86. Eθνικά θέματα 14:

        Ξαναμπαίνει επί τάπητος η ονομασία των Σκοπίων!
                             
                        Το πρώτο σενάριο της ονομασίας     

    

     Παρά το γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό ο χρόνος μου είναι αρκετά πιεσμένος, εντούτοις πήρα αμέσως την απόφαση να ασχοληθώ για μία ακόμα φορά με το θέμα των Σκοπίων - μάλιστα σε δύο δόσεις - καθώς, όπως πληροφορούμαι, πρόκειται σύντομα να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις και να τεθεί ξανά επί τάπητος η ονομασία αυτού του κρατιδίου. Επειδή θεωρώ ότι έχουμε να κάνουμε με μία πολύ σοβαρή υπόθεση που δεν επιδέχεται αναβολές επ' αόριστον, γι' αυτό, ως Έλληνας πολίτης, όχι απλώς έχω το δικαίωμα, ταυτόχρονα έχω και χρέος να εκφέρω την άποψή μου. Εξ αρχής, θα ήθελα να υπογραμμίσω - ή να δηλώσω - ότι τα κίνητρά μου σ' αυτό το θέμα ελαύνονται μόνο από θέσεις που έχουν σχέση με την ιστορική αλήθεια και την αξιοπρέπεια της χώρας μου και σε καμία περίπτωση από εθνικιστικούς φανατισμούς. Άλλωστε, ούτε η χώρα μου υιοθέτησε ποτέ εθνικιστικές θέσεις. Η αλήθεια αυτή είναι. Το να δίνει κανείς απαντήσεις σε εναντίον σου προκλητικές ενέργειες άλλων χωρών - γειτόνων ή μη - αυτό, όχι μόνο δεν συνιστά εθνικιστική στάση, αλλά απεναντίας επιβάλλεται κιόλας εκ των πραγμάτων, προκειμένου η Ελλάδα να διατηρήσει ακέραιο το κύρος της, την εδαφική της ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά της ως έθνους.

      

       Aνέκαθεν η Ελλάδα επιζητούσε την ειρηνική συνύπαρξη και τη συνεργασία με τους γείτονές της, αλλά δεν έβρισκε πάντα την απαιτούμενη ανταπόκριση, μία τακτική που ακολούθησε, δυστυχώς, με πολύ άγαρμπο τρόπο, και η μικρή αυτή χώρα των Σκοπίων στο παρελθόν, της οποίας η επίσημη ονομασία αυτή τη στιγμή συνεχίζει να είναι: FYROM (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας). Προσπαθώντας η χώρα αυτή - από συστάσεώς της -  να βρει ιστορικές ρίζες και εθνοτική ταυτότητα, δεν δίστασε από το 1944 και εντεύθεν - με την προτροπή του Τίτο αλλά υπογείως και άλλων ισχυρών κύκλων και ψευτοδιανοητών της εποχής εκείνης - να προβεί σε μία έξω από κάθε όριο προκλητική και αχαρακτήριστη συμπεριφορά κατά της γειτονικής χώρας, της Ελλάδας, και σε μία ανεπίτρεπτη παραχάραξη της Ιστορίας της περιοχής μας. Επιχείρησε να υποκλέψει από την Ελλάδα το όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ", ένα όνομα από τα πιο σταθερά και πιο ισχυρά σύμβολα της ελληνικής γης, το οποίο κατέχει εδώ και τέσσερις χιλιάδες χρόνια η ομώνυμη περιοχή της Μακεδονίας, στα βόρεια της Ελλάδας και νότια των Σκοπίων. Αλλά για να μην μακρυγορώ, παραπέμπω τους αναγνώστες στην εμπεριστατωμένη επί του θέματος ανάλυσή μου, στη θεματική ενότητα 56 αυτού του ιστότοπου. Θα περιοριστώ μόνο να πω ότι ο μικρός αυτός λαός των Σκοπίων είναι σλαβικής προέλευσης, που δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική Μακεδονία, ούτε, φυσικά, με το Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος βασίλευσε στη Μακεδονία χίλια περίπου χρόνια προτού αυτός ο λαός εγκατασταθεί σ' αυτή την  περιοχή του Βαρδάρη, τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Βαρντάρσκα Μπανοβίνα και μετέπειτα Νέα Σερβία ονομαζόταν η περιοχή αυτού του λαού μέχρι το 1944 που της δόθηκε το όνομα Μακεδονία. Η μόνη σχέση με τη νότια περιοχή της ελληνικής Μακεδονίας - που, ωστόσο, δεν τους δίνει επ' ουδενί και το δικαίωμα να ιδιοποιηθούν το ελληνικό όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" - είναι το ότι το κομμάτι αυτό της, επί τέσσερις χιλιετίες, ενιαίας ελληνικής Μακεδονίας απελευθερώθηκε, από τον οθωμανικό ζυγό στους Βαλκανικούς πολέμους, από το σερβικό στρατό και γι' αυτό, κατ' εφαρμογή τότε και της προηγηθείσας συμφωνίας των βαλκανικών χωρών, παραχωρήθηκε στη Σερβία με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913). Σχεδόν, από τότε οι .....φίλοι μας οι Σκοπιανοί θαμπώθηκαν από το όνομα και την Ιστορία της Μακεδονίας και ξεκίνησε το ζήτημα της υποκλοπής του ονόματος, μία ενέργεια που αργότερα πήρε μία πολύ οξεία μορφή, δημιουργώντας στην Ελλάδα τεράστια και ανύπαρκτα μέχρι τότε προβλήματα.
      Εκείνο, ωστόσο, που εξόργισε κυριολεκτικά τους Έλληνες, δεν ήταν μόνο η επιχείρηση κλοπής του ονόματος "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ", που συνοδευόταν και από πάμπολλες βίαιες ενέργειες κατά της Ελλάδας. Υποκλέπτοντας το όνομα και τα ελληνικά σύμβολα της πραγματικής Μακεδονίας, οι Σκοπιανοί διακήρυσσαν, σε όλους τους τόνους και με κάθε αθέμιτο τρόπο, ότι στην Ελλάδα βρίσκονται "αλύτρωτοι αδελφοί" τους που πρέπει μελλοντικά να τους ελευθερώσουν! Όπως αντιλαμβάνεται, λοιπόν, ο καθένας, οι Σκοπιανοί γείτονές μας, εκτός του ονόματος της Μακεδονίας, είχαν θέσει, με περίσσιο θράσος, ως μελλοντικό τους στόχο και εδαφικές διεκδικήσεις από την Ελλάδα! Αντιλαμβάνεται κανείς, επίσης, τόσο το κλίμα που δημιούργησαν αυτές οι διακηρύξεις όσο  και μία ακόμα ιστορική αλήθεια που όμοιά της δεν έχει στην παγκόσμια Ιστορία: Με πλαστογραφήσεις της Ιστορίας και στημένα "παιχνίδια", όχι μόνο δεν λύνονται προβλήματα, αλλά δημιουργούνται συνεχώς καινούρια! Διενέξεις ατέρμονες, έλλειψη συνεργασίας, συγκρουσιακές καταστάσεις σε ποικίλους χώρους, όπως στα γήπεδα και σε άλλες εκδηλώσεις, με πρωταγωνιστές πάντα τους προκλητικότατους Σκοπιανούς. Αν σ' όλα αυτά προστεθεί και το ότι βάφτισαν "μακεδονική" τη γλώσσα τους - που είναι ένα μείγμα διαλέκτου σλαβοβουλγαρικής προέλευσης - τότε το κλίμα γίνεται ακόμα πιο εκρηκτικό! Μακεδονική γλώσσα δεν υπήρξε ποτέ, ούτε μακεδονικό έθνος. Από καταβολής της, η Μακεδονία μιλούσε μόνο μία γλώσσα: την ελληνική! Τη γλώσσα αυτή μιλούσε και ο Μέγας Αλέξανδρος που είχε ως δάσκαλό του τον Αριστοτέλη. Αλήθεια, μήπως ήταν Σλάβος και ο Αριστοτέλης; Ή μήπως στα μνημεία της πραγματικής Μακεδονίας υπάρχει έστω και μία σλαβική λέξη; Λίγος σεβασμός στην ιστορική αλήθεια και στην πολιτιστική κληρονομιά της γείτονος, δεν θα έβλαπτε κανέναν. Αντιθέτως, αυτό θα ωφελούσε τα μέγιστα και τους ίδιους τους Σκοπιανούς.

                           Μετά τη Σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, το 2008

     Το 2008, έλαβε χώρα στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας η Σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ. Στη σύνοδο αυτή, η Ελλάδα, δια στόματος του τότε πρωθυπουργού της Κώστα Καραμανλή του νεότερου, έθεσε εξ αρχής στους 25 ηγέτες των άλλων χωρών το θέμα της FYROM - που παρευρισκόταν, προκειμένου να διαπραγματευθεί την είσοδό της στη συμμαχία. Με τις συζητήσεις που έγιναν, τελικά η Ελλάδα εμπόδισε - και πολύ σωστά - την είσοδο της FYROM στους κόλπους του ΝΑΤΟ. Στο τέλος της συνόδου, ο ίδιος ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, κ. Γιάπ ντε Χοπ Σέφερ, δήλωσε τα εξής: " Συμφωνήσαμε ότι η πρόσκληση της FYROM θα υπάρξει μόλις επιτευχθεί μία αμοιβαία αποδεκτή λύση στο ζήτημα της ονομασίας". Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνταν, ήδη, και οι αποφάσεις της Ε.Ε., από το 1992 (ως ΕΟΚ τότε ακόμα), και του ΟΗΕ, από το 1993. Από το 2008 και εντεύθεν, το σκοπιανό ζήτημα βρίσκεται μάλλον σε ύφεση, μετά και τις αλλαγές - και τις έντονες τριβές - που, εντωμεταξύ, συνέβησαν τελευταία στη γειτονική αυτή χώρα.

                                       Η σημερινή πραγματικότητα στη FYROM!

        Και, ιδού, η νέα πραγματικότητα σήμερα για το κρατίδιο των Σκοπίων: Προσπαθεί να εισέλθει σε διεθνείς Οργανισμούς (Ε.Ε., ΝΑΤΟ κ.λ.π.), αλλά προσκρούει στην ονομασία του, η οποία θα πρέπει να είναι αποδεκτή και από την Ελλάδα! Η εποχή της "αφιονισμένης κούρσας" των διακηρύξεων και των αλυτρωτικών κορωνών, οπουδήποτε, που υπαγορεύονταν από τα ναρκωτικά του μεγαλοϊδεατισμού και ενός ακραίου εθνικισμού, έχει παρέλθει και αρχίζει η αναδίπλωση στη νέα πραγματικότητα. Αυτοκριτική, αυτογνωσία και περισσότερη λογική σκέψη, είναι το ζητούμενο από τους βόρειους γείτονές μας. Ο επί δεκαετία πρωθυπουργός - και υποτίθεται ο πιο φανατικός εκφραστής του μεγαλοϊδεατισμού και του ακραίου εθνικισμού - Νίκολας Γκρουέφσκι, έχασε τις εκλογές που έγιναν το Δεκέμβρη του 2016. Η νέα κυβέρνηση Ζάεφ, που σχηματίστηκε τον περασμένο Ιούνιο, δείχνει ότι θέλει να αλλάξει γραμμή πλεύσης, αλλά αυτό δεν το έχουμε ιδεί ακόμα. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει κανείς, αν κοιτάξει προσεκτικά τις δηλώσεις και τα λεγόμενα του νέου πρωθυπουργού των Σκοπίων. Προσέξτε τι λέει: Αναγνωρίζει, λέει, τα λάθη του παρελθόντος και τις προκλήσεις που γίνονταν κατά της Ελλάδας, αλλά, όταν φτάνει στο "δια ταύτα" και στο θέμα της ονομασίας, μάλλον ξαναγυρίζει στα ίδια, όπως και ο προηγούμενος! Είναι αλήθεια ότι ένας ολόκληρος λαός, μαζί και οι σημερινοί ηγέτες του, έχουν υποστεί επί δεκαετίες ολόκληρες ισχυρές πλύσεις εγκεφάλου και δύσκολα μπορούν να ξεφύγουν από τους φανατισμούς και τις ψευδαισθήσεις του παρελθόντος, αλλά αυτό δεν αφορά την Ελλάδα. Με την Ιστορία, τα σύμβολα, την εδαφική ακεραιότητα, την αξιοπρέπεια ενός έθνους και τις μελλοντικές γενεές, δεν παίζει κανείς. Αυτοί οι ίδιοι - και μόνον αυτοί - ευθύνονται που έφτασαν τα πράγματα εδώ που είναι σήμερα και όσο πιο γρήγορα καταλάβουν ότι συμφωνίες με ψευδαισθήσεις, εκβιαστικές ενέργειες και λεονταρισμούς, δεν γίνονται, τόσο το καλύτερο. Συνεχίζω, όμως, το σκεπτικό του νέου πρωθυπουργού των Σκοπίων. Έχει αλλάξει κάπως, είναι αλήθεια, τη γνωστή ρητορική περί απογόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και περί αλυτρωτισμού, αλλά όταν αγγίζει το θέμα της ονομασίας, καταλήγει στο ότι δεν μπορεί να απαρνηθεί το συνταγματικό όνομα της χώρας του, που είναι: "Δημοκρατία της Μακεδονίας"! Δηλαδή, ουσιαστικά ανακυκλώνει πάλι τα ίδια όπως και στο παρελθόν! Το συνταγματικό αυτό όνομα ποιος το έβαλε, κ. Ζάεφ; Εσείς οι ίδιοι! Μόνοι σας το βάλατε, υποκλέπτοντάς το και χωρίς την έγκριση κανενός - πόσω μάλλον της Ελλάδας! Η Ελλάδα απλώς δέχτηκε - προκειμένου να διευκολύνει τη λειτουργία αυτού του κρατιδίου στον ΟΗΕ και στις λοιπές σχέσεις του - να συνεχίσει να έχει, εντελώς προσωρινά, την ονομασία που είχε και πριν ως μία Ομόσπονδη Δημοκρατία της πρώην Γιουγκοσλαβίας (FYROM), εωσότου βρεθεί μία αμοιβαία αποδεκτή λύση για μία μόνιμη ονομασία. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο!

                                 Ποια θα ήταν η σωστή ονομασία της FYROM!

      Πραγματικά, αναρωτιέται κανείς, γιατί οι Σκοπιανοί επιμένουν εμμανώς στο όνομα "Μακεδονία" - που είναι πλέον πασιφανές ότι είναι ελληνική λέξη και  έχει υποκλαπεί από την πάντα ελληνική Μακεδονία - και δεν επιμένουν καθόλου για το όνομα "Σκόπια", η οποία είναι επίσης ελληνική λέξη που σημαίνει "σκοπιά". Ωραία ως λέξη η "Μακεδονία", αλλά δεν είναι σλάβικη. Έχει κάτι το μαγικό που δεν έχει η λέξη "Σκόπια"; Όχι, βέβαια! Την κάνει να φαίνεται έτσι η Ιστορία της πραγματικής Μακεδονίας, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ταυτόχρονα, είναι και αυτό που οι Σκοπιανοί, ως Σλάβοι, είχαν πάντα ως προαιώνια επιθυμία στο πίσω μέρος του μυαλού τους νερά το"να βρέξουν τα πόδια τους στα νερά του Αιγαίου"! Αυτή είναι μία επιβεβαιωμένη ιστορική αλήθεια και από την ίδια τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, η οποία, όμως, δεν άντεξε περισσότερο από τρεις μήνες! Αν ο καθένας είχε όλα όσα κακώς επιθυμεί, τότε ο κόσμος μας θα είχε ήδη καταστραφεί! Άρα, τι μένει; Μένει το να έχει ο καθένας μας αυτό που μπορεί και του ανήκει πραγματικά! Το να ζητά κανείς αυτό που δεν μπορεί να φτάσει, ούτε του ανήκει, δεν είναι ούτε ρεαλιστικό, ούτε ρομαντικό. Είναι ανέντιμη κλοπή και φασιστικού τύπου μεγαλοϊδεατισμός - ο οποίος, εντέλει, είναι και αυτοκαταστροφικός! Πραγματική "ύβρις" - με την αρχαιοελληνική έννοια της λέξης - μικρόψυχος εγωισμός και ιστορική κατάρα για έναν λαό! Η μόνη σωστή ονομασία της FYROM, αυτή τη στιγμή - που θα έλυνε ως δια μαγείας όλα τα μεταξύ μας προβλήματα - είναι αυτή εδώ: "Δημοκρατία των Σκοπίων"! Τα οφέλη που θα προκύψουν για τους Σκοπιανούς από αυτή την ονομασία, θα είναι αμέτρητα, μιας και είναι γνωστό από τη λαϊκή μας σοφία ότι: "Ο καλός γείτονας είναι ευλογία"!  Αλλά και παγκοσμίως η υπόληψη των Σκοπίων θα ανέβαινε κατακόρυφα! Μακάρι να το καταλάβουν αυτό και οι βόρειοι γείτονές μας, αλλά προς το παρόν το σενάριο αυτό δεν φαίνεται καν στον ορίζοντα. Για άλλο σενάριο που, ναι, μεν, μπορεί να διαφαίνεται περισσότερο στον ορίζοντα, αλλά είναι εξίσου δύσκολο με το παραπάνω - αν όχι ακόμα πιο δύσκολο - θα επανέλθω στην επόμενη θεματική ενότητα 87 του "Φηγουσιώτη".

                           

                               


       


         






       

                            

                 85. Εθνικά θέματα 13:

     Και οι "γκρίζες ζώνες" τι σημαίνουν, κ. Ερντογάν;

    Με αφορμή την επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου, κ. Ερντογάν, στην Ελλάδα, στις 7 και 8 Δεκεμβρίου, και τα όσα είπε μπροστά στις κάμερες, με ή χωρίς συνομιλητές, για τη Συνθήκη της Λωζάνης, πολλά θα μπορούσε να σχολιάσει κανείς, επικαιροποιώντας - ναι, εδώ θα ταίριαζε η λέξη! - τόσο την πορεία που διέγραψε ο ελληνισμός των πεντακοσίων χιλιάδων ανθρώπων στη γείτονα χώρα, μετά το 1923, όσο και το ύφος της πολιτικής που ακολουθεί, χρόνια τώρα, η Τουρκία απέναντι στη χώρα μας. Σύντομα, κατά το δυνατόν, θα ήθελα να σχολιάσω την επίσκεψη αυτή, αλλά χωρίς να ασχοληθώ, ούτε με το πώς οι δύο χώρες έφθασαν στη Λωζάνη - εκεί, ως γνωστό, η Ελλάδα πήγε ως ηττημένη και όχι ως νικήτρια - αλλά ούτε για κανενός είδους αναθεώρηση της ομώνυμης Συνθήκης (24 Ιουλίου 1923), για την οποία κατά κόρον έχει μιλήσει τον τελευταίο καιρό ο κ. Ερντογάν - και όχι μόνο στις συνομιλίες που είχε στην Ηρώδου του Αττικού.

      

       Αντίθετα από το τι νομίζει ή επιθυμεί ο κ. Ερντογάν, προσωπικά θεωρώ ότι αυτού του είδους οι συνθήκες μπορεί να πει κανείς ότι επέχουν θέση ιερού κειμένου, καθώς καθορίζουν με ακρίβεια τα όρια, άρα, και τις σχέσεις των χωρών μεταξύ τους, αλλά κατά συνέπεια και τους όρους, με τους οποίους συνδέεται η ζωή των γειτονικών λαών - και εν προκειμένω των λαών της Ελλάδας και της Τουρκίας. Πόσες φορές, για παράδειγμα, δεν έχουμε ακούσει Έλληνες ψαράδες να διαμαρτύρονται για τις επιθέσεις ή τις απειλές που συχνά δέχονται από Τούρκους συναδέλφους τους ή από τουρκικές ακταιωρούς. Στην περίπτωσή μας, επομένως, εμφιλοχωρεί κάθε είδους προκρούστεια τακτική - ανάλογα τις προθέσεις του καθενός απέναντι στον άλλο - σε ό,τι αφορά την ερμηνεία και τον τρόπο εφαρμογής της παραπάνω συνθήκης. Δεν θα μιλήσω, λοιπόν, εδώ, ούτε για τους ελάχιστους Έλληνες που έχουν απομείνει στην Κων/πολη - και τις διώξεις που υπέστησαν -  ούτε για τη γενοκτονία των Ποντίων και τα πολύπαθα νησιά της Ίμβρου και της Τενέδου. Δεν θα μιλήσω, επίσης, ούτε για τους μουσουλμάνους της Θράκης, που ζουν ειρηνικά όλα αυτά τα χρόνια, από το 1923 μέχρι σήμερα, και πολλαπλασιάζονται σταθερά και με γρήγορους ρυθμούς μέσα στη δική μας χώρα. Δεν θα μιλήσω ακόμα, ούτε για τα τερτίπια της τουρκικής πολιτικής σε ό,τι αφορά την αιγιαλίτιδα ζώνη, την υφαλοκρηπίδα, τον εναέριο χώρο - και τους διεθνείς κανόνες που τα διέπουν όλα αυτά - αλλά ούτε για το casus belli, που ψήφισε η τουρκική εθνοσυνέλευση, κατά παράβαση των διεθνών Συνθηκών, ούτε για τις ΑΟΖ και τις κατά καιρούς έρευνες που διενεργούσαν τουρκικά πλοία μέσα στις ελληνικές θάλασσες. Δεν θα ήθελα, τέλος, να σχολιάσω ούτε την αλαζονεία της γλώσσας του σώματος, που πολλά έλεγε όταν ο κ. Ερντογάν συνομιλούσε με τους οικοδεσπότες που τον φιλοξενούσαν, κατά τη διάρκεια της προχθεσινής του επίσκεψης στην Αθήνα. Θα επικεντρωθώ σε δύο μόνο θέματα που θεωρώ ως τα πιο σημαντικά σήμερα, καθώς οι επιπτώσεις που έχουν ρίχνουν βαρειά τη σκιά τους πάνω στη ζωή του ελληνικού κυρίως λαού και διαμορφώνουν ένα έντονα συγκρουσιακό κλίμα, οσάκις έρχονται στην επιφάνεια και συνοδεύονται από αναπόφευκτες εντάσεις και οικονομικές αφαιμάξεις:

1.  "Η Τουρκία δεν εποφθαλμιά την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας", μας είπε προχτές ο κ. Ερντογάν. Αυτό έλειπε να μας το πει και κατάμουτρα μέσα στο σπίτι μας! Και οι "γκρίζες ζώνες" τότε τι νόημα έχουν, κ. Ερντογάν; Τι άλλο μπορεί να σημαίνουν εκτός από εδαφικές βλέψεις εναντίον της γείτονος; Όταν λέτε ότι τα νησιά των Ιμίων - και άλλες βραχονησίδες - είναι τουρκικό έδαφος, αυτό σημαίνει κάτι άλλο και όχι εδαφική διεκδίκηση; Ας μην ξεχνάμε και την .....πασαρέλα που η κ. Τσιλέρ είχε στήσει μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, το Γενάρη του 1996, τότε που χάθηκαν άδικα και τρεις Έλληνες κομάντος! Αλλά και στην επέτειο αυτού του γεγονότος, τον περασμένο Γενάρη, δεν είχαμε πάλι μία προκλητικότατη ενέργεια εκ μέρους της Τουρκίας; Μία πυραυλάκατος - με Τούρκους κομάντος - στην οποία επέβαινε ο ίδιος ο Τούρκος αρχηγός του ΓΕΕΘΑ, δεν παραβίασε τα ελληνικά χωρικά ύδατα γύρω από τα Ίμια; Αλλά και πολλά - αν όχι όλα - από όσα περίεργα συμβαίνουν, θα μου πείτε, στη γείτονα χώρα, τα τελευταία χρόνια, στημένα δεν είναι; Και το χειρότερο όλων; Το χειρότερο όλων είναι ότι μπροστά στις σουλτανικού τύπου εμπνεύσεις και συλλήψεις, η ζωή των πολιτών ελάχιστη πλέον αξία έχει!
     Το θέμα των "γκρίζων ζωνών", κ. Ερντογάν, το στηρίζετε - λέτε - στο ότι η Συνθήκη της Λωζάνης έχει αρκετά κενά. Ποια είναι αυτά τα κενά που τα βλέπετε μόνο εσείς και κανένας άλλος; Λέτε, για παράδειγμα, ότι οι βραχονησίδες δεν αναφέρονται με το όνομά τους στη Συνθήκη της Λωζάνης και αυτό σας δίνει το δικαίωμα να τις διεκδικήσετε! Δεν αναφέρονται; Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά το κείμενο της συνθήκης, θα ιδεί ότι αυτό είναι ξεκάθαρο ως προς τη διατύπωσή του και δεν επιδέχεται ούτε υποψία παρερμηνείας. Ας το δούμε, σύντομα, όπως το αναφέρω και στη θεματική ενότητα 54 αυτού του ιστότοπου: Σε ό,τι αφορά το βορειοανατολικό Αιγαίο, η Τουρκία παραιτείται - λέει η Συνθήκη της Λωζάνης ( άρθρο 12) - από νησιά που βρίσκονται πέραν των τριών μιλίων από την ασιατική ακτή, εκτός της Ίμβρου και της Τενέδου - και των Μαυριών νήσων συμπεριλαμβανομένων. Σε ό,τι αφορά τα Δωδεκάνησα, απαριθμεί ένα- ένα όλα τα νησιά ( άρθρο 15) και στο τέλος συμπληρώνει:"και των εξ' αυτών νησίδων εξαρτωμένων" - εννοώντας, προφανώς*, όλες τις βραχονησίδες! Βλέπει κανείς εδώ κάποιο κενό ως προς τη διατύπωση του κειμένου; Μπορεί οι βραχονησίδες να μην αναφέρονται ονομαστικά μία προς μία, αλλά αυτό ήταν αδύνατο να συμβεί, γιατί και πάρα πολλές είναι και κάποιες από αυτές δεν έχουν καν ονομασία! Κάθε βραχονησίδα σαφώς αναφέρεται στη συνθήκη ότι ανήκει σε κάποιο από τα προαναφερόμενα νησιά. Τα Ίμια, για παράδειγμα, πάντα ανήκαν στο νησί της Καλύμνου. Το αμφισβητεί κανείς αυτό; Ουδείς - ούτε η Ιταλία, στην οποία ανήκαν τότε τα Δωδεκάνησα - εκτός από την Τουρκία που έχει κάθε συμφέρον να το κάνει, ώστε να αποκτήσει ερείσματα στις διεκδικήσεις της, ερείσματα, ωστόσο, που δεν καλύπτονται ούτε από την ερμηνεία της Συνθήκης της Λωζάνης, ούτε από κάποια άλλη διεθνή συνθήκη, αλλά, εν τέλει, ούτε και από την ίδια τη λογική. Οι "γκρίζες ζώνες", επομένως, στο Αιγαίο δεν υφίστανται ως έννοια παρά μόνο στη φαντασία - ή φαντασίωση - των Τούρκων στρατιωτικών και πολιτικών, κ. Ερντογάν. Εφεύρημα δικό σας είναι, από το 1974 και εντεύθεν!

2.    Το δεύτερο θέμα μας αφορά τις συνεχείς παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, από τουρκικά στρατιωτικά αεροσκάφη. Και αυτό το ζήτημα πάνω σε προκρούστεια κλίνη το τοποθετούν οι εξ ανατολών γείτονές μας, καθώς το νομικό καθεστώς του εναέριου χώρου στο Αιγαίο καθορίζεται σαφώς από το Διεθνές Δίκαιο, αλλά και το εθνικό Δίκαιο κάθε χώρας - το οποίο θα πρέπει να είναι συμβατό, εννοείται, με τους διεθνείς κανόνες. Αμφισβητώντας, από το 1974 και εντεύθεν η Τουρκία - από την εισβολή στην Κύπρο, δηλαδή, και μετά - τόσο το εύρος του εθνικού εναέριου χώρου της Ελλάδας όσο και τα όρια των "Περιοχών Πληροφόρησης Πτήσεων" - γνωστά ως FIR Αθηνών - τα τουρκικά στρατιωτικά αεροσκάφη παραβιάζουν σχεδόν καθημερινά τα όρια αυτά. Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο η παραβίαση αυτών των ορίων που αποτελεί ένα καθαρά εθνικό θέμα - αλλά και θέμα Ε.Ε., εν τέλει. Ταυτοχρόνως, η παραβίαση αυτή θέτει σε κίνδυνο τη διεθνή αεροπλοϊα πάνω από το Αιγαίο, που βρίσκεται στην αρμοδιότητα της Ελλάδας, εν προκειμένω, να τη διασφαλίσει, γι' αυτό και απαιτεί από τα διερχόμενα αεροσκάφη να εφαρμόζονται τα οριζόμενα από τις διεθνείς Συνθήκες και τον ICAO (Οργανισμό Διεθνούς Πολιτικής Αεροπορίας του ΟΗΕ). Τα πολιτικά αεροσκάφη οφείλουν να υποβάλουν στο FIR Aθηνών σχέδιο πτήσης, ενώ τα στρατιωτικά, οσάκις εισέρχονται μέσα στον εθνικό εναέριο χώρο της Ελλάδας, οφείλουν επιπλέον να υποβάλουν και αίτηση για να τους παρασχεθεί διπλωματική άδεια διέλευσης. Τίποτε από αυτά δεν υποβάλλουν τα τουρκικά στρατιωτικά αεροσκάφη, οπότε η ελληνική στρατιωτική αεροπορία ξεκινά έναν αγώνα αναχαίτισής τους. Ξέρετε πόσο στοιχίζει στον ελληνικό λαό μία μόνο αναχαίτιση, κ. Ερντογάν; Δέκα με δώδεκα χιλιάδες ευρώ! Αν τώρα συμβεί να γίνουν 65 τέτοιες παραβιάσεις μέσα σε μία μέρα - όπως συνέβη πρόσφατα - υπολογίστε πόσα πλήρωσε, εξαιτίας της Τουρκίας, αυτή την ημέρα ο ελληνικός λαός και πόσα πληρώνει σε ετήσια βάση! Και για τον τουρκικό λαό, βέβαια, στοιχίζει αυτή η ανούσια - και ανόητη - πολιτική της Τουρκίας, αλλά πολύ λιγότερα, λόγω της μικρότερης απόστασης που διανύουν τα τουρκικά αεροσκάφη. Καλό, επίσης, είναι να μην ξεχνάμε ότι ενίοτε συμβαίνουν και θερμά επεισόδια κατά την αναχαίτιση, όπως εκείνο που συνέβη το Μάιο του 2006, όταν έχασε τη ζωή του ένας Έλληνας σμηναγός (ο Κώστας Ηλιάκης)! Στημένη υπόθεση, δυστυχώς, ήταν και αυτή! Είχα παρακολουθήσει καρέ-καρέ τότε εκείνη τη σκηνή του δυστυχήματος και είχα βγάλει αμέσως τα συμπεράσματά μου! Ο Τούρκος πιλότος είχε εκπαιδευτεί επί μακρόν πώς θα ενεργήσει για να καταπέσουν και τα δύο αεροσκάφη, αλλά ο ίδιος να διασωθεί! Και να δείτε ότι τότε οι ...φίλοι μας οι Τούρκοι είχαν και το θράσος να ζητήσουν αποζημίωση για την κατάρριψη του αεροσκάφους τους από το ελληνικό! Η μεθοδολογία των "φήλων", δηλαδή, στο απόγειό της! Το περιστατικό το έχω αναφέρει και στο βιβλίο μου, που έγραφα την περίοδο εκείνη:"Στη δίνη του κυκλώνα των "φήλων"! Η μεθοδολογία αυτή, πάντως, άρχισε ήδη, ξεφεύγοντας από τις πρακτικές κρατών τύπου Τουρκίας, να περνά και στις "υπόγειες" ενέργειες των κακής προαίρεσης ανθρώπων - και έχει φτάσει μέχρι τον άπληστο και κακότροπο γείτονα και κάθε "βλαμμένη" γειτόνισσα!
     Εσείς τι έχετε να πείτε επ' αυτών, κ. Ερντογάν; Συμφωνείτε ή διαφωνείτε, γιατί έχετε...αγαθές προθέσεις; Αυτό δεν μας το είπατε, βέβαια, αλλά το υπονοήσατε σαφώς αρκετές φορές, με τη γλώσσα του σώματος που εκφράζει εύγλωττα τις μύχιες σκέψεις των ανθρώπων, κατά τη διάρκεια της διήμερης επίσκεψής σας στην Ελλάδα. Για όλα αυτά, κ. Ερντογάν, ο ελληνικός λαός, με τη θυμοσοφία και την οξυδέρκεια που τον διακρίνει, παρακολουθώντας τα με έκδηλη ανησυχία, έχει βγάλει προ πολλού τα συμπεράσματά του, τα οποία συμπυκνώνονται σε δύο μόνο λέξεις: "Συνεννόηση....Τουρκία"!
      Στα θετικά, πάντως, της επίσκεψης Ερντογάν στην Ελλάδα πρέπει να θεωρείται το γεγονός ότι αποκάλεσε τους μουσουλμάνους της Θράκης "Έλληνες πολίτες"! Το εννοούσε; Ίδωμεν!

20.12.2017:

*   Eπειδή ακούμε συχνά από Τούρκους πολιτικούς - και όχι μόνο από τον κ. Ερντογάν - να εκτοξεύονται ακόμα και απειλές κατά της Ελλάδας και, ενίοτε, κατά Ελλήνων πολιτικών - θα πρότεινα το εξής:
    Αν η Τουρκία θεωρεί ότι η Συνθήκη της Λωζάνης "έχει κενά" και ότι η παραπάνω διατύπωση στο άρθρο 15:"και των εξ αυτών νησίδων εξαρτωμένων", δεν την καλύπτει, δεν έχει παρά να κινηθεί νομότυπα και να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης - όπως τους πρότεινε παλαιότερα η Ελλάδα, χωρίς να το αποδεχτούν - ώστε να της δοθούν οι απαραίτητες διευκρινήσεις για την εν λόγω συνθήκη! Το ίδιο μπορεί να κάνει και για τις ....αντιρρήσεις που οι Τούρκοι πολιτικοί έχουν ως προς το εύρος του εναέριου χώρου που η Ελλάδα έχει ήδη, από το 1931, καθορίσει με νόμο που είναι συμβατός με το Διεθνές Δίκαιο. Το περίεργο είναι και κάτι ακόμα: Ότι η Τουρκία μιλά κατά κόρον για νομιμότητα!
   Όσο για τις απειλές, που προανέφερα, έχω να πω τούτο, ως πολίτης που παρακολουθεί τα τεκταινόμενα: Οι εποχές των σουλτανάτων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί! Όταν το νταηλίκι και το θράσος περισσεύουν, τότε ακόμα και τα αυτονόητα δύσκολα μπορούν να γίνουν κατανοητά! Η αυστηρή αυτοκριτική από τους πολιτικούς της γείτονος θα ήταν ό,τι καλύτερο σήμερα και για τις δύο χώρες!

1.2.2018:
   Σήμερα, βλέπω μία δήλωση ενός Τούρκου - συμβούλου του Ερντογάν (sic) - να κυκλοφορεί στις εφημερίδες. Κάποιος Μπουλούτ, λέει, δήλωσε ότι "θα σπάσει τα πόδια" οποιουδήποτε Έλληνα (του πρωθυπουργού, υπουργού ή άλλου) τολμήσει να πατήσει το πόδι του στα Ίμια! Ειλικρινά, δεν αξίζει τον κόπο να ασχολείται κανείς με τέτοιου είδους βλακώδεις δηλώσεις, αλλά αντ' αυτού θα έλεγα στον "κύριο" αυτόν να διαβάσει - αν του είναι εύκολο - τη θεματική ενότητα 54 αυτού του ιστότοπου και να απαντήσει στο παραπάνω ερώτημά μου αυτής της θεματικής ενότητας 85. Εκεί θα βρει όλες τις απαντήσεις που του χρειάζονται, ως συμβούλου με στοιχειώδη αξιοπιστία. Προς στιγμήν, μόνο αυτό: ΘΡΑΣΥΤΑΤΟΙ!

19.2.2018:

                             Αφίξεις Τούρκων πολιτών στις Οινούσες!

    Μετά τα γεγονότα της 12 τρέχοντος μηνός - με τον εμβολισμό του ελληνικού σκάφους "ΓΑΥΔΟΣ" 090 από τουρκική πυραυλάκατο - όπως καταγράφηκαν στην υπ' αριθ. 92 θεματική ενότητα αυτού του ιστότοπου, σήμερα είχαμε αφίξεις Τούρκων πολιτών στις Οινούσες νήσους - κοντά στη Χίο! Συγκεκριμένα, κατέφθασαν με φουσκωτή λέμβο 17 Τούρκοι πολίτες, σε ακτή των Οινουσών, και περισυνελέγησαν από άνδρες του ελληνικού Λιμενικού Σώματος. Πρόκειται για δικαστικούς και δημοσίους υπαλλήλους της Τουρκίας, οι οποίοι ζήτησαν πολιτικό άσυλο στη χώρα μας, γιατί - όπως εκείνοι ισχυρίζονται - διώκονται και κινδυνεύουν από το καθεστώς του Ερντογάν!
Ά π ο ψ ή  μου: Μην τους πιστέψετε! Άλλο ανθρωπιστές και άλλο εύπιστοι σε πιθανά παιχνίδια από αναξιόπιστους γείτονες και ιντριγκαδόρους της διεθνούς πολιτικής! Το πιο πιθανό είναι ότι παίζουν κάποιο ρόλο! Ας είμαστε πλέον προσεκτικοί σ' αυτού του είδους τις αφίξεις. Αν βρισκόμασταν σε χρόνο κοντά στο περσινό πραξικόπημα, ίσως είχα άλλη άποψη. Τώρα, όμως, λέω σαφέστατα ΟΧΙ! Το πιο πιθανό είναι να αποστέλλονται από το ίδιο το καθεστώς του Ερντογάν, για να μας δημιουργήσουν και άλλα προβλήματα - και τώρα και αργότερα. ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟΥΣ!