμοια "σεκάνς", με πρωταγωνιστές πρόσωπα ή και ζώα που συμμετέχουν σε κωμικές καταστάσεις της εποχής του 1960. Οι πιο μεγάλοι θα θυμούνται αρκετά από δαύτα. Κύριε Κορδώση, μάλλον έχει και συνέχεια η έρευνά σας, καθώς δείχνουν τα καθέκαστα!

     Εντύπωση, τέλος, προκάλεσε το γεγονός ότι οι ερασιτέχνες ηθοποιοί - όλοι τους Οξυώτες στην καταγωγή - επεστράτευσαν τόσο σπουδαίο υποκριτικό ταλέντο, ώστε νόμιζε κανείς ότι έχουμε να κάνουμε με επαγγελματίες ηθοποιούς! Αυτοί ήταν οι εξής: Μαντώ Γεωργ.Πατσιαούρα, Γεωργία Δημ.Θεοδωράκη (το γένος Ηλία Βασιλού), Παντελής Κων.Κωνσταντάκης, Γιάννης Βάιου Γκαραβέλας, Πέτρος Νικ.Μπερέτας, Θανάσης Βασ.Πιτσιάβας, Δημήτρης Χρ.Μπλέτσας και Κώστας Δημ.Μπλέτσας.

    Προσωπικά, θα ήθελα να συγχαρώ από καρδιάς τον κ.Κορδώση για την καθόλα επιτυχημένη - και ανιδιοτελή - προσφορά του, ο οποίος αν και μη Οξυώτης - κατάγεται από την Κορινθία - εντούτοις κατάφερε να μπει βαθιά στην ψυχολογία και τα κοινωνικά δρώμενα εκείνης της εποχής του χωριού της Οξυάς. Του εύχομαι να έχει πνευματική διαύγεια επαρκή, καλή συνέχεια και πάντα δυνατός! Συγχαίρω, επίσης, τόσο τους ερασιτέχνες ηθοποιούς της θεατρικής ομάδας όσο και όσους από τα μέλη του συλλόγου συμμετείχαν, από οποιοδήποτε πόστο, σ' αυτή την πρωτοπόρο προσπάθεια και ιδιαιτέρως, βέβαια, τους πάντα ακούραστους Κώστα Μπλέτσα, Πρόεδρο, και Μαρία Γκαραβέλα, Γραμματέα του Συλλόγου Οξυωτών Αθηνών.

                           Οι προσωπικές μου θέσεις - και καταθέσεις - μετά την παράσταση!

     Προσωπικά, θα ήθελα να πω λίγα λόγια μετά το τέλος της παράστασης, αλλά,λόγω του ότι αυτά που ήθελα να πω ήταν σε εντελώς διαφορετικό κλίμα και δεν έπρεπε επ'ουδενί να αλλοιωθεί ή να αφαιρεθεί κάτι από την επίγευση του γέλιου που άφησε στο κοινό το άφθονο και λεπτό χιούμορ που διέρρεε την υπόθεση του έργου, γι'αυτό και δεν έχασα την ευκαιρία. Τα καταθέτω εδώ στο "Φηγουσιώτη", ως καταστάλαγμα των συμπερασμάτων και των προσωπικών μου θέσεων: 
      Συνεχίζοντας την ποιοτική, διακριτική και δημιουργική του παρουσία ο Σύλλογος Απανταχού Οξυωτών Αθηνών, πάλι μας εξέπληξε ευχάριστα με τη θαυμάσια θεατρική παράσταση που είδαμε.
Αυτό, που σήμερα παρακολουθήσαμε, ήταν ένα στιγμιότυπο, θα μπορούσα να πω, από το μακρινό παρελθόν του χωριού της Οξυάς - και όχι μόνο βέβαια. Τα ίδια περίπου ισχύουν και για πολλές άλλες περιοχές της χώρας μας. Ήταν, αν θέλετε, ένα στοπ καρρέ, σύμφωνα με την κινηματογραφική γλώσσα. Αν θα βάζαμε στη σειρά πολλά παρόμοια στιγμιότυπα - στιγμές, δηλαδή, από την καθημερινή βιοπάλη εκείνων των εποχών, στιγμές από τις λατρευτικές εκδηλώσεις με τα πάμπολλα ήθη και έθιμα, στιγμές χαράς ή λύπης και δημιουργίας από όλες γενικά τις εκφάνσεις του περασμένου βίου αυτού του τόπου - τότε θα είχαμε μπροστά μας ένα πλαίσιο ζωής που ονομάζουμε ΠΑΡΑΔΟΣΗ.  Η παράδοση ενός τόπου - ή του έθνους μας - που έχει πάντοτε την έννοια της παράδοσης και παραλαβής μιας κληρονομιάς από κάθε προηγούμενη γενιά προς την επόμενη - δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να θεωρείται ξεκομμένη από τη σύγχρονη εποχή, ούτε φυσικά να αποσυνδέεται από την πρόοδο. Το αντίθετο μάλιστα. Παράδοση δεν σημαίνει μόνο επιστροφή στο χθες. Σημαίνει, ταυτόχρονα, σύνδεση με το σήμερα αλλά και συνέχεια για το αύριο. Πάνω στο στέρεο έδαφος της παράδοσης πατάει με σιγουριά, με το ένα της πόδι, κάθε σύγχρονη γενεά, για να μπορέσει να φύγει προς τα εμπρός με το άλλο. Χωρίς αυτό το στέρεο έδαφος της παράδοσης, η κοινωνία μας θα ήταν στην κυριολεξία μετέωρη! Παρότι η παράδοση δεν δέχεται εύκολα - και άκριτα - ό,τι καινούριο κουβαλάει το καράβι της μόδας και της εξέλιξης, ωστόσο δεν είναι καθόλου στατική και μόνο για τα μουσεία. Είναι πάντα ζωντανή και παρούσα. Πριν ενσωματώσει κάτι καινούριο στα προϋπάρχοντα σχήματά της ,πρώτα το ερευνά προσεκτικά και το σταθμίζει με κριτική ματιά και διάθεση. Μέσα από την παράδοση διασφαλίζεται η αναγκαία συνειδητοποίηση του υλικού που μας εξέθρεψε. Παράδοση,τελικά, είναι αυτό που είπε κάποτε ο Αϊνστάιν:"Ανέβηκα στους ώμους των προγόνων μου, για να οραματιστώ το μέλλον"!
     Οι σύγχρονοι δημιουργοί - ακόμα και εκείνοι που για διάφορους λόγους δεν το ομολογούν - όλοι στον αδαπάνητο θησαυρό της παράδοσης ανατρέχουν να αντλήσουν ιδέες και υλικό για τα δικά τους σύγχρονα δημιουργήματά τους: τεχνίτες, καλλιτέχνες, μουσικοσυνθέτες, εικαστικοί, λογοτέχνες!
Εκείνοι, επομένως, που στρέφονται - συνειδητά ή ασυνείδητα - κατά της παράδοσής μας, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επιχειρούν να κόψουν το κλωνάρι, πάνω στο οποίο κάθονται και οι ίδιοι!
      Ειλικρινά, ό,τι είδαμε σήμερα σ'αυτόν εδώ το φιλόξενο χώρο, εμένα μου έδωσε με απόλυτη σαφήνεια να καταλάβω - έστω και με το εργαλείο της διακωμώδησης γεγονότων και καταστάσεων - ότι δεν ήταν μόνο επιστροφή στο παρελθόν. Ταυτόχρονα, ήταν πολιτισμός και πρόοδος μαζί. Γι'αυτό και σας ευχαριστούμε θερμά όλους εσάς τους συντελεστές αυτής της απολαυστικής θεατρικής παράστασης.

    

                    56.Εθνικά θέματα 10:
              Η επιχείρηση κλοπής του ονόματος "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"
                    και το σιγοντάρισμα ανιστόρητων* ηγετών!

   (Δεν έχω καμία ιδιότητα πολιτική ή κρατικού λειτουργού, οπουδήποτε. Μία μόνο ιδιότητα είχα στη ζωή μου, αυτή του δασκάλου. Ως  Έλληνας πολίτης, ωστόσο, διατηρώ πάντα το δικαίωμα να εκφράζω την άποψή μου για ποικίλα θέματα - εθνικά ή άλλα που συμβαίνουν στον κόσμο και κεντρίζουν το ενδιαφέρον  μου. Μέσα  στο  πλαίσιο  αυτού  του δικαιώματος  εντάσσεται  και αυτή  η δημοσίευση του 
"Φηγουσιώτη").                                                                                                                                                   

  Αφορμή για τη δημοσίευση αυτή στάθηκαν δύο πολύ πρόσφατα γεγονότα: Πρώτον, η Διάσκεψη της Βιέννης, στις 23 Φεβρουαρίου 2016, και δεύτερο, οι προχθεσινές  - 11 Μαρτίου -

πικρόχολες δηλώσεις του Προέδρου των Σκοπίων, κ. Ιβάνοφ, κατά της Ε.Ε. και της Ελλάδας.  Ας μου επιτραπεί, λοιπόν, να εκφράσω επ' αυτών την προσωπική μου θέση: 

1. Σε ό,τι αφορά τη Διάσκεψη της Βιέννης, όπου συμμετείχαν οι ηγέτες 10 χωρών - Αυστρίας, Βουλγαρίας, Κροατίας, Σλοβενίας, Αλβανίας, Βοσνίας, Κοσόβου, Σκοπίων,

Μαυροβουνίου και Σερβίας - εκείνο που προκάλεσε αλγεινή εντύπωση, δεν ήταν τόσο η κοντόφθαλμη, φατριαστική και καιροσκοπική πολιτική αυτών των ηγετών έναντι του προσφυγικού προβλήματος - καθώς θα έπρεπε να περιμένουν σε λίγες μέρες την ευρωπαϊκή λύση, με τις οριστικές αποφάσεις της Ε.Ε. - όσο το όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" που ....

στόλιζε το κοινό ανακοινωθέν τους, μετά τη λήξη της εν λόγω Διάσκεψης. Το να αποκαλεί κάποιος σήμερα το κρατίδιο των Σκοπίων - επίσημα FYROM ή Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας - μόνο με το όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ", είναι μία ενέργεια που δεν αντιβαίνει απλώς στις αποφάσεις της Ε.Ε. (1992, της πρώην ΕΟΚ), του ΝΑΤΟ (2008) και του ΟΗΕ (1993), ταυτόχρονα το ατόπημα αυτό αποτελεί ανιστόρητη τοποθέτηση - δηλωτική μιας ελλειμματικής παιδείας ή, έστω, σκόπιμης απόκρυψης της ιστορικής αλήθειας - και ιταμή πρόκληση κατά των εδαφικών συμφερόντων της χώρας του ελληνικού λαού!

2. Σε ό,τι αφορά τις προχθεσινές δηλώσεις του Προέδρου της FYROM κατά της Ε.Ε. και της Ελλάδας, έχει ενδιαφέρον να δούμε το θέμα πιο διεξοδικά και ψύχραιμα, προκειμένου να φωτίσουμε καλύτερα κάποιες δυσδιάκριτες - ή και επίτηδες υποκρυπτόμενες - πτυχές του και να τοποθετήσουμε τις βασικές παραμέτρους του στη σωστή τους βάση.
  Έχουν περάσει ήδη 24 χρόνια από το 1992, όταν η Ε.Ε. (τότε ΕΟΚ) αποφάσισε ομόφωνα - και πολύ σωστά - να μην αναγνωρίσει κράτος - πόσω μάλλον να επιτρέψει την είσοδο σ'αυτή - με το όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"που θα μπορούσε μελλοντικά να υποκρύπτει εδαφικές διεκδικήσεις κατά κράτους-μέλους της, ήτοι της Ελλάδας. Δέκα περίπου μήνες αργότερα, στις 7 Απριλίου 1993, η απόφαση των Ηνωμένων Εθνών, με την οποία δόθηκε επίσημα στο κράτος των Σκοπίων η προσωρινή ονομασία FYROM - με τη σύμφωνη γνώμη και της Ελλάδας - μέχρι την οριστική διευθέτηση του θέματος, προσωπικά δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι νομιμοποιεί ή παραχωρεί στα Σκόπια την ονομασία "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ". Απλώς - για λόγους διευκόλυνσης της λειτουργίας του νεοσύστατου τότε κράτους των Σκοπίων - του επετράπη να χρησιμοποιεί το όνομα, με το οποίο ήταν ήδη γνωστό, ως μία από τις έξι Ομόσπονδες Χώρες της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, προτού αυτή διαλυθεί το 1990. Άρα, δεν ευθύνεται, ούτε η Ε.Ε., ούτε - πόσω μάλλον - η Ελλάδα, για τη μη ένταξη της FYROM στην Ε.Ε., αλλά οι ίδιοι οι Σκοπιανοί που επιμένουν εμμανώς - και αδίκως - να δώσουν στο κρατίδιό τους την ονομασία "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ", μία ονομασία που, όπως θα δούμε, ουδέποτε τους ανήκε. Αποδεδειγμένα πλέον επιχειρείται η ονομασία αυτή να υποκλαπεί, δια της βίας, από μία μεγάλη περιοχή της Ελλάδας, που φέρει το ίδιο όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" εδώ και 4.000 χρόνια, με την οποία και συνορεύει προς νότον. Γνωρίζουν, άραγε, οι Σκοπιανοί πού βρίσκονταν οι ίδιοι πριν από 4.000 χρόνια; Να, η ευκαιρία να το διερευνήσουν! Το όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ", πάντως, δεν τους ανήκει, επομένως δεν δικαιούνται να το χρησιμοποιούν. Πόσω μάλλον όταν είναι ήδη γνωστό ότι, με όχημα το όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ", οι Σκοπιανοί διακηρύσσουν, χωρίς αιδώ ή ενδοιασμούς, ότι τότε τους δίδεται και το δικαίωμα να διεκδικήσουν ολόκληρο το ελληνικό έδαφος που περικλείεται μέσα στα όρια της ελληνικής Μακεδονίας! Δηλαδή, ο κ. Ιβάνοφ επιδιώκει να μας πει ότι οι Σκοπιανοί εδώ θυματοποιούνται, τη στιγμή κατά την οποία είναι οι ίδιοι θύτες, πλαστογράφοι της Ιστορίας της ελληνικής Μακεδονίας και διεκδικητές μέρους της Ελλάδας και της πολιτιστικής της κληρονομιάς! Στις κατηγορίες που ο Πρόεδρος των Σκοπίων εκτοξεύει κατά της Ελλάδας - ότι, δηλαδή, η Ελλάδα στέλνει στα σύνορά τους μετανάστες ή τζιχαντιστές με πλαστά χαρτιά - δεν αξίζει καν να σταθώ, γιατί αν θα έπρεπε να κατηγορήσει κάποιον για το θέμα αυτό είναι η Τουρκία που επιτρέπει στους λαθροδιακινητές να ξεζουμίζουν οικονομικά αυτά τα ανθρώπινα ράκη και στη συνέχεια να τα περνούν κρυφά ή δια της βίας απέναντι στα ελληνικά νησιά! Γι'αυτό, λοιπόν, και προχωρώ κατευθείαν σε μία σύντομη - κατά το δυνατόν - αναφορά στο όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" και στην ιστορική πορεία της περιοχής αυτής:

α. Η περιοχή των Σκοπίων αποτελεί ένα κομμάτι (38%) ενός συγκεκριμένου γεωγραφικού χώρου, της Μακεδονίας, που ήταν πάντα - από καταβολής της - ελληνική. Το ότι κάποτε πέρασαν από πάνω της - όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα - Ρωμαίοι, Οθωμανοί ή Σλάβοι, αυτό δεν αλλοιώνει σε τίποτε τα γνήσια ιστορικά της χαρακτηριστικά. Κρατικά όρια, την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας και μέχρι το 1913, δεν υπήρχαν στην περιοχή αυτή. Τότε - με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου - τα Σκόπια δόθηκαν στη Σερβία, όχι τόσο γιατί η πληθυσμιακή τους σύνθεση τότε ήταν περισσότερο σλαβοβουλγαρικής προέλευσης, όσο γιατί αυτό επέβαλε η συμφωνία που είχαν συνάψει στους βαλκανικούς πολέμους τα βαλκανικά κράτη μεταξύ τους. Από το σερβικό στρατό απελευθερώθηκε, το 1912, η περιοχή των Σκοπίων, γι'αυτό και πέρασε στην κατοχή της Σερβίας. Ένα άλλο κομμάτι της Μακεδονίας (10%) δόθηκε τότε στη Βουλγαρία (που από τους Βουλγάρους ονομάστηκε Πιρίν και όχι απλώς Μακεδονία), ενώ το μεγαλύτερο μέρος της (52%) αποδόθηκε - με την ίδια πάντα Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913) και του Νεϊγύ (1919) μετέπειτα - στην Ελλάδα.
β. Το όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" δόθηκε το 1944, από τον Τίτο, στην περιοχή αυτή, η οποία μέχρι τότε ήταν γνωστή με την ονομασία "Βαρντάρσκα Μπανοβίνα"(=Περιοχή του Βαρδάρη) και μετέπειτα Νέα Σερβία. Αυτή η κίνηση του Τίτο υπέκρυπτε τότε δύο πολύ βασικούς στόχους του:

1. Ως Σλάβος ο ίδιος ο Τίτο, είχε και αυτός καλά κρυμμένο μέσα του τον προαιώνιο πόθο: το Αιγαίο πέλαγος! Εμπόδιο σ'αυτό ήταν η ελληνική Μακεδονία, η οποία έπρεπε με κάποιο τρόπο να ενσωματωθεί στα δικά του εδάφη! Το όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" το είδε σαν τη χρυσή ευκαιρία που έπρεπε να αξιοποιηθεί!
2. Τον Τίτο απασχολούσε τότε έντονα ένα πρόβλημα, του οποίου η άμεση επίλυσή του ήταν ζωτικής σημασίας για τη χώρα του. Αυτό συνίστατο στο ότι από το κράτος του - την τότε Γιουγκοσλαβία - έλειπε η συνοχή, μία συνοχή της οποίας το κυριότερο πρόβλημα  εντοπιζόταν στην περιοχή του Βαρδάρη. Η γλώσσα αυτού του πληθυσμού - η ίδια γλώσσα, δηλαδή, που αργότερα ονομάστηκε "μακεδονική" - ήταν ένα ιδίωμα (διάλεκτος) σλαβοβουλγαρικής προέλευσης, όπως και γενικότερα ο πληθυσμός αυτός έκλεινε προς μία σλαβοβουλγαρική ταυτότητα. Εδώ, λοιπόν, είδε ένα "λάθος" που έπρεπε να....διορθωθεί!
   Το όχημα, με το οποίο ο Τίτο θα πετύχαινε τους δύο παραπάνω στόχους του, ήταν το όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"και η "μακεδονική" γλώσσα! Η αίγλη που περιέβαλε τους μεγάλους βασιλείς της Μακεδονίας - Φίλιππο Β' και Μέγα Αλέξανδρο - ήταν το καλύτερο δόλωμα για να σφυρηλατηθεί η επιζητούμενη συνοχή και η εθνική ταυτότητα αυτού του πληθυσμού! Έτσι, οι κάτοικοι της Βαρντάρσκα Μπανοβίνα που ήρθαν στην περιοχή αυτή τον 6ο μ.Χ.αι. βαφτίστηκαν "Μακεδόνες", η γλώσσα τους "μακεδονική" και ως δια μαγείας έγιναν απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος έζησε στην ελληνικότατη Μακεδονία τον 4ο π.Χ.αιώνα! Το κόλπο του Τίτο πέτυχε και από το 1944 άρχισε ο αγώνας του μεγαλοϊδεατισμού και της παραχάραξης της Ιστορίας της Μακεδονίας από τα Σκόπια! Και ο αγώνας αυτός έγινε στη συνέχεια το ναρκωτικό ενός άκρατου εθνικισμού που δηλητηριάζει όλο και περισσότερο μέχρι σήμερα το λαό αυτής της περιοχής! Θύμα αυτού του ναρκωτικού είναι και ο σημερινός Πρόεδρος των Σκοπίων, κ. Ιβάνοφ - αλλά και ολόκληρο το επιτελείο της σημερινής ηγεσίας του κρατιδίου της FYROM! Είναι για λύπηση οι άνθρωποι, αλλά και το πρόβλημα της Ελλάδας ακόμα μεγαλύτερο! Πάντα αντιδρούσε η Ελλάδα σε όλα αυτά που συνέβαιναν στη γειτονική αυτή χώρα, αλλά με τον καιρό κανείς δεν έδινε πλέον σημασία σε όσα "αφελή" διατυμπάνιζαν για τη Μακεδονία. Όντως, "αφελή" θεωρούνταν όλα αυτά μέχρι το 1991, όταν ακόμα τα Σκόπια ήταν μία Ομόσπονδη Χώρα της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Από το 1992, όμως, οπότε τα Σκόπια ανακήρυξαν την αναξαρτησία τους, η "αφέλεια" μετατράπηκε σε πρόβλημα! Οι εθνικιστικές κορώνες από τους Σκοπιανούς συνεχίζονται και οι κραυγές τους για ιδιοποίηση του ονόματος "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" δυναμώνουν! Και οποίο θράσος: Οι παραχαράκτες της Ιστορίας και εκείνοι που έχουν αναγάγει σε υπέρτατη ιδεολογία τον πιο ακραίο εθνικισμό, τολμούν να μιλούν για επίδειξη εθνικιστικού πνεύματος από μέρους της Ελλάδας!

       Σύντομη αναφορά στις κινήσεις των Σκοπίων μετά το 1944!

 Ψευτοδιανοητές, που συμβούλευαν τον Τίτο για το σκηνικό που θα στηνόταν, προκειμένου να πετύχει τους στόχους του με το όνομα της Μακεδονίας, είχαν πλαισιώσει τα επιτελεία του πριν από το 1930! Έτσι, κάποιες προεργασίες είχαν γίνει πριν ακόμα δοθεί στα Σκόπια το όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ". Η μεγάλη, ωστόσο, επιχείρηση της υποκλοπής της ονομασίας ξεκίνησε το 1944. Το μεγαλύτερο βάρος αυτής της επιχείρησης ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν κάποιες νεοσύστατες, εθνικιστικών διακηρύξεων, οργανώσεις, όπως: το ΣΝΟΦ (Σλαβομακεδονικό-Εθνικό-Απελευθερωτικό Μέτωπο), το ΝΟΦ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) κ.ά. Αργότερα, από το 1967 και εντεύθεν, στην προπαγανδιστική τακτική ενός εκρηκτικού μείγματος πλαστογράφησης της Ιστορίας και εθνικού μεγαλοϊδεατισμού μπήκε και η "Αυτοκέφαλη Μακεδονική Εκκλησία", η οποία είχε πλέον αποσχισθεί από το Πατριαρχείο της Σερβίας.
  Τα συνθήματα όλης της επιχείρησης, όπως οι ψευτοδιανοητές και ο Τίτο τα συνέλαβαν, ήταν τα εξής: "Η Μακεδονία στους Μακεδόνες!","Οι αλύτρωτοι αδελφοί μας!" - που ζούσαν, εννοείται, στα εδάφη της υπόλοιπης ελληνικής Μακεδονίας - "μακεδονικό έθνος!"- που ουδέποτε, βέβαια, υπήρξε, όπως και η "μακεδονική γλώσσα" που προανέφερα. Μάλιστα, ο Τίτο για να προσδώσει μεγαλύτερο κύρος στη δήθεν "μακεδονική γλώσσα" την συμπεριέλαβε σαν μία από τις οχτώ επίσημες γλώσσες της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Και τι δεν έγινε, εντωμεταξύ, στα επόμενα χρόνια: Όλα τα πρόσφορα μέσα στην υπηρεσία της προπαγάνδας των μεγάλων "εθνικών" στόχων! Ραδιόφωνο, Τύπος, περιοδικά, συγγραφή δεκάδων βιβλίων μιας ιδιωτικού τύπου ανύπαρκτης για τους ίδιους Ιστορίας, ποικίλες εκδηλώσεις και ομιλίες, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό για σύναψη διασυνδέσεων και διπλωματικών σχέσεων - που θα μπορούσαν να συνδράμουν τον "αγώνα" τους - η τηλεόραση μετέπειτα και το Διαδίκτυο πρόσφατα! Ο "αγώνας" αυτός συνεχίζεται και η πλύση εγκεφάλου περνά από γενιά σε γενιά...! Οι δάσκαλοί τους είναι σίγουρο ότι τη μόνη Ιστορία που έχουν  διαβάσει είναι η δική τους πλαστογραφημένη! Και στο σχολείο τα ίδια και τα ίδια συνεχίζουν να προπαγανδίζουν στα παιδιά τους! Πριν από λίγα μόνο χρόνια, η ελληνική τηλεόραση είχε παρουσιάσει μία μαθήτρια Λυκείου των Σκοπίων, η οποία είπε μπροστά στην κάμερα το εξής "χαριτωμένο": "Η πατρίδα μου φτάνει μέχρι τον Όλυμπο και το Αιγαίο"! Δηλαδή, από το 1944 μέχρι σήμερα, το μυαλό αυτών των ανθρώπων συνεχίζει να κατακλύζεται από τη Μεγάλη Ιδέα του έθνους της "Μεγάλης Ενωμένης Μακεδονίας", η οποία θα περιλαμβάνει σχεδόν τη...μισή Ελλάδα! Τώρα κατάλαβα ότι ο εθνικισμός συνίσταται από τα τέσσερα κακά της μοίρας των ανθρώπων: τη ματαιοδοξία, την αλαζονεία, την απληστία και το φανατισμό!


            Λίγα μόνο στοιχεία για την ελληνικότητα της Μακεδονίας!

   Ίσως και να αποτελεί ιστορικό "ατόπημα" το να προσπαθήσει κανείς να αποδείξει ότι η Μακεδονία είναι ελληνική, τη στιγμή κατά την οποία  ακόμα και η ίδια η λέξη "Μακεδονία" είναι γνήσια ελληνική! Το "ατόπημα" αυτό συνίσταται στα εξής: Πρώτον, γιατί τα ιστορικά στοιχεία είναι τόσα πολλά και συντριπτικά υπέρ της ελληνικότητάς της, που θα χρειαζόταν ένα ολόκληρο βιβλίο για να καταγραφούν, και δεύτερο, γιατί η προσπάθεια αυτή δεν θα ήταν τίποτε περισσότερο από το να επιχειρήσει να αποδείξει κάτι το αυτονόητο που δεν χρειάζεται περαιτέρω επεξήγηση! Εν πάση περιπτώσει, όμως, λίγα στοιχεία ίσως είναι απαραίτητα για χρήση των ίδιων των αναγνωστών αυτού του ιστότοπου:

  1. Τα κυριότερα ονόματα των μακεδόνων βασιλέων είναι σαφέστατα ελληνικά:
Κάρανος, Περσέας, Φίλιππος Β', Μέγας Αλέξανδρος. Αν ήταν σλάβικης προέλευσης, θα περιείχαν του κόσμου τα σύμφωνα!
 2. Τα μνημεία είναι ελληνικής τεχνοτροπίας και οι επιγραφές τους με ελληνικούς χαρακτήρες. Τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται: στο Δίον, στη Σίνδο, στη Βεργίνα, στην Πέλλα, στην Αμφίπολη. Μόνο το ταφικό μνημείο, που πρόσφατα αποκαλύφθηκε στην Αμφίπολη, είναι αρκετό για να πεισθούν ακόμα και οι πιο δύσπιστοι, όπως εν προκειμένου είναι - ως φαίνεται - ο Πρόεδρος των Σκοπίων και οι υπόλοιποι ηγέτες τους! Ο τάφος αυτός ήταν παραγγελία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και χρηματοδοτημένος από τον ίδιο, προς τιμήν του πιο στενού του φίλου, του Ηφαιστίωνα! Το έργο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Δεινοκράτη και υλοποιήθηκε από τον Αντίγονο το Μονόφθαλμο, στα τέλη του 4ου π.Χ.αιώνα. Λέτε να ήταν Σλάβοι όλοι αυτοί; Οι επιγραφές των μνημείων του τάφου είναι όλες ελληνικές, είτε κωδικοποιημένες είτε ολόκληρες λέξεις. Δέστε μία ολόκληρη λέξη: "ΠΑΡΕΛΑΒΟΝ"! Μοιάζει να είναι σλάβικη; Και ξέρετε τι εννοεί; Εννοεί ότι ο Αντίγονος παρέλαβε το οικοδομικό υλικό για την ανέγερση του μνημείου! Ήρεμα, κ.Πρόεδρε, γιατί θα μας αναγκάσετε να σας πάρουμε πίσω και το δεκαεξάκτινο αστέρι που "κλέψατε" από τη Βεργίνα - το σύμβολο, δηλαδή, των μακεδόνων βασιλέων! Τι λέτε, τώρα, συνεχίζετε να πιστεύετε ακόμα ότι σας ανήκουν; Αλλά υπάρχει και συνέχεια....
3. Άντε, να βγούμε για λίγο εκτός Μακεδονίας και να πάμε στο μακρινό σημερινό Ιράν (παλιά Περσία). Εκεί σε κάποια πόλη που ονομάζεται Ελυμαϊδα υπάρχει ένας ναός - δεν ξέρω αν σώζεται ακόμα - όπου ο Μέγας Αλέξανδρος άφησε μερικά αναθήματα, τα οποία είναι καταγεγραμμένα στην Παλαιά Διαθήκη (Α'Μακκαβαίων,κεφ.6,στ.2). Στην επιγραφή του ναού, που είναι γραμμένη στην ελληνική γλώσσα, αναφέρονται επί λέξει τα εξής:"Και το ιερόν, το εν αυτή πλούσιον σφόδρα, και εκεί καλύμματα χρυσά και θώρακες και όπλα, ά κατέλιπεν εκεί Αλέξανδρος ο Φιλίππου βασιλεύς ο Μακεδών, ός εβασίλευσε πρώτος εν τοις Έλλησι"! Τι γνώμη έχετε τώρα; Λέτε οι Σκοπιανοί να επιχειρήσουν να διορθώσουν ακόμα και τις Γραφές;  Και η Χριστιανική Εκκλησία των Σκοπίων τι έχει να μας πει επ'αυτών;

        Μερικές νεότερες καταγραφές και ομολογίες για την ελληνικότητα                                                           της Μακεδονίας!

   Μία και μόνο ομολογία, αυτή του Κίρο Γκλιγκόροφ, θα ήταν αρκετή, αλλά ας τις δούμε όλες με τη σειρά:
  1. Η ίδια η Γιουγκοσλαβική Στρατιωτική Εγκυκλοπαίδεια γράφει για τους κατοίκους της Βαρντάρσκα Μπανοβίνα ότι είναι Σλάβοι (απόγονοι των φυλών: Βερεζιτών, Δραγουβιτών, Σμόλιανων, Ρίνχινων, Βελεγιζιτών), οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή αυτή τον 6ο μ.Χ.αιώνα! Τι σχέση, επομένως, μπορούν να έχουν  οι σημερινοί κάτοικοι της Βαρντάρσκα με τον Μέγα Αλέξανδρο που έζησε στην Πέλλα τον 4ο π.Χ.αι., όπως ήδη ανέφερα πιο πάνω; Αν οι Σκοπιανοί καταφέρουν να μου λύσουν αυτή την απορία, από μένα ....χάρισμά τους το όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"!

   2. Στις 25 Οκτωβρίου 2009, ο πρώτος Πρόεδρος της Βαρντάρσκα Μπανοβίνα - τι αξιοπρεπής ονομασία θα ήταν για τους Σκοπιανούς! - ο Κίρο Γκλιγκόροφ, σε συνέντευξή του είχε πει τα εξής:"Εμείς είμαστε Σλάβοι και ήρθαμε στην περιοχή μας πολύ αργότερα από το Μέγα Αλέξανδρο. Σοβαροί ιστορικοί γελούν με όσα συμβαίνουν στη χώρα μου τα τελευταία χρόνια"! Ήταν ήδη σεβάσμιος γέροντας ο Κίρο Γκλιγκόροφ, όταν τα έλεγε αυτά, διέθετε περισσότερες αντιστάσεις στις σειρήνες της μαύρης προπαγάνδας των Σκοπίων και μάλλον είχε υποστεί ελάχιστη πλύση εγκεφάλου - πάντως πολύ λιγότερη από τους σημερινούς ηγέτες των Σκοπίων - και ίσως γι'αυτό αναγνώρισε το ιστορικό λάθος που γινόταν ως τώρα! Κάλλιο αργά, παρά ποτέ! Προσωπικά, υπολήπτομαι πραγματικά τον Κίρο Γκλιγκόροφ για το θάρρος και τη γενναιότητά του! Ταυτόχρονα, τον λυπάμαι κιόλας, ξέρετε γιατί; Γιατί "έφυγε" νωρίς ο άνθρωπος και δεν πρόλαβε να ιδεί και να θαυμάσει τους.....Σλάβους προγόνους των Σκοπιανών, το Μέγα Αλέξανδρο και τον πατέρα του Φίλιππο Β', τα φαραωνικών διαστάσεων αγάλματα των οποίων κοσμούν σήμερα την κεντρική πλατεία των Σκοπίων! Λυπάμαι και τους σημερινούς ηγέτες των Σκοπίων, γιατί δεν είναι πια παιδιά για να παίζουν κρυφτούλι γύρω από τα τεράστια αυτά αγάλματα που τοποθέτησαν εκεί πριν από δύο χρόνια! Τι κρίμα!

  3. Ας υποθέσουμε ότι ένας πατέρας θαυμάζει πολύ τον Αϊνστάιν και προς τιμήν του δίνει το όνομά του στο γιο του - με κανονική βάφτιση, δηλαδή. Τι λέτε, θα είναι πραγματικά ένας άλλος Αϊνστάιν ο γιος του, όπως θα ήθελε ο πατέρας του; Κάπως έτσι συμβαίνει και με τους Σκοπιανούς! Το πώς λέγεται αυτό, ας αφήσουμε να μας το πουν, με το δικό τους τρόπο, 347 σπουδαίοι καθηγητάδες:
18 Μαϊου 2009: Οι 347 αυτοί κορυφαίοι επιστήμονες, που δύσκολα μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την αξιοπιστία τους, από τα πιο ονομαστά πανεπιστήμια του κόσμου - οι περισσότεροι, βέβαια, ήταν αμερικανοί - απέστειλαν προς τον Πρόεδρο Barack Obama μία επιστολή, με την οποία ζητούν την παρέμβασή του "σε αυτήν την ανοησία που έχει ξεπεράσει τα όρια", ώστε η κυβέρνηση των Σκοπίων να κατανοήσει ότι δεν μπορεί να οικοδομηθεί εθνική ταυτότητα σε βάρος της ιστορικής αλήθειας!

Το σχόλιο του "Φηγουσιώτη": Και ξέρετε γιατί δεν μπορεί να συμβεί αυτό, χωρίς συνέπειες; Γιατί, μαζί με την κακόγουστη αυτή επιχείρηση για πλαστογραφημένη εθνική ταυτότητα, γκρεμίζονται και οι αξίες εκείνες που αποτελούν το στέρεο έδαφος, πάνω στο οποίο θεμελιώνεται η ειρηνική συνύπαρξη και η συνεργασία των λαών! Πόσω μάλλον όταν αυτοί οι λαοί είναι γείτονες και επομένως...καταδικασμένοι να ζουν πάντα μαζί, ως άλλοι γείτονες της διπλανής πόρτας!
-----------------------------------------------------------------------------------------
* Το αν αυτοί οι ηγέτες είναι πράγματι ανιστόρητοι ή παριστάνουν τους    ανιστόρητους - προκειμένου να επωφεληθούν προσωρινά την κατάσταση, κατά τα θεωρούμενα αυτή τη στιγμή συμφέροντά τους - τίποτε δεν αλλάζει: Παραμένουν το ίδιο ανιστόρητοι! 

   

                   54.Εθνικά θέματα 9:
               Υπάρχουν γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο;


    (Για τις γκρίζες λεγόμενες ζώνες - και άλλα ζητήματα - του Αιγαίου,είχα ασχοληθεί παλαιότερα
    επισταμένα και έχω διαμορφώσει σαφή,ας μου επιτραπεί να πω,άποψη.Τώρα,ευκαιρίας δοθεί
    σης,ασχολούμαι και πάλι με το θέμα αυτό,με στόχο και την ενημέρωση των αναγνωστών του
    "Φηγουσιώτη").

   Από το 1974 και εντεύθεν,η Τουρκία δεν σταμάτησε να εγείρει αξιώσεις έναντι της Ελλάδας στο Αιγαίο και για ζητήματα που ρυθμίζονται από τη Συνθήκη της Λωζάνης (24 Ιουλίου 1923).Στο πλαίσιο αυτών των αξιώσεων εντάσσεται και η πολιτική των "γκρίζων ζωνών"που μονομερώς εφηύρε η Τουρκία,σε μια προσπάθεια να αλλοιώσει το γράμμα και το πνεύμα των διεθνών συνθηκών που διέπουν το καθεστώς στο Αιγαίο και στη συνέχεια - με βάση τα νέα δεδομένα - να αμφισβητήσει και την ισχύ της ίδιας της Συνθήκης της Λωζάνης.

                                  Η έννοια  των "γκρίζων ζωνών"

   Οι αξιώσεις της Τουρκίας,γενικά,στο Αιγαίο έχουν να κάνουν με το νομικό καθεστώς των χωρικών υδάτων (αιγιαλίτιδας ζώνης),της υφαλοκρηπίδας,του εναέριου χώρου αλλά και κάποιων περιοχών με βραχονησίδες που σχετίζονται με τα νησιωτικά όρια,όπως αυτά ορίστηκαν με τη Συνθήκη της Λωζάνης.Ο όρος "γκρίζες ζώνες"ουσιαστικά σημαίνει -κατά την εκδοχή πάντα της Τουρκίας- ότι ορισμένες περιοχές με βραχονησίδες είναι αμφισβητούμενου νομικού καθεστώτος.Πιο κάτω θα δούμε το σκεπτικό - και τους απώτερους στόχους - αυτής της εκδοχής και αμφισβήτησης.

            

                                                Υπάρχουν γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο;

   Αντιπαρερχόμενος εδώ τα ζητήματα των χωρικών υδάτων,της υφαλοκρηπίδας και του εναέριου χώρου στο Αιγαίο - που άπτονται κυρίως του διεθνούς Δικαίου της θάλασσας - στόχος αυτής της δημοσίευσης είναι να φωτιστεί το θέμα της ύπαρξης ή όχι γκρίζων ζωνών, ένα θέμα που έχει άμεση σχέση, όπως προανέφερα, με τη Συνθήκη της Λωζάνης.

   Σε ό,τι αφορά το βορειοανατολικό Αιγαίο, η Συνθήκη της Λωζάνης ορίζει σαφώς (άρθρο 12) ότι η Τουρκία - εκτός της Ίμβρου και της Τενέδου - παραιτείται από νησιά που δεν βρίσκονται μέσα στα όρια των τριών μιλίων από την ασιατική ακτή. Σε ό,τι αφορά τα Δωδεκάνησα - τα οποία το 1923 ανήκαν ακόμα στην Ιταλία και παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα με τη Συνθήκη των Παρισίων, στις 10.2.1947 - στο άρθρο 15 αναφέρεται ρητά ότι η Τουρκία παραιτείται παντός δικαιώματος επί των νησιών: Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψών, Σύμης, Κω - ως και της νήσου Καστελλορίζου - και των εξ αυτών νησίδων εξαρτωμένων (εννοώντας, προφανώς, τις βραχονησίδες που εξαρτώνται από τα παραπάνω νησιά)!
   Υπάρχει, άραγε, πιο σαφές κείμενο από αυτό της Συνθήκης της Λωζάνης; Ή μήπως υπάρχει κάποιος - που γνωρίζει να διαβάζει - ο οποίος να έχει εντοπίσει κενά στη διατύπωση, κενά που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν οποιαδήποτε αμφιβολία για τα όρια των νησιών και των βραχονησίδων και για το πού αυτές ανήκουν; Μπορεί οι βραχονησίδες, στις οποίες  αναφέρονται οι τουρκικές αξιώσεις, να μην καταγράφονται ονομαστικά μία-μία, ωστόσο οι διατυπώσεις "των τριών μιλίων από την τουρκική ακτή" (άρθρο 12) και "των εξ αυτών νησίδων εξαρτωμένων" (άρθρο 15) δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία για το νομικό καθεστώς των βραχονησίδων! Άλλωστε, οι βραχονησίδες δεν θα ήταν δυνατό να αναφερθούν όλες μία προς μία στο κείμενο, γιατί, εκτός του ότι είναι πάρα πολλές, αρκετές από αυτές δεν έχουν καν ονομασία. Οποιεσδήποτε αξιώσεις, επομένως, της Τουρκίας επί των βραχονησίδων - όπως και το εφεύρημα των γκρίζων ζωνών - στο Αιγαίο, βρίσκονται έξω από κάθε λογική αλλά και τα οριζόμενα από τις διεθνείς συνθήκες!
   
                                              Ας πάρουμε το παράδειγμα των Ιμίων!

    Ο όρος "γκρίζες ζώνες"εφευρέθηκε,για πρώτη φορά,από τους Τούρκους στα γεγονότα των Ιμίων,το Γενάρη του 1996,επομένως εκείνα τα γεγονότα δεν ήταν τυχαία!Ήταν μία πολύ καλά οργανωμένη στρατιωτική επιχείρηση από την Τουρκία,με συγκεκριμένους στόχους,μία επιχείρηση που είχε λάβει χώρα μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες των τουρκικών καναλιών και με τη συμμετοχή ακόμα και Τούρκων δημοσιογράφων!Τώρα,αν αυτοί ήταν δημοσιογράφοι ή ανδρείκελα της τουρκικής πολιτικής,αυτό είναι ένα άλλο θέμα.Πάντως,δημοσιογράφοι ήταν εκείνοι που κατέβασαν την ελληνική σημαία από τα Ίμια και ύψωσαν την τουρκική!Για να καταλάβει ο αναγνώστης αυτού του ιστότοπου με ποια αφελή - όσο και επικίνδυνα - τερτίπια της τούρκικης πολιτικής έχουμε εδώ να κάνουμε,ας πάρουμε για τη συνέχεια το παράδειγμα των Ιμίων.
   Πού στηρίχθηκε τότε η πολιτική της Τουρκίας και οργάνωσε όλο εκείνο το σκηνικό τη νύχτα της 29ης προς 30ή Ιανουαρίου του 1996;Στηρίχθηκε,ασφαλώς,στην έξω από κάθε λογική αμφισβήτηση,όπως είπαμε,του νομικού καθεστώτος των βραχονησίδων στο Αιγαίο,άρα,εν προκειμένω,και των δύο βραχονησίδων των Ιμίων!Στην περίπτωση των βραχονησίδων,η γειτονική μας χώρα,μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη τη Συνθήκη της Λωζάνης,κάνει τον εξής απλοϊκό συλλογισμό που έχει σχέση με το δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα από 6 μίλια,που είναι σήμερα,στα 12 - όπως αυτό το δικαίωμα απορρέει από τις διεθνείς συνθήκες:Αν η Ελλάδα,λένε,ασκήσει αυτό το δικαίωμα σε μία βραχονησίδα,που βρίσκεται πολύ κοντά στις τουρκικές ακτές,τότε η οροθετική γραμμή της Ελλάδας θα φτάσει μέσα στο τουρκικό έδαφος!Μ'αυτό το σκεπτικό,αν θέλετε,η τουρκική εθνοσυνέλευση έχει ψηφίσει το γνωστό casus belli (=αιτία πολέμου) σε περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσει αυτό το αναφαίρετο δικαίωμά της,ένα δικαίωμα που η ίδια η Τουρκία - άκουσον! - το έχει ασκήσει ήδη για τον εαυτό της,τόσο προς τα βόρεια όσο και προς τα νότια θαλάσσια σύνορά της,αλλά το ...απαγορεύει για την Ελλάδα να το ασκήσει!Μάλιστα,προχωρώντας η Τουρκία ακόμα πιο πέρα τον απλοϊκό της αυτό συλλογισμό,παραβλέπει - ή παριστάνει ότι αγνοεί - και κάτι άλλο που ισχύει στη διεθνή πρακτική αντίστοιχων διακαιικών ζητημάτων:την αρχή της μέσης απόστασης!Κάνοντας,λοιπόν, πιο συγκεκριμένο το παράδειγμά μας,με αριθμούς,θα λέγαμε το εξής:Η μικρή Ίμια απέχει από την τουρκική ακτή 4.990 μίλια. Η μέση απόσταση,επομένως - μετά την άσκηση από την Ελλάδα του δικαιώματος της επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια - θα είναι 4.990:2=2.495 μίλια αιγιαλίτιδας ζώνης εκατέρωθεν (και για τις δύο χώρες,δηλαδή).Όπως αντιλαμβάνεστε,εδώ έχουμε να κάνουμε με απλά μαθηματικά για παιδιά δημοτικού σχολείου και δεν χρειάζεται παρά η καλή διάθεση για τη λύση ενός ανύπαρκτου ουσιαστικά προβλήματος που έχει κατασκευαστεί από τους εξ ανατολών γείτονές μας,με απώτερο στόχο την εκμαίευση - δια του εξαναγκασμού ή της παραπλάνησης της Ελλάδας - μιας νέας ρύθμισης,με εξωνομικά κριτήρια,που θα οδηγήσει σε αλλαγή μελλοντικά και των γεωπολιτικών δεδομένων στην περιοχή του Αιγαίου,υπέρ των δικών τους συμφερόντων,φυσικά!Λέτε στο επόμενο διάστημα να έχουμε μπροστά μας ένα ξαναζέσταμα,από την Τουρκία,της άνοστης μπαγιάτικης χορτόσουπας των γκρίζων ζωνών,σε ένδειξη ...καλής γειτονίας;

29 Ιανουαρίου 2017: Την Κυριακή, 29 Ιανουαρίου 2017, κατά τις 11 π.μ., υπήρξε μία προκλητική ενέργεια εκ μέρους της Τουρκίας. Τουρκική πυραυλάκατος - συνοδευόμενη από δύο ταχύπλοα των τουρκικών ειδικών δυνάμεων (με έναν αριθμό κομάντος) - παραβίασαν τα ελληνικά χωρικά ύδατα γύρω από τις νησίδες των Ιμίων! Ήταν μία ενέργεια εσκεμμένη και με συμβολισμό, καθώς την ημέρα αυτή ήταν η επέτειος του τραγικού συμβάντος του 1996, όταν έχασαν τη ζωή τους τρεις Έλληνες κομάντος, τη νύχτα της 29 Ιανουαρίου 1996, πάνω από τη μικρή Ίμια! Σημειωτέον ότι στην τουρκική πυραυλάκατο επέβαινε ο ίδιος ο Τούρκος ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Χουλουσί Ακάρ, και οι αρχηγοί του τουρκικού στρατού, ναυτικού και αεροπορίας!
    Στην περιοχή έσπευσε αμέσως η κανονιοφόρος "Κραταιός" του ελληνικού ναυτικού, η οποία κάλεσε την τουρκική πυραυλάκατο να απομακρυνθεί, γιατί βρίσκεται σε ελληνικά χωρικά ύδατα. Εντός ολίγου - και χωρίς καμία αντίδραση - η τουρκική πυραυλάκατος αποχώρησε προς την περιοχή της Αλικαρνασσού και σε ανακοίνωσή τους οι Τούρκοι ανέφεραν τα εξής: " Ο τουρκικός στρατός δρα πάντα με βάση τη φιλία και την ειρήνη, για την προστασία των θαλασσών και των τουρκικών συμφερόντων στο Αιγαίο"! 
Σχόλιο: Αν ο τουρκικός στρατός - και η Τουρκία, φυσικά - δρούσε όντως με βάση τη φιλία και την ειρήνη στην περιοχή του Αιγαίου, τότε δεν θα είχε ποτέ δημιουργήσει, εκ του μη όντως, θέμα γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο. Τα δύο νησιά των Ιμίων - όπως ξεκάθαρα τονίζεται, όπως είδαμε, στη Συνθήκη της Λωζάνης - είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση ελληνικά νησιά! Αλλά, αν δεν ήταν ελληνικά νησιά, τότε γιατί αποχώρησε αμέσως η τουρκική πυραυλάκατος; Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί, ότι οι Τούρκοι έδωσαν στη δημοσιότητα 22 φωτογραφίες, όπου εμφανίζονται ο Τούρκος αρχηγός ΓΕΕΘΑ και οι άλλοι αρχηγοί πάνω στην πυραυλάκατο, με φόντο τα νησιά των Ιμίων. Και αυτά, φυσικά, μόνο για εσωτερική κατανάλωση στο κοινό - και τους ψηφοφόρους - της Τουρκίας και για κανέναν άλλο! Κατά τα άλλα, δεν ήταν παρά μία γελοία ενέργεια και έξω από κάθε λογική καλής γειτονίας και των κανόνων του διεθνούς δικαίου!
    Για να δούμε, τι άλλο μας επιφυλάσσουν στο μέλλον οι....ειρηνόφιλοι (sic) γείτονές μας! Το πολιτικό και εθνικιστικό τους θράσος έχει ξεπεράσει κάθε όριο! Ας μην ξεχνάμε ότι τους προηγούμενους δύο μήνες είχαμε αμφισβήτηση από τον ίδιο τον Ταγίπ Ερντογάν της Συνθήκης της Λωζάνης!