8.   Eθνικά θέματα 1-Επί τάπητος!: 

       Ποιος ευθύνεται για τον εθνικό διχασμό του 1916 - 1922, κ. Ιορδανίδη;

    Βρυκόλακες εθνικών διχαστικών μηνυμάτων βλέπω να συνεχίζουν να φέρνουν, κατά καιρούς, στην επιφάνεια, με άρθρα τους, κάποιοι σκόπιμα ανιστόρητοι αρθρογράφοι μας! Με αφορμή την επέτειο της έναρξης του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, στις 28 Ιουνίου 1914, ο εθνικά φάλτσος και μόνιμος αρθρογράφος, κ. Κώστας Ιορδανίδης, ανασύρει, από τα αραχνιασμένα συρτάρια των ιστορικών ιδεοληψιών 100 ήδη χρόνων, εξοργιστικές ιστορικές ανακρίβειες που πάντα δίχαζαν τον ελληνικό λαό. Συγκεκριμένα, στο φύλλο της 29.6.2014, της έγκριτης εφημερίδας "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", δημοσιεύει άρθρο με τίτλο: "Μία μοιραία επέτειος". Στο μέσον περίπου του άρθρου του, ο κ. Ιορδανίδης γράφει τις εξής απείρου κάλλους ανακρίβειες - οι οποίες κατ' αυτόν συνιστούν "αλήθειες":

    "Στην Ελλάδα, ο πόλεμος που άρχισε, όπως κατά Συνθήκην ομολογείται, με τη δολοφονία του αρχιδούκα Φερδινάνδου (του διαδόχου του αυστριακού θρόνου, εννοεί) στο Σεράγεβο, οδήγησε στον Εθνικό Διχασμό και στην οικτρή περιπέτεια της Μικράς Ασίας, όπου εσύρθη η χώρα από την ιερά μανία του Ελευθερίου Βενιζέλου για να καταλήξει στη δολοφονία των Έξι στου Γουδή. Η συντηρητική παράταξη έμεινε ακέφαλη. . . .".

     Προφανώς, ο κ.Ιορδανίδης υπονοεί στο άρθρο του δύο πράγματα: Πρώτον - εμμέσως πλην σαφώς - ότι η εκτέλεση των έξι στο Γουδί έγινε για να μείνει "ακέφαλη" η συντηρητική, όπως τη χαρακτηρίζει, παράταξη του Λαϊκού Κόμματος και, έτσι, να εξοντωθούν οι πολιτικοί αντίπαλοι του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος - δεύτερον - ευθύνεται τόσο για τον "Εθνικό Διχασμό" τότε όσο και για τη Μικρασιατική Καταστροφή! Ο κ.Ιορδανίδης βέβαια - και ο κάθε "Ιορδανίδης"- μπορεί να λέει ό,τι θέλει, παραποιώντας τα γεγονότα. Σημασία, όμως, έχει μόνο τι λέει η αντικειμενικά διαρθρωμένη ιστορική αλήθεια που είναι και η μόνη εθνικά χρήσιμη.

     Ως προς το πρώτο θέμα, απαντώ στον κ.Ιορδανίδη και του λέω το εξής απλό: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν αποδεδειγμένα ένας αγνός πατριώτης και ηθικά ένας ανιδιοτελής, εντιμότατος και μεγαλόψυχος πολιτικός. Ίσως μάλιστα να ήταν και ο πιο ευγενικός πολιτικός αντίπαλος που πέρασε από αυτή τη χώρα. Όχι μόνο σεβόταν τους πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά πολλές φορές εκθείαζε κιόλας τις πολιτικές τους αρετές - μία αλήθεια που αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό των μεγάλων ανδρών. Άλλωστε, τις φωνές και τις θέσεις της αντίπαλης παράταξης - και αυτό μην το ξεχνάτε,κ. Ιορδανίδη - σεβάστηκε υπέρ το δέον, τον Αύγουστο του 1920, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και προκήρυξε τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου, οι οποίες εκλογές τελικά έμελλε να μείνουν ως το πιο μελανό δημαγωγικό και παραπλανητικό τερατούργημα στη νεότερη Ιστορία μας!

   Ως προς το δεύτερο τώρα θέμα - των ευθυνών του Ελευθερίου Βενιζέλου για τον "Εθνικό Διχασμό" και την εθνική "περιπέτεια" στη Μικρά Ασία - ευχαριστώ πολύ τον κ.Ιορδανίδη για την . . .πάσα που μου έδωσε να θέσω το μεγάλο αυτό θέμα "Επί τάπητος"! Με το χέρι στην καρδιά - να είναι σίγουροι γι'αυτό οι αναγνώστες αυτού του ιστότοπου! Με το άρθρο του, ο κ. Ιορδανίδης φέρνει στην επιφάνεια κάποια ιστορικά ζητήματα - της νεότερης Ιστορίας μας - στα οποία στη συνέχεια, έστω και σύντομα, θα ήθελα να σταθώ:

1. Δεν γνωρίζει, άραγε, ο κ.Ιορδανίδης ότι το συμφέρον της Ελλάδας τότε ήταν δίπλα στους συμμάχους της Αντάντ, όπως υποστήριζε ο Ελευθέριος Βενιζέλος; Ούτως ή άλλως, η Ελλάδα ήταν αναγκασμένη εκ των πραγμάτων τότε να βγει στον πόλεμο, στο πλευρό της Αντάντ, τη στιγμή κατά την οποία οι σύμμαχοί μας (Αγγλία,Γαλλία,ΗΠΑ) ήταν έμπρακτα αντίθετοι - και όχι μόνο στα λόγια - με την ουδέτερη στάση του βασιλιά Κωνσταντίνου - μία ουδετερότητα που υπαγορευόταν από προσωπικούς κυρίως λόγους και όχι εθνικούς, μιας και ήταν γνωστή η καταγωγή της συζύγου του -και βασίλισσας - Σοφίας από τον αυτοκρατορικό θρόνο της Γερμανίας. Η κατάσταση στην Ελλάδα, από το 1914 έως το 1917, ήταν έκρυθμη. Είχαμε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις και αλλεπάλληλες εναλλαγές κυβερνήσεων, τη στιγμή που ήδη κατακτημένα, από τους βαλκανικούς πολέμους, εδάφη μας κινδύνευαν να χαθούν, ενώ η εδαφική μας ολοκλήρωση παρέμενε ακόμα ημιτελής! Μέσα σ'αυτό το πνιγηρό κλίμα της κρισιμότητας των εθνικών μας θεμάτων, αξιωματικοί του στρατού μας έκαναν το Κίνημα της Θεσσαλονίκης, τον Αύγουστο του 1916, επικεφαλής του οποίου, στις 13 Σεπτεμβρίου, αποδέχτηκε να τεθεί - και πολύ σωστά - ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Το Μάρτη του 1917, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος - μετά τα "Νοεμβριανά" του 1916 που είχαν προηγηθεί, λόγω αθέτησης από το παλάτι της συμφωνίας, που είχε συναφθεί, και οι σχέσεις του Κωνσταντίνου με τους συμμάχους έφτασαν στα άκρα που οδήγησαν στο ναυτικό αποκλεισμό και το τελεσίγραφο των συμμάχων - αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα και να αναχωρήσει για την Ελβετία. Τον Ιούνιο του 1917, ο Βενιζέλος κατέβηκε στην Αθήνα και με την κυβέρνησή του αναλάμβανε πλέον τις τύχες της πατρίδας, βγαίνοντας αμέσως στον πόλεμο και στο πλευρό των συμμάχων. Η συνέχεια, σε όλα γενικά τα εθνικά μας θέματα, δικαίωσε τις πολιτικές θέσεις που εξαρχής υποστήριζε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Πριν όμως περάσω  στις μετέπειτα εξελίξεις, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι αρκετές από εκείνες τις οδυνηρές εξελίξεις, που επακολούθησαν, ίσως να είχαν προληφθεί εάν δεν συνέβαινε το αναπάντεχο γεγονός του αιφνίδιου θανάτου του νέου και πολύ συνεργάσιμου βασιλιά Αλέξανδρου, με το γνωστό τρόπο (το δάγκωμά του από μία μαϊμού του παλατιού στο Τατόι)! Μετά το τόσο αναπάντεχο και δυσάρεστο αυτό συμβάν, τις εκλογές που έγιναν μετά από λίγες μέρες, την επίσης απρόσμενη σαρωτική ήττα του Βενιζέλου - όπου δεν είχε εκλεγεί ο ίδιος ούτε βουλευτής! - και την επαναφορά του βασιλιά Κωνσταντίνου από τη νέα κυβέρνηση, άρχισε ο οδυνηρός κατήφορος για τα εθνικά μας θέματα! Αμέσως μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου 1920, ο έκπληκτος πια, βαριά ηττημένος και βαθιά πληγωμένος, Ελευθέριος Βενιζέλος - αυτός που με τη Συνθήκη των Σεβρών, τον Αύγουστο του ίδιου έτους, πέτυχε να κάνει τη μικρή τότε Ελλάδα μία χώρα "των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών"- αναχώρησε για τη Νίκαια της Γαλλίας!Αισθανόταν ότι δεν είχε πλέον θέση στην Ελλάδα! Φυσικά, οι πολιτικοί του αντίπαλοι πανηγύριζαν για το γεγονός αυτό και για το μεγάλο - οϊμέ! - "θρίαμβό" τους!

2. Ποιος ευθύνεται για την "οικτρή περιπέτεια της Μικράς Ασίας", κ. Ιορδανίδη; Ο Ελευθέριος Βενιζέλος; Αυτός που τριπλασίασε την Ελλάδα μέσα σε οχτώ μόνο χρόνια; Ή μήπως αυτός που από τη Νίκαια πλέον της Γαλλίας έκανε συνεχώς δημοσιεύσεις και έγραφε επιστολές προς τους κυβερνώντες στην Ελλάδα, μετά το 1920, ότι θα ήταν καταστροφικό για τη χώρα αν τα ελληνικά στρατεύματα προχωρούσαν πέρα από την περιοχή της Σμύρνης, όπως είχαν συμφωνήσει με τους συμμάχους και την κατέλαβαν το Μάη του 1919, μία συμφωνία που επικυρώθηκε τον επόμενο χρόνο με τη Συνθήκη των Σεβρών; Πού πάτε; τους έλεγε. Εκτός του ότι θα είστε έξω από τα συμφωνηθέντα, μετά και τις προαναφερόμενες αλλαγές στην Ελλάδα - αλλά και άλλους λόγους - όχι μόνο δεν θα έχουμε πλέον την υποστήριξη των συμμάχων μας, αλλά θα τους δώσετε αιτίες και αφορμές για να στραφούν εναντίον της χώρας μας! Θέλετε να καταστρέψετε, τους έλεγε, ό,τι με τόσο κόπο και θυσίες χτίσαμε τα τελευταία χρόνια; Τα εθνικά μας συμφέροντα δηλαδή προσπαθούσε και εδώ να δώσει να καταλάβουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι ποια ήταν, με τις επιστολές του, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και όχι για να διασώσει κάποια δική του δόξα - η οποία, ούτως ή άλλως, με τη μεγάλη ήττα του στις εκλογές που προηγήθηκαν, είχε ήδη καταρρακωθεί! Ακόμα και μετά τη συντριπτική του ήττα στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων ο μεγαλύτερος πολιτικός που ανέδειξε η νεότερη Ιστορία μας, κ. Ιορδανίδη! Δυστυχώς, όσες προσπάθειες κι αν κατέβαλε τότε για να τους πείσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος - με τη διορατικότητα που τον διέκρινε - ότι μπροστά τους υπήρχε γκρεμός, αν συνέχιζαν την ίδια πολιτική και προχωρούσαν πέραν της περιοχής της Σμύρνης, έπεσαν στο κενό! Και σ'αυτό ο Βενιζέλος ευθύνεται, κ. Ιορδανίδη;  Σε ποιους απευθύνεστε, κ. Ιορδανίδη, στους αφελείς; Γιατί μόνο αυτούς - και τους εθνικά φάλτσους ομοϊδεάτες σας - μπορείτε να πείσετε και κανέναν άλλον!

3. Ξεχνάτε, κ. Ιορδανίδη, πώς κερδήθηκαν οι εκλογές του 1920 από το Δημ. Γούναρη και την παρέα του; Με το δημαγωγικό και ψευδεπίγραφο σύνθημα: "Θα σας φέρουμε τα παιδιά σας πίσω!" τις κέρδισαν, κ. Ιορδανίδη! "Οίκαδε"(=προς την πατρίδα) ήταν η ακριβής λέξη που χρησιμοποίησαν! Αντ' αυτού, όμως, προχώρησαν στην "άφρονα"- για να χρησιμοποιήσω μία ιστορική πλέον φράση του επίσης μεγάλου πολιτικού μας Κων/νου Καραμανλή - κίνηση: Στην εκστρατεία προς την Άγκυρα, έχοντας, λέει, κατά νουν - άκουσον! - να αναστήσουν τη....Βυζαντινή  αυτοκρατορία και να μεγαλώσουν την Ελλάδα ακόμα πιο πολύ από τον Ελευθέριο Βενιζέλο! Η εμπάθειά τους - ίδιο των ασήμαντων - για τις μεγάλες εθνικές επιτυχίες του πολιτικού τους αντιπάλου τούς οδήγησε σ' αυτή την άφρονα κίνηση, αγαπητέ κ. Ιορδανίδη, μία εμπάθεια που πιθανότατα είχε οπλίσει και το χέρι κάποιων ακραίων φανατικών στοιχείων που επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον Ελευθέριο Βενιζέλο δύο χρόνια πριν, στις 10 Αυγούστου 1920, στο σταθμό της Λυών, όταν εκείνος επέστρεφε στην Ελλάδα αμέσως μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών! Η εμπάθεια, η μικροψυχία και το μικρόνοο πάνε πάντα μαζί και αλληλοτροφοδοτούνται, κ. Ιορδανίδη! Αυτά φέρνουν τους διχασμούς και τις εθνικές καταστροφές και όχι οι σώφρονες πολιτικές των μεγάλων ηγετών και οραματιστών, όπως ήταν και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, κ. Ιορδανίδη! Γεμάτη η Ιστορία μας από τέτοια φαινόμενα - από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα - ακόμα δεν το καταλάβατε, κ. Ιορδανίδη; Δεν το καταλάβατε και βγαίνετε για να διαφωτίσετε τον ελληνικό λαό με αυτά που γράφετε; Άρα, ευθύνη για όλα αυτά τα εθνικά επιζήμια φαινόμενα - κομματικές εμπάθειες, μικροπάθη, αρχηγικές φιλοδοξίες, προπαγάνδες και ίντριγκες όπως εκείνες που δημιούργησαν τα "Νοεμβριανά"του 1916, και πόσα άλλα από τότε μέχρι σήμερα - έχετε και εσείς οι δημοσιογράφοι που τα ενισχύετε και τα αναπαράγετε, κ. Ιορδανίδη! Να είστε σίγουρος ότι πρώτοι εμείς κομματιάσαμε τη Συνθήκη των Σεβρών και μετά οποιοσδήποτε άλλος!

4. Τελικά, για ποια "ιερά μανία"του Ελευθερίου Βενιζέλου μιλάτε, κ.Ιορδανίδη; Μήπως για το όραμά του - που ήταν και όραμα της Ελλάδας και του ελληνικού λαού σε εκείνο το ευνοϊκό για τη χώρα μας ιστορικό momentum - για ενσωμάτωση στην πατρίδα μας όλων εκείνων των εδαφών που ήταν πάντα ελληνικά και κατοικούνταν τότε από σχεδόν αμιγείς ελληνικούς πληθυσμούς, μέσα στα οποία ήταν και η περιοχή της Σμύρνης; Όσο για τη Σμύρνη, παρότι αυτό είναι ιστορικά γνωστό, μία και μόνο φράση που ισχύει ακόμα και σήμερα το αποδεικνύει:"Γκιαούρ Ιζμίρ"(=η άπιστη Σμύρνη!) που λένε οι Τούρκοι! Κάποιοι άλλοι, βέβαια, από άλλο κομματικό ή ιδεολογικό μετερίζι - μιλάμε πάντα για Έλληνες, έτσι; - διακηρύσσουν ακόμα και σήμερα ότι εκείνη η αποστολή του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη τότε ήταν ιμπεριαλιστική, λέει, κατάληψη τουρκικού εδάφους! Ακριβώς: Ήταν ιμπεριαλιστική κίνηση η κατάληψη της Σμύρνης, στις 2 Μαϊου 1919, και δεν ήταν το ίδιο . . .ιμπεριαλιστική η κατάληψη και απελευθέρωση της Ηπείρου, της Μακεδονίας κ.ο.κ. λίγα χρόνια πριν! Σκεπτικό βγαλμένο και ραμμένο στα μέτρα και στα συμφέροντα του κόμματος και των μπολσεβίκων, καθώς είναι γνωστό ότι ο ελληνικός στρατός συμμετείχε στην ατυχή εκείνη εκστρατεία στην Ουκρανία, μαζί με τους συμμάχους μας, πριν από τον Απρίλη του 1919, που έσπευσαν τότε - καλώς ή κακώς θα το δούμε πιο κάτω - για να στηρίξουν τον τσάρο στον αγώνα του εναντίον των μπολσεβίκων. Αυτός ήταν και ο λόγος που, μετά την επικράτηση τότε των μπολσεβίκων, το μετέπειτα σοβιετικό καθεστώς ανταποκρίθηκε αμέσως στην έκκληση του Κεμάλ για βοήθεια, προκειμένου να διώξει τους Έλληνες από τη Μικρά Ασία! Έτσι, θέλοντας κάποιοι να καθαγιάσουν τη βοήθεια του σοβιετικού καθεστώτος προς τον Κεμάλ, χαρακτήρισαν την αποστολή του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη "ιμπεριαλιστική" κατάληψη! Το λέει αυτό ακόμα και η . . .λίαν αξιόπιστη ιστορικός μας, η κ. Ρεπούση!

                        H συμμετοχή μας στο ρωσικό εμφύλιο στην Ουκρανία,το 1919!

       Ας μη σπεύσετε, όμως, εδώ, κ.Ιορδανίδη, να πείτε - όπως και κάποιοι άλλοι - ότι και πάλι ο Ελευθέριος Βενιζέλος έσυρε τη χώρα σε περιπέτειες, με την αποστολή 23.500 στρατιωτών μας στην Ουκρανία, το Γενάρη του 1919. Όσο κι αν σήμερα μπορεί να βρει κανείς χίλιους λόγους για να τον κατηγορήσει για εκείνη την άτυχη εμπλοκή, το ίδιο εύκολα μπορεί - προσεγγίζοντας με προσοχή και υπευθυνότητα το πολιτικό σκηνικό εκείνης της εποχής - να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ήταν η πιο λογική κίνηση που θα μπορούσε να είχε κάνει τότε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Τον επόμενο χρόνο, στο επικείμενο συνέδριο της ειρήνης - όπως αποκλήθηκε - επρόκειτο να γίνει αναδιανομή των ευρωπαϊκών εδαφών. Προϋπόθεση για συμμετοχή της Ελλάδας σ' εκείνη την αναδιανομή ήταν η συμμετοχή της στην ευρωπαϊκή εμπλοκή στην Ουκρανία. Η μη συμμετοχή, επομένως, της Ελλάδας σ' εκείνον το ρωσικό εμφύλιο θα σήμαινε αυτομάτως και μη συμμετοχή στα κέρδη. Στη βοήθεια των συμμάχων του - για την παραχώρηση στην Ελλάδα εδαφών της που τότε κατοικούνταν από αμιγείς ή σχεδόν αμιγείς, όπως είπα, ελληνικούς πληθυσμούς - απέβλεπε εκείνη η απόφαση του Βενιζέλου. Δεν ευοδώθηκε, γιατί απέτυχε συνολικά εκείνη η συμμαχική κίνηση στην Ουκρανία και τούτο κυρίως εξαιτίας επιδημιών που έπληξαν το συμμαχικό στρατό και όχι τόσο λόγω στρατιωτικής κατίσχυσης των δυνάμεων των μπολσεβίκων. Παρά ταύτα, όμως, η Ελλάδα τότε - με τις διπλωματικές κινήσεις του πρωθυπουργού της και τη βοήθεια των συμμάχων της - κατάφερε να αποσπάσει ένα αρκετά μεγάλο μερίδιο από τις εδαφικές της διεκδικήσεις, όπως αυτό αποτυπώθηκε στο τελικό κείμενο της Συνθήκης των Σεβρών, τον Αύγουστο του 1920. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής - κατά γενική εκτίμηση - σε εκείνη την ιστορική συνθήκη και τούτο ανεξάρτητα από την κατάληξή της, για την οποία ουδεμία ευθύνη έχει ο ίδιος.

                                Αξιοπιστία, το ζητούμενο, κ.Ιορδανίδη!

     Ούτως εχόντων των πραγμάτων, κ.Ιορδανίδη, αντιλαμβάνεστε ότι το φορτίο της ευθύνης εκείνων,

που έχουν ως βασικό ρόλο την  έγκυρη ενημέρωση του κοινού για γεγονότα του σήμερα ή για εξελί-ξεις που έλαβαν χώρα στο παρελθόν, είναι πολύ βαρύ. Αυτό που ζητά η κοινωνία από τους δημοσιο

γράφους - και φυσικά από τους ανθρώπους του πνεύματος γενικά - είναι η αντικειμενική θεώρηση των πραγμάτων. Με την αλήθεια και την Ελλάδα οφείλουμε πρωτίστως να είμαστε και μετά με οποιονδήποτε άλλον. Ζητούμενο, λοιπόν: η αξιοπιστία μας! Γι' αυτήν είναι διψασμένος ο ελληνικός λαός και πάνω σ' αυτή τη λυδία λίθο θα κριθεί ο καθένας από μας για τα έργα του και τα γραφόμενά του, κ.Ιορδανίδη! Τους άκρατους υποκειμενισμούς - και τις σκοπιμότητες που υποκρύπτουν - μόνο ο στενός κύκλος των ομοϊδεατών ή ομοφρόνων, που έχει εθιστεί σε παραμύθια της Χαλιμάς, θα ήθελε να ακούσει.

                             Το μόνο λάθος του Ελευθερίου Βενιζέλου. . . .!

      Τελικά, το μόνο "λάθος" - ας το πω λάθος εντός εισαγωγικών - του Ελευθερίου Βενιζέλου, κ.Ιορδανίδη, ήταν το ότι σεβάστηκε υπερβολικά τους πολιτικούς του αντιπάλους - και τις δημοκρατικές του αρχές - και προκήρυξε αμέσως μετά την επιστροφή του από τις Σέβρες τις εθνικές εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920. Μετά τη συνθήκη των Σεβρών, άλλωστε, δεν υπήρχε κάποιος άλλος σοβαρός λόγος για να παραμείνει στην εξουσία και να μην προκηρύξει εθνικές εκλογές, όπως ο ίδιος τότε ομολόγησε στο φιλικό του περιβάλλον. Ξεχνάτε και κάτι άλλο, επίσης, κ.Ιορδανίδη: Τύραννο τον ανέβαζαν, δικτάτορα τον κατέβαζαν - αντιπολίτευση και όλα τα αντιπολιτευτικά και φιλοβασιλικά έντυπα της εποχής εκείνης - επειδή είχε λήξει πριν από ένα χρόνο ήδη η κοινοβουλευτική περίοδος! Έτσι, λοιπόν -  και εκεί ακριβώς - χάθηκε όλο το παιχνίδι των μετέπειτα θετικών εξελίξεων για τη χώρα μας, για την περίοδο που εδώ γίνεται λόγος! Και ενώ ο Ελευθέριος Βενιζέλος αποχωρεί τότε από την πολιτική ζωή της χώρας, αφήνοντας πίσω του μία τεράστια παρακαταθήκη θετικού έργου για τα εθνικά μας θέματα, πρέπει να θεωρηθεί ότι αποτελεί τουλάχιστον θράσος να έρχονται κάποιοι και να τον κατηγορούν* κιόλας ότι εκείνος ευθύνεται για τις καταστροφικές πολιτικές του παλατιού και αυτών που πήραν τη θέση του - με τον τρόπο που την πήραν - αργότερα! Άλλωστε, ούτε γνώριζε ποιες θα ήταν αυτές οι πολιτικές, ούτε φυσικά μπορούσε να τις σταματήσει - όπως αποδείχθηκε - όταν αυτές έγιναν γνωστές. Ευθύνες, κ.Ιορδανίδη, έχει κανείς για τις δικές του πράξεις, όχι για τις πράξεις των άλλων - πόσω μάλλον των πολιτικών του αντιπάλων!

                              Κανένα μένος! Μόνο εχέγγυο η σύμπνοια!

        Να είστε σίγουρος, κ.Ιορδανίδη, ότι κανένα μένος δεν τρέφω για κανένα κόμμα - που πολιτεύεται με πολιτικούς και δημοκρατικούς όρους - παράταξη ή ιδεολογία στη χώρα μας. Όλα αποτελούν μέρος μιας συνθετικής δημοκρατικής λειτουργίας και όλοι μπορούν να συνεισφέρουν κάτι θετικό - όταν υπάρχει η βούληση και η σχετική φρόνηση - στην προσπάθεια που γίνεται για να ξεπεράσει η χώρα μας οριστικά την κρίση που διέρχεται και να μπει στο δρόμο της ανάπτυξης. Τώρα είναι η ώρα να τεθούν επί τάπητος όλα τα σοβαρά ζητήματα και οι αγκυλώσεις που επί δεκαετίες ταλανίζουν την πατρίδα μας, μα, προπαντός να σταματήσουμε επιτέλους κάποτε να ποτίζουμε τον ελληνικό λαό με το ναρκωτικό των διχαστικών μηνυμάτων - και των μικροκομματισμών -προκειμένου κάποιοι να βρουν τρόπους για να καλύψουν λανθασμένους πολιτικούς και κομματικούς χειρισμούς του παρελθόντος. Τώρα - παρά ποτέ - είναι αναγκαία η σύμπνοια του ελληνικού λαού και η πολιτική σταθερότητα, ως τα μόνα εχέγγυα για ένα καλύτερο αύριο, το οποίο μόνο μέσα στο πλαίσιο μιας περισσότερο ενωμένης Ευρώπης - και σε όλα τα επίπεδα - μπορεί να εξασφαλιστεί.

* 10.1.2016: Υπάρχουν κύκλοι στη χώρα μας που συνεχίζουν να θεωρούν τον Ελευθέριο

Βενιζέλο υπεύθυνο για τη Μικρασιατική Καταστροφή, επειδή - λέει - αποφάσισε να κάνει

εκλογές την 1η Νοεμβρίου 1920, τις οποίες εκλογές έχασε ο ίδιος και εξ αιτίας αυτού του γεγονό

τος ακολούθησε η καταστροφική πορεία της Ελλάδας τότε! Δηλαδή - για να καταλάβει ο κόσμος - τον κατηγορούσαν μέχρι τότε ότι συμπεριφερόταν ως δικτάτορας και δεν προκήρυσσε εκλογές, αλλά μετέπειτα, όταν χάσαμε πλέον τη Μικρά Ασία, τον κατηγόρησαν και τον κατηγορούν, επίσης, ακόμα και σήμερα ότι για την καταστροφή εκείνη ευθυνόταν πάλι ο ίδιος, γιατί προκήρυξε τις εκλογές! Ε,αυτό είναι ασύλληπτα παρανοϊκό για να το δεχτεί ακόμα και  η κοινή λογική! Πόσω μάλλον ένας εχέφρων Έλληνας πολίτης που γνωρίζει πολύ καλά την Ιστορία του έθνους μας! Μιας και μπήκαμε ήδη στο 2016 - και στα εκατόχρονα από την έναρξη τότε του Εθνικού Διχασμού στη χώρα μας - θα ήθελα επιτέλους να τελειώνουμε μ'αυτή τη θλιβερή υπόθεση: Λίγο πιο πάνω αναφέρω γιατί ο Βενιζέλος τότε αναγκάστηκε από τα πράγματα να κάνει τις εκλογές το 1920. Δεν υπήρχε κανένας λόγος πια να μην κάνει τις εκλογές - ή μάλλον επιβαλλόταν για εθνικούς λόγους να τις κάνει - αφού με τη Συνθήκη των Σεβρών πια στο χέρι έπρεπε να εξασφαλίσει και την εσωτερική ηρεμία στη χώρα, καθώς οι πολιτικοί του αντίπαλοι - και το Παλάτι - βομβάρδιζαν το λαό με τις κατηγορίες εναντίον του ότι καθυστερεί επί ένα ολόκληρο χρόνο να κάνει τις εκλογές και ότι συμπεριφέρεται ως δικτάτορας. Άλλωστε, ούτε μπορούσε τότε - πριν την 1η Νοεμβρίου - να γνωρίζει με ποιον τρόπο θα ήταν δυνατό να χάσει εκείνες τις εκλογές από τους πολιτικούς του αντιπάλους, τη στιγμή κατά την οποία με τη Συνθήκη των Σεβρών είχε καταφέρει αυτό που φαινόταν ακατόρθωτο πριν από ένα χρόνο: Σχεδόν να διπλασιάσει την Ελλάδα και να πετύχει τα μέγιστα δυνατά οφέλη για τη χώρα, τη συγκεκριμένη εκείνη περίοδο! Όλοι το γνώριζαν πλέον ότι οι υπογραφές των συμμάχων είχαν ήδη μπει και δεν ήταν δυνατό να πάρει η Ελλάδα  κάτι περισσότερο εκείνη τη στιγμή! Και όμως! Η νέα τότε ελληνική κυβέρνηση, όχι μόνο ξεγέλασε το λαό με το παραπλανητικό σύνθημα - "οίκαδε", όπως είδαμε - και κέρδισε τις εκλογές, όχι μόνο έφερε πίσω το βασιλιά Κωνσταντίνο, με τον οποίο οι σύμμαχοι ήταν αντίθετοι, αλλά επιπλέον και την ίδια τη Συνθήκη των Σεβρών παραβίασαν με την απόφασή τους να φύγουν από τα όρια που εκείνη όριζε και να κινηθούν προς την Άγκυρα! Και όλα αυτά, μάλιστα, παρά το γεγονός ότι συνεχώς ο Βενιζέλος από τη Νίκαια της Γαλλίας τους προειδοποιούσε για τις συνέπειες που μπορεί να έχει εκείνη η άφρων πολιτική τους! Αιδώς Αργείοι! Πρέπει να θεωρείται σήμερα τουλάχιστον κακόπιστο το να συνεχίζουν κάποιοι να κατηγορούν κιόλας τον Ελευθέριο Βενιζέλο ότι εκείνος ευθύνεται για τη Μικρασιατική Καταστροφή - αλλά και για όσα αρνητικά για τη χώρα τότε είχαν προηγηθεί! Το μόνο, τελικά, που δεν μας λένε οι κατήγοροί του είναι το ότι με τις εκλογές, που προκήρυξε, έδωσε την ευκαιρία στους άφρονες πολιτικούς του αντιπάλους να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους και ως ασήμαντα τσουτσέκια πλέον να εφαρμόσουν τις καταστροφικές για τη χώρα πολιτικές τους! Ούτε υποψία ευθύνης δεν φέρει ο Ελευθέριος Βενιζέλος  για τον Εθνικό Διχασμό και τη  Μικρασιατική Καταστροφή που επακολούθησε! Αυτό είναι πλέον ηλίου φαεινότερο, αλλά και η μόνη εθνικά χρήσιμη ιστορική αλήθεια!